حجت الاسلام خوشنما: گریه نعمتی است که خداوند به انسان عطا فرموده است

وارث: مراسم عزاداری شب سوم محرم با سخنرانی حجت الاسلام خوشنما و مداحی حاج محسن عرب خالقی در هیئت بیت الحسن علیه السلام برگزار شد. 

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام خوشنما را می خوانید: 

ماه عزای سید الشهدا علیه السلام است. در این ماه هم معصومین ما علیهم السلام عزاداری می کردند و هم دیگران را به عزا و اقامه عزاداری دعوت می کردند. شخصی به خدمت امام رضا علیه السلام رسید. امام رضا علیه السلام پرسید: می دانی امروز چه روزی است؟ جواب داد: امروز اول محرم است. امام رضا علیه السلام فرمودند: امروز روزی است که خدا دعای حضرت زکریا علیه السلام را، برای تولد فرزندش مستجاب کرد. امروز روز اول ماه عزای ماست. محرم ماهی است که مردم عرب جاهلیت، که از هیچگونه گناهی فروگذار نمی کردند، آنقدر عقلش می رسید که ماه محرم، جنگ و قتال را حرام می کردند. خون ما را در این ماه ریختند و ناموس و فرزندان ما را در این ماه اسیر کردند. آتش به خیمه های ما زدند و زندگی ما را به آتش کشیدند. به خاطر پیغمبر صل الله علیه و آله هم، حرمت ما را نگاه نداشتند. بدانید که هیچ چیزی لیلقت گریه ندارد و تنها بر عزیز زهرا سلام الله علیها حسین بن علی علیه السلام گریه کنید.

چرا حضرت رضا علیه السلام امر به گریه کرده است؟ گریه به چه دردی می خورد؟ که ما بعد از 1400 سال هنوز داریم گریه می کنیم؟ برای چه برای آقایی که 14 قرن قبل به شهادت رسیده است، گریه می کنیم؟

گریه مثبت بر چهار قسم است. 1. بکاء الرحمه: گریه رحمت اشکی که انسان رقت قلب پیدا می کند و دلش می سوزد برای چیزی. دست خودش نیست. حتی اگر مسلمان نباشد. مجرای اشک به قلب است و زمانی که قلب می شکند، اشک جاری می شود.

2. بکاء الفقدان: بعد از شهادت پیامبر صل الله علیه و آله، امیر المومنین علیه السلام گریه می کرد. صدای بلند گریه می کرد. یا رسول الله صل الله علیه و آله، گریه من به واسطه چیزیزیست که دیگر کسی بدست نمی آورد. به واسطه مرگ تو وحی قطع شد و جبرئیل نازل نمی شود که وحی بیاورد. چیزی با مرگ شما از بین رفت که دیگر بدست نمی آید. در دعای افتتاح می خوانیم: خدایا من به تو شکایت می کنیم، ما که پیامبر صل الله علیه و آله در کنارمان نیست و تو حجتت را از ما دور کرده ای. این گریه هم برای مصیبت امام حسین علیه السلاماست. گاهی فضائل امام حسین علیه السلام را که می شنویم با تمام وجود اشک می ریزم که چطور دلشان آمد حسین علیه السلام را بکشند؟

3.گریه عدم الحظور: گاهی اوقات انسان جایی نیست و غصه می خورد و گریه می کند. که می گوییم: یا حسین علیه السلام، ای کاش من بودم! ما همیشه به خاطر مصیبت نیست که گریه می کنیم، گاهی وقتی می شنویم که روز عاشورا امام حسین علیه السلام، با التماس از مردم می خواهد که آنها را هدایت کند، دلمان می سوزد! " هل من ناصر ینصرنی"، ای کاش من بودم امام حسین علیه السلام.

4. گریه معرفت: گاهی اوقات انسان در فضائل ائمه علیهم السلام فکر می کند و می گوید: خدایا می شود من هم مثل آنها باشم؟ می شود من هم خوب باشم؟ چرا نور امام حسین علیه السلام آنچنان که باید در دلم نیست؟!

گریه بر ابی عبدالله علیه السلام، گناهان بزرگ را دور می کند. گریه بر حسین علیه السلام کثافات روحی ما را تبدیل به گل می کند. کسی که صادق باشد بر این گریه و گریه کند به مراحل خوبی می رسد. گاهی از مجلس امام حسین علیه السلام که خارج می شویم، برخی تا یه مدتی از گناه منزجر می شود.

در حدیثی داریم چهار چیز از علایم بدبختی است: 1.اشک چشم نداشته باشد. 2. قساوت قلب داشته باشد. ببیند و قساوت قلب داشته باشد. مانند کسانی که ظلم به مردم می کنند، واقعا این چیزها را می بینند؟

در دهه اول محرم همیشه این حرفه گفته می شود ولی بعدها به دست فراموشی سپرده می شود.

در روایت آمده است که از علائم شقاوت، گناه پشت گناه است. یعنی ما گناهی کنیم و در پس آن ناراحت نشویم. نه اینکه گناهی نکنیم! انسانممکن الخطاست ولی جایز الخطا نیست و برای انسان خطا جایز نیست. ولی ممکن است گناهی ازش سر بزند. ولی خدا نکند گناهی بکنیم و پشت گناهمان مشکی بپوشیم و استغفار نکنیم. همین که گناه کردیم و خندیدیم و گناه دومی و سومی از ما سر زد، فرمودند: که در پس آن بدبختی است و شقاوت.

به طور طبیعی انسان عاطفه دارد. پیامبر صل الله علیه و آله فرزندی به نام ابراهیم داشتند. در یک سال و نیمگی از دنیا رفت. همسن امام حسین علیه السلام بود. جبرئیل آمد وپیامبر صل الله علیه و آله فرمود: خداوند می گوید یا ابراهیم باید از دنیا برود یا حسین علیه السلام. پیامبر صل الله علیه و آله فرمودند: من همین یک پسر را دارم اگر از دنیا برود دل من و مادرش می شکند، اما اگر جبرئیل، یک مویی از حسین علیه السلام کم شود، جگر فاطمه سلام الله علیها می سوزد و امیرالمومنین علیه السلام غصه دار می شود. ابراهیم را هدیه حسین علیه السلام کن. ابراهیم از دنیا رفت، بچه ای که تازه زبان باز کرده بود. چنان پیامبر صل الله علیه و آله در تششیع جنازه ابراهیم گریه می کرد و اشک می ریخت که عایشه، رو کرد به پیامبر صل الله علیه و آله و گفت: تو نبی خدا هستی و برای یک بچه یک سال و نیمه اینطور گریه می کنی؟ پیامبر صل الله علیه و آله فرمودند: عایشه، این اشک رحم است. دل و قلب می شکند و اشک جاری می شود. دست خودم نیست نمی توانم جلوی خودم را بگیرم. کسی که رحم نداشته باشد خدا به او رحم نمی کند.

گریه نعمتی است که خدای سبحان به انسان عطا فرموده است. به دنبال گریه آرامش است. لذا در روایت داریم : هر کسی به زیارت امام حسین علیه السلام می آید، در حالی که چشمانی گریان دارد، همین که از کربلا خارج می شود، با دلی شاد سمت خانواده اش برمیگردد. گریه یر ابی عبدالله علیه السلام، ثمره اش شادی و نعمت و سرور است. مگر می شود کسی طفل 6 ماه اش بر روی دستان پدرش جان بدهد و به شهادت برسد و پدر گریه نکند؟

در ادامه این مراسم؛ ذاکر اهل بیت علیه السلام حاج محسن عرب خالقی به مداحی و روضه خوانی پرداختند.

کلیک کنید

/ر.م211