آیت الله قائم مقامی: یکی از ویژگی های مجالس امام حسین(ع) تحقق توبه است
مراسم عزاداری شب هشتم محرم با سخنرانی آیت الله قائم مقامی و مداحی حاج نریمان پناهی و حاج ابراهیم رحیمی در هیئت مکتب الحسین علیه السلام برگزار شد.
وارث: مراسم عزاداری شب هشتم محرم با سخنرانی آیت الله قائم مقامی و مداحی حاج نریمان پناهی و حاج ابراهیم رحیمی در هیئت مکتب الحسین علیه السلام برگزار شد.
در ادامه متن سخنان آیت الله قائم مقامی را می خوانید:
یکی از ویژگی های مجالس ابا عبدالله علیه السلام، تحقق توبه است. توبه به معنی دقیق کلمه، یعنی بازگشت به خداوند از هر چه که خلاف رضایت اوست.
در مورد علتهای عاشورا عرض کردیم که بی بصیرتی و بی معرفتی بوده است در این فاجعه، که انسان معرفتش را از دست دارد و عملش ناصالح و بد شد، عملش که بد شد خدا فهم و شناخت رو ازش گرفت، و این جریان عدم معرفت و بدی عمل؛ کار را به آنجا رساند که حاکمیت اسلامی بعد از پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم توسط کسانی انجام شد که در باطن وجود خودشان یک مسلمان نبودند بلکه دچار کفر بودند، در برابر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام قرار گرفتند و حاکم شدند. کفر باطنی پیدا کردند و این کفر باطنی دیری نگذشت که داشت به کفر علنی و ظاهری تبدیل شود. که یکی از دلایل بزرگ قیام امام حسین علیه السلام این است که در مقطعی که حاکمیت اسلامی ، دارد به کفر علنی و جلی تبدیل می شود، در اینجاست که ولی خدا و حجت خدا قیام می کند.
چرا امام علی علیه السلام قیام نکردند؟ زیرا در آن دوران، حاکمیت به لحاظ ظاهر مراعات می کند. و یک سری ظواهری را لحاظ می کند، باطنش کافر شده است اما به دلیل رعایت برخی موازین، امام اجازه قیام ندارد.
در زمان امام حسن علیه السلام هم، همین طور است؛ معاویه لعنت الله علیه، هم در باطن و هم ظاهر، کافر بوده است. به لحاظ فقهی هم اینها کافرند. ولی با این حال مقداری رعایت می کرده، مقداری ظاهر سازی می کرده است این ملعون. و برنامه ای داشت تا حکومت رسما از اسلام خارج شود و بعد از مدتی اعلام کند که ما نمی خواهیم دینمان اسلام باشد.
اصلاح به معنای دقیق کلمه است. اگر قرار بشود انسانی اصلاح بشود و صالح بشود، شرطش ارتباط با امام حسین علیه السلام و توبه است. یکی از حکمت های بزرگ شهادت ابی عبدالله وقوع توبه است. توبه به این معنا که وقتی این اتفاق پیش می آید، انسانها می فهمند که چه گناه بزرگی مرتکب شده اند! فکر نکنید این مورد برای برخی انسان هاست، برای تمام انسانهاست. این طور نباید تصور کنیم که ما دستمان پاک است در شهادت حضرت امام حسین علیه السلام. همه ما در این مورد همه شریک هستیم. و بهتر است که توبه کنیم و جبران کنیم. مگر نه همه موجودات دلیلی شدند برای تنها ماندن حجت خدا!
چرا زودتر نیامدی؟ چرا آنموقع نبودی ؟ افرادی که بعد از شهادت امام حسین علیه السلام به دنیا آمدند باید نشان بدهند که من اگر آن زمان بودم به شما می پیوستم. ما حتی در حال حاضر انساهایی را داریم که مشخص است اگر در کربلا حضور داشتند، حتما شروع می کردند به جنگ و هم رکاب بودن با سید الشهدا علیه السلام.
شهدای ما کسانی بودند که ثابت کردند که اگر در زمان امام حسین علیه السلام هم بودند، به امام حسین علیه السلام می پیوستند و در کنار آن حضرت می جنگیدند.
هر انسانی باید به این موضوع برسد که در قضایا نقش داشته است!
چه چیزی موجب شهادت امام حسین علیه السلام می شود؟ گناه! نفسانیت! فساد!
اگر ما الان در صحنه ای قرار بگیریم که هم توانایی حضور در کنار امام حسین علیه السلام را داشته باشیم و هم در اردوگاه یزد باشیم. وقتی آدم خلاف و خطا و گناه می کنه آن موقع در اردوگاه یزید رفته است. معصیت کردن یعنی قرار داشتن در اردوگاه یزید!
در مجلس امام حسین علیه السلام باید این را رعایت کنیم. باید توبه کنیم و عهد ببندیم با خدا. باید با خدا قرار بگذاریم. مبادا این طور باشیم که نقیصه ای داشته باشیم و خودمان هم آن را می دانیم نباید متوقف بشیم به آن و تصمیم به رفع آن بگیریم. اگر کسی نقصی داشته باشد، و نخواهد آن را از بین ببرد، نمی تواند از مزه لذت ارتباط با امام حسین علیه السلام برخوردار شود.
یکی از معانی شفاعت، این است که از امام حسین علیه السلام می خواهیم در لحظه لحظه های زندگی کنارمان باشد و با ما همراه و جفت شود و سرش در این است که : من به تنهایی نمی توانم آقا دوست دارم که خوب باشم ولی تنهایی از پسش بر نمی آیم.
خواستن به شرطی توانستن است که به حجت و امام وصل شوی. در غیر این صورت نمی شود به خواسته رسید.
در دنیای آخرت، امام حسین علیه السلام عده ای را شفاعت می کند، بله این طور است ولی مقدمه این شفاعت در دنیاست که شکل می گیرد. شفاعت به این معناست که امام حسین علیه السلام با تو معیت و همراهی میکند و همراهت می شود. رسالت امام حسین علیه السلام این است. همراهت که شد در زمان پیشامد گناه، فساد، حرام دستت را می گیرد و نمی گذارد بیفتی!
اگر ما کوچکترین حکم اسلام را انکار کنیم، کافر می شویم. و اگر نه معتقد نیستیم به این امر ولی داریم دچار می شویم که این قابل اصلاح است. و باید روی نفس خودمان کار کنیم.
وقتی که شیرینی در کامت ریخته بشود. شیرینی مسموم گناه را نمی تواند با وعده ترک کرد. بلکه باید شیرینی نقدی به انسان برسد که انسان بتواند آن را ترک کند. مزه با حسین علیه السلام بودن اگر به ما برسد، خیلی از مشکلات و مفاسد حل می شود.
پیامبر صل الله علیه و آله می فرماید: زمانی که در برابر فساد چشمانت را پایین انداختی، عجایبی برایمان رخ می دهد. که این مورد هم با وجود بودن امام حسین علیه السلام رخ می دهد.
اگر تکبر ورزیدیم لذت و حال معنوی و حسین علیه السلام دوستی از انسان برده می شود.
در ادامه این مراسم؛ حاج نریمان پناهی و حاج ابراهیم رحیمی به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.
