انديشه‌هاي مثبت در كلام امام جعفر صادق(ع)
با تقويت تفكر مثبت در جوانان مي‌توان صفات نيك و خصلت‌هاي زيبا را در وجود آن‌ها ايجاد كرد. آن گاه با فضاسازي مناسب و به وجود آوردن بسترهاي لازم، آن‌ها را به تكرار رفتارهاي مثبت متمايل كرده و آن رفتارها را به صورت عادات پايدار در وجود آنان در آورد.
وارث: بخشي از انديشه‌هاي مثبت در كلام امام جعفر صادق(ع) را آورده ایم:
تقويت انديشه‌هاي مثبت
به گزارش سرويس انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، با تقويت تفكر مثبت در جوانان مي‌توان صفات نيك و خصلت‌هاي زيبا را در وجود آن‌ها ايجاد كرد. آن گاه با فضاسازي مناسب و به وجود آوردن بسترهاي لازم، آن‌ها را به تكرار رفتارهاي مثبت متمايل كرده و آن رفتارها را به صورت عادات پايدار در وجود آنان در آورد. بخشي از انديشه‌هاي مثبت در كلام امام جعفر صادق عليه السلام عبارتند از:
الف) زيارت دوستان و تقويت حس همياري:آن حضرت نيكي به دوستان و ديدار آنان را برترين عبادت برشمرده و فرمود: «ما يعبد الله بمثل نقل الاقدام الي بر الاخوان و زيارتهم؛ خداوند به چيزي همانندگام برداشتن در راه نيكي به برادران ديني و ديدار و زيارت آن‌ها عبادت نشده است. .»
ب) انس با خدا:چه زيباست كه جوانان پاك هميشه خدا را بهترين انيس خود بدانند و در سختي‌ها او را همدم و پناهگاه خويش بر گزينند. آن حضرت فرمود: «آنسو بالله واستوحشوا مما به استانس المترفون؛ (۱) [انسان‌هاي با ايمان] با خدا انس گرفته اند و از آنچه كه مال اندوزان و دنيا پرستان به آن انس گرفته اند، در هراسند. . » آري آنان از نعمت‌هاي خداوندي بهره مي‌برند، اما به آن‌ها دل نمي‌دهند. آنان دلبسته خدا بوده و با ياد او آرام مي‌شوند.
ج) پايداري در راه هدف:پايداري در راه ايمان و عقيده از عوامل توفيق و پيروزي است. يك جوان آن گاه به آرزوهاي مشروع و دلخواه دست مي‌يابد كه پشتكار و استقامت داشته باشد. مهمترين آرزوي هر جوان نيل به سعادت حقيقي و قرب پروردگار - كه جلوه تمام كمالات، زيبائي‌ها و خوبي هاست - مي‌باشد. پيشواي صادق شيعيان فرمود: «لو ان شيعتنا استقاموا لصافحتهم الملائكة و لا ظلهم الغمام و لاشرقوا نهارا و لاكلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم و لما سالوا الله شيئا الا اعطاهم؛ (۲) اگر شيعيان ما در راه حق استقامت ورزند، فرشتگان با آنان دست مي‌دهند. ابرهاي رحمت بر آن‌ها سايه مي‌افكند. مانند روز مي‌درخشند، از زمين و آسمان روزي مي‌خورند و آنچه از خدا بخواهند، به آن‌ها عطا مي‌كند. . »
د) دستگيري از افتادگان:معلي بن خنيس مي‌گويد: «امام صادق عليه السلام در شبي باراني از خانه به سوي ظله بني ساعده رفت. به دنبال او رفتم، گويي چيزي از دست او بر زمين افتاد. حضرت گفت:
به نام خدا، خداوندا آن را به ما بازگردان. به نزديك رفته سلام كردم. فرمود: معلي تو هستي؟ عرض كردم! آري فدايت شوم! فرمود: با دست خود زمين را جست وجو كن، هر چه يافتي آن را به من بازگردان.
معلي مي‌گويد: نان‌هاي زيادي روي زمين افتاده بود. يكي يكي، دوتا دوتا پيدا مي‌كردم و به آن حضرت مي‌دادم. كيسه اي پر از نان همراه آن حضرت بود و از سنگيني آن را به زحمت حمل مي‌كرد. عرض كردم: اجازه دهيد آن را من بياورم؟ فرمود: من از تو شايسته ترم، ولي با من بيا. به ظله بني ساعده رسيديم. گروهي را ديدم كه در خواب بودند. آن حضرت يك يا دو قرص نان را در زير سر آنان مي‌گذاشت. توزيع نان به آخرين نفر كه تمام شد، بازگشتيم. عرض كردم: فدايت شوم! آيا اين‌ها شيعه هستند. فرمود: اگر شيعه بودند حتي در نمك طعام نيز با آنان مواسات و از خود گذشتگي مي‌كردم. .» (۳)
ه) توجه به غذا:يك جوان مسلمان همچنان كه به سلامت روح خود مي‌انديشد، در پرورش جسم نيز كوشا است او فردي ضعيف البنيه، كسل و منزوي نيست بلكه به بهداشت غذاي خويش در كنار بهداشت روانش توجه دارد. از راه تغذيه صحيح و ورزش جسم خود را تقويت مي‌كند و از راه‌هاي مختلف نشاط خويش را به دست مي‌آورد، اما در عين حال به حلال و حرام بودن غذايي كه مي‌خورد توجه كامل دارد و آثار مخرب غذاي حرام و غير مشروع را در وجودش در نظر دارد. امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد: «شيعتنا لا ياكلون الجري… و لايشربون مسكرا؛ (۴) شيعيان ما مارماهي نمي‌خورند… و شراب و مسكرات نمي‌نوشند.»
و) نيك رفتاري با اهل معصيت:در اصلاح رفتار غلط و ناپسند ديگران و كساني كه به نوعي مرتكب گناه مي‌شوند، بايد شيوه اي كارآمد در پيش گرفت و ترس و ياس آنان را در پيوستن به رديف خوبان از ميان برداشت و با نيك رفتاري و اميد دادن، روحيه شكست خورده آنان را تقويت نموده و بازسازي كرد.
امام صادق عليه السلام فرمود: «لا تقل في المذنبين من اهل دعوتكم الا خيرا، واستكينوا الي الله في توفيقهم؛ (۵) در مورد همكيشان گنه كار خود جز خوبي و نيكي چيزي نگو و از خداوند توفيق هدايت آنان را بخواهيد. . »
ز) در انديشه شغل حلال:عبدالاعلي بن اعين در يك روز تابستاني بسيار گرم در يكي از كوچه‌هاي مدينه امام صادق عليه السلام را ملاقات كرده و به آن بزرگوار عرضه داشت: «فدايت شوم! با اين مقام و منزلت و رتبه اي كه نزد خداوند داريد و خويشاوندي كه با پيامبر براي شماست، باز هم براي دنياي خويش تلاش مي‌كنيد و در چنين روز گرمي خود را در فشار و سختي قرار مي‌دهيد؟ ! امام در پاسخ فرمود: اي عبدالاعلي! جهت يافتن روزي و درآمد حلال بيرون آمده ام تا از افرادي همانند تو بي نياز شوم. .» (۶)
ح) برنامه ريزي صحيح در زندگي:امام صادق عليه السلام مي‌فرمود: «فان الله يعلم اني واجد ان اطعمهم الحنطة علي وجهها و لكني احب ان يراني الله قد احسنت تقدير المعيشة؛ (۷) خدا مي‌داند كه مي‌توانم به بهترين صورت نان گندم خانواده ام را تهيه كنم، اما دوست دارم خداوند مرا در حال برنامه ريزي صحيح زندگي ببيند. . »
پی نوشت:
۱)- تحف العقول، ، ۳۰۱.
۲)- همان، ص ۳۰۲.
۳)- تفيسر عياشي، ج ۲، ص ۱۰۷. با استفاده از عبارات شهيد مطهري.
۴)- تحف العقول، ص ۳۰۳.
۵)- همان.
۶)- الكافي، ج ۵، ص ۷۴.
۷)- همان، ص ۱۶۶، و اعيان الشيعه، ج ۱، ص ۵۹.
/م118
به گزارش سرويس انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، با تقويت تفكر مثبت در جوانان مي‌توان صفات نيك و خصلت‌هاي زيبا را در وجود آن‌ها ايجاد كرد. آن گاه با فضاسازي مناسب و به وجود آوردن بسترهاي لازم، آن‌ها را به تكرار رفتارهاي مثبت متمايل كرده و آن رفتارها را به صورت عادات پايدار در وجود آنان در آورد. بخشي از انديشه‌هاي مثبت در كلام امام جعفر صادق عليه السلام عبارتند از:
الف) زيارت دوستان و تقويت حس همياري:آن حضرت نيكي به دوستان و ديدار آنان را برترين عبادت برشمرده و فرمود: «ما يعبد الله بمثل نقل الاقدام الي بر الاخوان و زيارتهم؛ خداوند به چيزي همانندگام برداشتن در راه نيكي به برادران ديني و ديدار و زيارت آن‌ها عبادت نشده است. .»
ب) انس با خدا:چه زيباست كه جوانان پاك هميشه خدا را بهترين انيس خود بدانند و در سختي‌ها او را همدم و پناهگاه خويش بر گزينند. آن حضرت فرمود: «آنسو بالله واستوحشوا مما به استانس المترفون؛ (۱) [انسان‌هاي با ايمان] با خدا انس گرفته اند و از آنچه كه مال اندوزان و دنيا پرستان به آن انس گرفته اند، در هراسند. . » آري آنان از نعمت‌هاي خداوندي بهره مي‌برند، اما به آن‌ها دل نمي‌دهند. آنان دلبسته خدا بوده و با ياد او آرام مي‌شوند.
ج) پايداري در راه هدف:پايداري در راه ايمان و عقيده از عوامل توفيق و پيروزي است. يك جوان آن گاه به آرزوهاي مشروع و دلخواه دست مي‌يابد كه پشتكار و استقامت داشته باشد. مهمترين آرزوي هر جوان نيل به سعادت حقيقي و قرب پروردگار - كه جلوه تمام كمالات، زيبائي‌ها و خوبي هاست - مي‌باشد. پيشواي صادق شيعيان فرمود: «لو ان شيعتنا استقاموا لصافحتهم الملائكة و لا ظلهم الغمام و لاشرقوا نهارا و لاكلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم و لما سالوا الله شيئا الا اعطاهم؛ (۲) اگر شيعيان ما در راه حق استقامت ورزند، فرشتگان با آنان دست مي‌دهند. ابرهاي رحمت بر آن‌ها سايه مي‌افكند. مانند روز مي‌درخشند، از زمين و آسمان روزي مي‌خورند و آنچه از خدا بخواهند، به آن‌ها عطا مي‌كند. . »
د) دستگيري از افتادگان:معلي بن خنيس مي‌گويد: «امام صادق عليه السلام در شبي باراني از خانه به سوي ظله بني ساعده رفت. به دنبال او رفتم، گويي چيزي از دست او بر زمين افتاد. حضرت گفت:
به نام خدا، خداوندا آن را به ما بازگردان. به نزديك رفته سلام كردم. فرمود: معلي تو هستي؟ عرض كردم! آري فدايت شوم! فرمود: با دست خود زمين را جست وجو كن، هر چه يافتي آن را به من بازگردان.
معلي مي‌گويد: نان‌هاي زيادي روي زمين افتاده بود. يكي يكي، دوتا دوتا پيدا مي‌كردم و به آن حضرت مي‌دادم. كيسه اي پر از نان همراه آن حضرت بود و از سنگيني آن را به زحمت حمل مي‌كرد. عرض كردم: اجازه دهيد آن را من بياورم؟ فرمود: من از تو شايسته ترم، ولي با من بيا. به ظله بني ساعده رسيديم. گروهي را ديدم كه در خواب بودند. آن حضرت يك يا دو قرص نان را در زير سر آنان مي‌گذاشت. توزيع نان به آخرين نفر كه تمام شد، بازگشتيم. عرض كردم: فدايت شوم! آيا اين‌ها شيعه هستند. فرمود: اگر شيعه بودند حتي در نمك طعام نيز با آنان مواسات و از خود گذشتگي مي‌كردم. .» (۳)
ه) توجه به غذا:يك جوان مسلمان همچنان كه به سلامت روح خود مي‌انديشد، در پرورش جسم نيز كوشا است او فردي ضعيف البنيه، كسل و منزوي نيست بلكه به بهداشت غذاي خويش در كنار بهداشت روانش توجه دارد. از راه تغذيه صحيح و ورزش جسم خود را تقويت مي‌كند و از راه‌هاي مختلف نشاط خويش را به دست مي‌آورد، اما در عين حال به حلال و حرام بودن غذايي كه مي‌خورد توجه كامل دارد و آثار مخرب غذاي حرام و غير مشروع را در وجودش در نظر دارد. امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد: «شيعتنا لا ياكلون الجري… و لايشربون مسكرا؛ (۴) شيعيان ما مارماهي نمي‌خورند… و شراب و مسكرات نمي‌نوشند.»
و) نيك رفتاري با اهل معصيت:در اصلاح رفتار غلط و ناپسند ديگران و كساني كه به نوعي مرتكب گناه مي‌شوند، بايد شيوه اي كارآمد در پيش گرفت و ترس و ياس آنان را در پيوستن به رديف خوبان از ميان برداشت و با نيك رفتاري و اميد دادن، روحيه شكست خورده آنان را تقويت نموده و بازسازي كرد.
امام صادق عليه السلام فرمود: «لا تقل في المذنبين من اهل دعوتكم الا خيرا، واستكينوا الي الله في توفيقهم؛ (۵) در مورد همكيشان گنه كار خود جز خوبي و نيكي چيزي نگو و از خداوند توفيق هدايت آنان را بخواهيد. . »
ز) در انديشه شغل حلال:عبدالاعلي بن اعين در يك روز تابستاني بسيار گرم در يكي از كوچه‌هاي مدينه امام صادق عليه السلام را ملاقات كرده و به آن بزرگوار عرضه داشت: «فدايت شوم! با اين مقام و منزلت و رتبه اي كه نزد خداوند داريد و خويشاوندي كه با پيامبر براي شماست، باز هم براي دنياي خويش تلاش مي‌كنيد و در چنين روز گرمي خود را در فشار و سختي قرار مي‌دهيد؟ ! امام در پاسخ فرمود: اي عبدالاعلي! جهت يافتن روزي و درآمد حلال بيرون آمده ام تا از افرادي همانند تو بي نياز شوم. .» (۶)
ح) برنامه ريزي صحيح در زندگي:امام صادق عليه السلام مي‌فرمود: «فان الله يعلم اني واجد ان اطعمهم الحنطة علي وجهها و لكني احب ان يراني الله قد احسنت تقدير المعيشة؛ (۷) خدا مي‌داند كه مي‌توانم به بهترين صورت نان گندم خانواده ام را تهيه كنم، اما دوست دارم خداوند مرا در حال برنامه ريزي صحيح زندگي ببيند. . »
پی نوشت:
۱)- تحف العقول، ، ۳۰۱.
۲)- همان، ص ۳۰۲.
۳)- تفيسر عياشي، ج ۲، ص ۱۰۷. با استفاده از عبارات شهيد مطهري.
۴)- تحف العقول، ص ۳۰۳.
۵)- همان.
۶)- الكافي، ج ۵، ص ۷۴.
۷)- همان، ص ۱۶۶، و اعيان الشيعه، ج ۱، ص ۵۹.
/م118