حجت الاسلام کاشانی: در روز عرفه هر کس بخواهد خدا را بشناسد باید حسین(ع) را بشناسد!
وارث: مراسم پر فیض قرائت دعای عرفه با سخنرانی حجت الاسلام کاشانی و مداحی کربلایی حنیف طاهری در هیئت عبدالله بن الحسن علیه السلام برگزار شد.
در ادامه متن سخنان حجت الاسلام کاشانی را می خوانید:
روز عرفه روزی است که هر کسی می خواد با خدا آشتی کنه یک فرصت عظیم است. زمان مهم می شود. زمان به خودی خودش شاخصه و شخصیتی ندارد حتما یک اتفاق مهمی در آن افتاده است.
عرفه از قدیم بوده است. چه شد که عرفه شد؟ وقتی ابراهیم علیه السلام بیاید، او یک طاعتی کرده است که خداوند ابناء بشر را تا قیامت می گوید: کارهایی که او و خانواده اش کرده اند را انجام دهید و اگر بدون حج از دنیا بروید، نا مسلمان از دنیا می روید. کمتر عمل عبادی است که اگراستطاعت داشتی و انجام ندادی ، نا مسلمان و مسیحی از دنیا می روی.
در عرفه،یکی از بندگان خدا تصمیم گرفت مهمترین دارایی خودش را بدهد و فرزندش را ذبح کند. همین که تصمیم گرفت این روز شرافت پیدا کرد و به خاطر کارهایی مثل این. چه تجلیلی حضرت حق از او کرده است! آیات را ببینید: به فرزندش فرمود: من دیدم در عالم رویا، دیدم اینجوری دارم میبینم: فردا هم قرار گذاشتم بروم عمل اش کنم.
این که آدم دارایی هایش را بدهد در راه خدا، بکنه از خودش. بالن می خواهد پرواز کند باید کیسه شن هایش را از خودش بکند. همین که خواست با دست خودش اینکار را با یک فرزندش بکند، آیه ای در قرآن نازل شد: وقتی ابراهیم علیه السلام تمام امتحاناتش را انجام داد و این آخرین امتحانش بود. نبی بود و رسول شد و اولوالعزم و رسول الله، پیرمرد 90 ساله ، خطاب آمد که: از این به بعد قرار است امام مردم شوی. به احترام اینکه یک روزی بنده خدا هاجر، سعی کرد بین صفا و مروه، شما هم امروز استطاعت داشته باشی و نروی نا مسلمان و مسیحی از دنیا می روی. به احترام اینکه ابراهیم علیه السلام قصد کرد فرزندش را در راه خدا ذبح کنه، یعنی من مطیع هستم. و انصافا کسی که فرزند داشته باشد می داند از این علقه شدید تر نیست. حاظر است آدم همه چیز را بدهد و خودش را قطعه قطعه کند ولی فرزندش اینطوری نشود. او شد امام بر مردم. به همین دلیل حج شرافت دارد. آنقدر مهم است که اگر می خواهند یک عملی را در اسلام ضرب المثل شرافت کنند می گویند اگر به یک تشنه ای آب بدهی ، انگار به حج رفنه ای. یعنی انقدر حج عظیم است. یا ثواب های دیگر، مانند صله رحم انجام بدهی انگار عمره رفته ای. اینها نشان می دهد حج خیلی عظیم است که ملاک درشتی عمل بقیه را با آن می سنجند. بعد از واقعه اسلام اتفاقاتی افتاد که ابراهیم علیه السلام اصلا خجل است که بخواهد خودش را با آنها مقایسه کند.
روایت داریم هر کس حسین بن علی را روز عرفه زیارت کند، زیارت هم به معنای این نیست که در آنجا حضور داشته باشد، همین که یک لحظه وصل شود و خودش را در حضور آقا ببیند و عرض ادب کند. در یک روایت یک میلیون حج مقبول و یک میلیون عمره مقبول ثواب دارد. شخصی پرسید: آقا مگر غیر از عرفه در عرفات همچین مرواریدها و گوهر های درشتی هم هست؟ امام طوری به او نگاه کرد که مثلا می فهمی چه چیزی را با چه چیزی مقایسه کرده ای؟ به هر قدمی که زائر در راه زیارت حسن بن علی بر میدارد، خداوند به او اجر حج مقبول و تمامی مناسکش را می دهد. چرا؟ چون اینجا یک نفر قصد کرد تعلقاتش را در راه خدا بدهد و طبق دستور عمل کند.
اگر عرفه و قربان قدرت پیدا کرده است، برای این نیست که روز خاصی بوده است. زیرا یک انسان، عبد خواسته است تعلقات خود را در راه خدا بکند. ابراهیم سلام الله علیها فقط از فرزندش گذشت و حتی خون از بینی پسرش نیامد.
امام صادق علیه السلام به یاران امام حسین علیه السلام می فرماید: بابی انتم و امی. منتها این بدین معنا نیست که اگر کسی سلام کرد اینها را به او می دهند، یعنی این بارگاه ظرف این مقام ها را دارد.
اگر کسی بخواهد رو به خدا کند باید رو به امام کند. اگر حج عظیم است برای این است که حج موسم لقاء امام است.لذا واجب است که امام معصوم در حج حاظر باشد.
اگر عرفه مهم است چون مهلت دیدار با امام زمان عجل الله فرجه الشریف است. اگر حج و عرفه مهم شد به این دلیل است که رفته اند آهنگ. حج یعنی آهنگ کردن و قصد کردن یعنی رفته اند به سوی امام. اگر خود حج مهم است حقیقت حج امامت است. روز عرفه و امثال آن و یک قطره اشک برای امام حسین علیه السلام، بالقوه توان این را دارد که انسان را زیر و رو کند. منتها چقدر ما هم جهت شده ایم، بحثی دیگر است. وقتی کسی می گوید یا اکرم الاکرمین ، اگر خودش بخل بورزد معنی ندارد. امام معصوم امام بر همه اشیاء و ماسوی الله است.
در زیارت جامعه می گوییم: اگر ابراهیم سلام الله علیه آن روز توانست از فرزندش بگذرد و قطع علقه کند به برکت امام حسین علیه السلام واهل بیت علیهم السلام بود.
روز عرفه روزی است که اگر کسی بفهمد، می تواند پرواز کند. روز عرفه روز آشتی کنان است. ارباب ما آن لحظه آخر که چپ و راستش را نگاه کرد یک عده را صدا کرد که بلند شوید از حرم رسول خدا دفاع کنید. آنجا یک عده حاظر نبودند .وقتی فرمود: یا مسلم بن عقیل، مسلم در کربلا نبود و این هم وفای ارباب است و هم عظمت مسلم. هانی آنجا نبود. هم وفای سید الشهدا علیه السلام است که در لحظه معراج خودش صدا می کند یارانش را، هم نشان میدهد اگر هانی بن عروه باشی و دور باشی آقا صدایت می کند ولی می توانی نزدیک باشی، حجاج مشرفی باشی که تا لحظه آخر با حضرت بود ولی گفت آقا کاری از ما بر نمی آید. فیزیکی که نیاز نیست نزدیک باشی باید گره بخوریم.
روز عرفه روز شناخت است. اولین کار این است که قصد کنیم. جابر بالای سر حضرت شروع به گریه کرد و گفت: قسم به آن کسی که رسول خدا صلی الله علیه و آله را به رسالت برگزید، ما با شما شریک هستیم.عطیه اوفی که بسیار شکنجه هایی به خاطر دین متحمل شده بود با تعجب به او گفت: چه می گویی؟ اینها که بالای سرشان هستیم سر از بدنشان جدا شده است؟ فرزندان اینها یتیم شده اند! زن های اینها بی شوهر شده اند. یعنی چه که ما با شما شریک هستیم؟ خطر عاشورا برای دشمنان ابی عبدالله این است که عاشورا تکرار شدنی است. والله ما و یارانمان که هم نیت با اباعبدالله الحسین علیه السلام باشیم ، ما شریک هستیم.
ثواب دارد یعنی مصلحت دارد یعنی حضرت حق برای من اینطور بیشتر می پسندد.
امام حسین علیه السلام به علی اکبر علیه السلام گفت: علی جان، خاب دیدیم ما امروز کشته می شویم. علی اکبر علیه السلام گفت: پدر جان، مگر ما حق نیستیم؟ فرمود: چرا پسرم. فرمود: از مرگ هراسی ندارم. اینجا امام حسین علیه السلام فرمود: پسرم خدا بهترین اجری را که از یه پدر میشه به یک پسر برسد به تو عطا کند. یعنی تو بهترین پسر عالم هستی.
در روز عرفه هر کس بخواهد خدا را بشناسد باید حسین علیه السلام را بشناسد، واسطه حسین علیه السلام است.
اما سجاد علیه السلام فرمود: خدایا من را در برابر پدر و مادرم مثل برده ذلیلی در برابر سلطان خشمگین، چطوری انسان دست و پایش می لرزد؟ اینگونه قرار بده.
