حجت الاسلام علوی تهرانی: در خودمان ببینیم که یار امام زمان(ع) هستیم و یا خیر؟
مراسم عزاداری شب هفتم محرم با سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی و مداحی حاج محمود کریمی، حاج محمد صمیمی و حاج ابراهیم رحیمی در هیئت رایه العباس علیه السلام برگزار شد.
وارث: مراسم عزاداری شب هفتم محرم با سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی و مداحی حاج محمود کریمی، حاج محمد صمیمی و حاج ابراهیم رحیمی در هیئت رایه العباس علیه السلام برگزار شد.
در ادامه متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:
یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام خدمت امام رسید و عرض کرد: ما به خاطر اینکه بین مردم معروف هست که منتسب به شما هستیم، مردم خیلی به ما بد و بیراه می گویند! مردم به ما می گویند که اینها خبیث هستند، جعفری هستند. امام فرمودند: مگر شما به ما منتسب هستید؟! چه کسی گفته است که شما به ما منتسب هستید؟! گفت: آقا در مدینه اینهمه افراد هستند که فدایی شما هستند. حضرت فرمودند: منتسبین به ما دو خصوصیت دارند: 1. اهل تقوا هستند 2. اهل عمل برای خدا هستند. اگر این دو خصوصیت بود شما اصحاب و یاران ما هستید و در غیر این صورت فلا!
اگر بخواهید یار امام زمان عج الله فرجه الشریف باشید و در خودتان ببینید که یار امام زمان عج الله فرجه الشریف هستید و یا خیر؟!
هر کس که خوشحال و خشنود میشود که یار امام زمان عج الله فرجه الشریف باشد، باید اهل تقوا باشد. تقوا، خصوصیتی که اگر وجود داشت اهل بیت علیهم السلام می گویند شما به ما منسوب هستید و اگر وجود نداشت، ما را رد می کند.
در حدیث دیگر حضرت باقر علیه السلام به یکی از یارانش می فرماید: به دوست داران ما سلام ما را برسان و آنها را به رعایت تقوای الهی توصیه کن. به اینکه ثروتمندان، مراقب فقرا باشند. آنهایی که دارای موقعیت اجتماعی هستند زیر دستان را مواظبت کنند. به تشییع جنازه اهل ایمان بروید. به زیارت یکدیگر بروید. که اگر در خانه خودتان یک دیگر را برای رضای خدا زیارت کردید این احیاء امر اهل بیت علیهم السلام است. و خدا رحمت کند کسانی را که امر ما را احیاء می کنند. به مریدان ما بگو دوستی ما به تنهایی کفایت نمی کند مگر در سایه عمل. و کسی به ولایت ما نمی رسد، مگر در سایه عمل. بیشترین حسرت در روز قیامت برای کسی است که خوبی ها را توصیف کرده باشد ولی نسبت به آنها عمل نکرده باشد!
ثمره تقوا چیست؟
بر اساس قرآن: اگر انسانی عملی انجام داده باشد، قبول نمی شود، مگر در سایه تقوا. خدا فقط از اهل تقوا عمل را می پذیرد.
اینکه کسی سید الشهدا علیه السلام را بکشد و به قیمت شهادت سید الشهدا علیه السلام حکومت ری را بگیرد و تمام اموالش را هم بخواهد خیرات کند معنا ندارد. تو که از اهل تقوا نیستی و خدا نمیپذیرد.
حضرت علی علیه السلام میفرماید: دو خصوصیت هست که خداوند عمل را نمی پذیرد مگر در سایه آنها: تقوا و دیگری اخلاص!
در همین زمینه حضرت صادق علیه السلام می فرماید: عمل کم اما در سایه تقوا از عمل زیاد ولی بدون تقوا ارزشش برای خدا بیشتر است.
از امام صادق علیه السلام می پرسند: چگونه می شود عمل کم ولی با تقوا ارزش بیشتری داشته باشد؟ حضرت مثال زدند: فرمودند کسی هست در طول عمرش حج می رود و انفاق می کند و سیاه می پوشد و سینه می زند، اما وقتی مواجه می شود با گناه، از آن چشم پوشی نمی کند. اما کسی هست که هیچ یک از این اعمال در پرونده اش نیست ولی وقتی مواجه می شود با گناه، از آن چشم پوشی می کند. این پیش خدا ارزشش بیشتر است.
تقوا چیست؟
حضرت علی علیه السلام میفرماید: اگر طول زندگی روی طبقی بگذارند و رویش هیچ پوششی نباشد و بین مردم دنیا بچرخانند، اگر زندگیت طوری بود که خجالت نکشیدی، بدان اهل تقوا هستی و اگر خجالت کشیدی، اهل تقوا نیستی .
اهل تقوا چه خصوصیتی دارند؟
در خطبه متقین صد خصوصیت ذکر شده است. اما حضرت علی علیه السلام سه مورد را بیان می کند: 1. اخلاص در عمل. خود عمل خالص از روی ایمان صادر و حاصل می شود. کسانی که کفر ورزیدند اعمالشان شبیه سراب در بیابان می ماند. همین طور منطبق بر سنت باشد. یعنی عملی باشد که خدا، پیغمبر صل الله علیه و آله و سلم و یا اهل بیت علیهم السلام سفارش کرده باشند. و دیگر اینکه عمل از روی اخلاص انجام شده باشد.
2. کوتاه بودن آرزوها. آرزوی طولانی، آرزویی است که شما را از خدا و قیامت باز بدارد.
3.فرصتها مغتنم شمرده شود. فرصت جوانی بهترین فرصت است اگر قدرش را بدانیم.
بنابر این یار امام زمان عج الله فرجه الشریف شدن تقوا می خواهد که در موارد بالا ذکر شد.
امام حسین علیه السلام به منطقه نینوا رسیدند که چهار روستا دارد. امام به حر فرمودند: اجازه بده تا ما در یکی از این سه روستا باشیم. چون هم آب دارد و هم پوشش گیاهی دارد که موجب می شود نیروها استتار کنند. حر گفت: این سه روستا نمی شود و دلیلش این است که من به ابن زیاد نامه نوشته ام و ابن زیاد برای من دستور صادر کرده است که: به حسین علیه السلام خیلی سخت بگیر، در اینکه حسین علیه السلام کجا مستقر شود خیلی سخت بگیر، و او را در جایی مستقر کن که نه آب باشد و نه آبادانی!
در کربلا نه دار و درختی وجود دارد و نه آبی وجود دارد. حضرت در آنجا مستقر شدند و از روز هفتم ارتباط امام را با آب به کلی قطع کردند. اجازه برداشت آب را به امام ندادند.
امام حسین علیه السلام پشت خیمه آمد و فرمود: بچه کوچک من را بیاورید تا با او وداع کنم. یعنی ببوسم و با او خداحافظی کنم و به شما بر گردانم. بچه وقتی شیر می خورد، شیر برای او غذا هم هست. ولی وقتی مادر آب نخورده و شیری ندارد، طفلش هم تشنه است و هم گرسنه!
امام حسین علیه السلام فرمودند: خواهرم، فرزندم را می خواهم به میدان رزم ببرم، ولی لباس رزم نمی پوشم، لباس پیغمبر صل الله علیه و آله را پوشیدند و بچه را در آغوش گرفت. برای اینکه سایبانی برایش شود زیر عبا قرار داد. سوار بر شتر شدند و مقابل لشکر آمدند. سپاهیان گفتند: نکند قرآن در زیر بغل داشته باشد؟!
فرمود: ای قوم، به من بچه پیغمبر صل الله علیه و آله منت بگذارید و بچه ام را بگیرید و سیرابش کنید. مگر نمی بینید که فرزندم چگونه تلظی می کند؟ یعنی آبش بدهید می میرد و آبش هم ندهید می میرد.
در زبان عرب، تلظی به این معناست که ماهی که از آب بیرون می افتد، ابتدا جست و خیز می کند و اگر بیندازیش در آب زنده می ماند اما یک موقعی که بناگوشش سفید می شود که چه در آب رها شود و چه نشود، خواهد مرد!
حرمله تیر را در کمان قرار داد. تیر کارش سوراخ کردن است اما در مقتل آمده است که سر به میدان پرید.
در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج محمود کریمی، حاج محمد صمیمی و حاج ابراهیم رحیمی به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.
