حجت الاسلام هاشمی نژاد: چو این دنیا قلب انسان را مشغول کرد، حاصلش گرفتاری است

برخی روایات می گویند که دنیا خوب است. مثلا کسی که برای زن و فرزندش تلاش کند، ثواب مجاهد فی سبیل لله را دارد. خدا نگفته است که مومن ذلیل باشد و فقیر. از طرفی هم میگویند دنیا ملعون است. داستان چیست؟ ما باید چه کنیم؟ تکلیف چیست؟ بحثی در اصول فقه داریم به نام متعارضین. یک روایت به ما رسیده پنیر نخورید بهتر است، یک روایت هم می گویند بخور، جایز است. در این موارد تکلیف چیست؟ آقایان فقها یک بحثی دارند که می فرمایند: دو تا حدیث از ما اهل بیت به شما می رسد، ظاهرش با یکدیگر هماهنگی ندارد، اگر شما این ها را با هم سازش دهید بهتر است تا اینکه یکی از کلام ما را کنار بگذارید.

بین متعارضین جمع کنید، که این کار مربوط به فقیه است. این آقایان چه می کنند؟ می فرمایند: پنیر خوردن اشکالی ندارد ولی کراهت دارد. آن دو روایت در یک روایت جمع شد. جمع بین روایات دنیا چیست؟

دنیای استقلالی، روایاتی که می گوید دنیا بد است، می گوید دنیا را مستقل خواستن بد است، اگر دنیا را بخواهی برای اینکه به دیگران فخر فروشی کنی، بد است. روایات می گویند دنیا ارزش ندارد که شما دنیا را برای خودش بخواهی. اما دنیایی که باید بخواهی و دوست داشتنش مانعی ندارد، دنیای اعتباری است، دنیا را بخواه، تجارت هم بکن به عنوان اینکه آخرت تو از همین دنیا تامین می شود. "الدنیا مزرعه الاخره".

شخصی به محضر حضرت محمد صل الله علیه و آله وسلم رسید و عرض کرد من خانه خوب و مرکب خوب می خواهم، دوست دارم زندگی خوب داشته باشم، حضرت فرمودند: برای چه میخواهی؟ گفت: دنیا را برای خودش نمی خواهم، میخواهم دنیا را استخدام کنم و برای آخرتم استفاده کنم، حضرت فرمودند: این طلب دنیا نیست، این طلب آخرت است. دنیا را بخواه اما دنیا بت تو نشود.

بخشی از مالت را از دست داده ای؟ بخشی از پولت را بردند؟ مهم نیست. آن خدایی که تا این لحظه عمرت تو را آبرومند تامین کرده است، چرا سوءظن به خدا دارید؟ خیلی بد است این سوء ظن های نسبت به خدا.

مرحوم آیت الله مجتبی قزوینی می فرمودند: اگر یک صندوق پر از الماس و جواهرات ناب کنار اتاق من باشد، من اعتمادم به خدا بیشتر است از آن صندوق پر از جواهر، چون او فنا پذیر است اما خدا فنا پذیر نیست. این سوءظن به خدا خیلی در جامعه زیاد شده است. محاسبه کن آنچه خدا به تو داده است، تا پایان عمرت کفایت می کند بنده خدا. تقسیم کن آنچه خداوند به تو عنایت کرده است، کفایت می کند.

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند: انسان حریص به دنیا مثل تشنه در آب دریا است. آب دریا شور است، یک لیوان می خورد برای رفع تشنگی اما تشنه تر می شود، انقدر آب می خورد اما عطش رفع نمی شود هیچ آن آب خود باعث مرگش می شود.

دنیا طلبیدم به دنیا نرسیدم                                 پس کی برسم باخرت نا طلبیده

شعر خوانده شده توسط حاج مهدی آصفی:

چه اعتماد بر این عاریت سرای سپنج

که درد آن همه درد است و گنج آن همه رنج

به معنی ار نگری جون از او به حیله گریست

به صورت ارچه عروسی است پر ز عشوه و قنج

به صبر کوش چو با رنج سر کنی که ز شام

هزار چرخ خورد تا فتد زمین نارنج

گذشت از سر شهوت کسی که از حسنش

زمان مصر بریدند دست جای ترنج

بلی چو یوسف صدیق پاکدامن باش

که تا دهد به درت هر کلید عزت و گنج

میان خلق تفاوت بود چو انگشتان

که نیستند به میزان یکدگر هر پنج

چه فتنه ها که ز یک حرف نا به جا برخواست

چو خواهی آنکه بگویی سخن نخست بسنج