این حرم از هوای عاشقانه توس لبریز است

وارث: بانو جان ! سال هاست که در حریم رئوف نگاهتان ، هزاران هزار قلب مقیم شده اند که توان دوری و دل برداشتن ندارند . توان بستن بار و بنه رفتن شان را .
به یمن قدم های شما ، قم رایحه بهشت دارد و از غل و زنجیر زمین رهاست و چون رودی در همسایگی آتش ، بی خروش و آرام به پیش می راند .
انگار شور زیارت تان ، تنهایی را تمام می کند و تلخی و جفای زندگی ، هردم در هوای بهشتی ضریح تان ناپدید می شود . انگار ملائکه پی درپی اندوه زائرانت را برمی دارند و قلب شان را از نور پُر می سازند .
ای دختر هفتمین خورشید ! دنیا ، از مدینه تا قم ، خواهرانگی ها و شیدایی هایت را در چشم خویش دیده است . دیده است که چگونه زینب وار شانه به شانه زهد و تقوا برای رسیدن به " توس" غربت را پیموده ای و به شور وصال ، بار کوچ بستی و بانوی بزرگ رسالت و امامت شده ای .
ای معصومه پارسایی ها و بردباری ها ، پس عشق ، دل بستن و دل بریدن است ... پرچم سبزیست که بر فراز گنبدی در شهری دور، میان باد و آفتاب می لغزد و هربار چشم زائران بسیاری را پُر از سلام و صلوات می کند .
پس مرضیه و طاهره بودن این است .
/د115