حجت الاسلام میر باقری: سلمان ها به واسطه " قوه اعتقادی " تا لحظه آخر در مسیر ماندند

راه این نگهداری چه چیزی می تواند باشد؟ مهمترین مسئله در نگهداری انسان، خودش و خانواده اش از آتش جهنم عبارت است از تقویت اعتقادی خانواده. آنچه از همه کار مهمتر برای یک خانه و جامعه است، این است که ریشه های اعتقادی خانواده و جامعه محکم باشد. خانه و جامعه ای که شب اول قبر را باور کرد دیگر سراغ حق الناس، مال حرام، اختلاس نمی رود. بچه های ما در سنین بالاتر وارد جامعه می شوند و اگر بخواهیم فریب گروه های انحرافی در هر زمینه را نخورند، راهش تقویت اعتقاد در خانواده است. اگر بچه های ما با قرآن و اهل بیت علیه السلام آشنا شدند دیگر فریب افراد و وجه افراد را نمی خورند.

در جنگ جمل وقتی آن سه نفر یک سمت واقع شدند و امیرالمومنین علیه السلام یک طرف. شخصی از حضرت علیه السلام پرسید: آیا می شود آن سه نفر پا بر روی حق بگذارند؟  آیا می شود طلحه و زبیر و عایشه و اصحاب حضرت محمد صلوات الله علیه در مقابل حق قرار بگیرند؟

حضرت علیه السلام فرمودند: امر بر تو مشتبه شده است. تو حق را بشناس و بعد اشخاص را با حق محک بزن. باطل را بشناس و بعد اشخاص را محک بزن. اگر اول سراغ افراد رفتی قبل از آنکه حق را بشناسی، فریب وجه و ظاهر افراد را می خوری!

فلذا  افراد با چهره های زیبا تو زمینه های اعتقادی، فرهنگی و سیاسی و ... افراد ما را فریب داده اند.

اما اگر بنیان اعتقادی افراد قوی باشد، مشکلی پیش نخواهد آمد. آنچه که سلمان ها را تا لحظه آخر در مسیر نگه داشته است، تردید نکنید " قوه اعتقادی " آنها است.

عبدالله بن ابی یعفور از یاران امام صادق علیه السلام در بستر بیماری بود و طبیب آوردند بالای سرش و به او گفتند باید شراب بنوشی تا خوب شوی. او قبول نکرد و گفت: تا از امام زمانم امام صادق علیه السلام اجازه نگیرم، لب به شراب نمی زنم ولو اینکه بمیرم. نامه برای حضرت علیه السلم فرستاد و جواب آمد: ابن ابی یعفور هرگز لب به شراب نزن. او با دیدن این جواب گفت: حاضرم بمیرم ولی شراب نمی خورم. این عمل جز قوت اعنقاد چیز دیگری نیست.

ابن ابی عمیر فرد ثروتمند و از نزدیکان امام صادق علیه السلام است. او را دستگیر کردند و تا توانستند به او تازیانه زدند تا نام افرادی را که به ذهنش هست را به زبان بیاورد. اول اینکه لب باز نکرد و در طول مدت زندان تمام اموالش را مصادره کردند و روزی که از زندان آزاد شد ابن ابی عمیر سرمایه دار شد یک فرد فقیر و بی چیز. قبل از رفتن به زندان، ده هزار درهم به یکی از مومنین پول قرض داد وقتی آن فرد فهمید که ابن ابی عمیر از زندان آزاد شده، پولی نداشت که قرضش را برگرداند و رفت خانه اش را معامله کرد و پول ابن ابی عمیر را آورد. ابن ابی عمیر گفت: گرچه به یک درهم این پول هم نیازمندم ولی مولایم امام صادق علیه السلام فرمودند: " انسان بدهکار را از زیر سقف خانه اش بیرون نمی کنند " و اگرچه نیازمندم ولی دست به این پول نمی زنم. 

این امر فقط با قوی بودن بنیان اعتقادی اتفاق می افتد.

کلیک کنید