عزاداری شب شهادت امام حسن عسکری(ع) در هیئت جامعه مداحان تهران برگزار شد +گزارش تصویری

ما در فقهمان بابی داریم به نام باب تزاحم.

تضاد برای جایی است که هر دو طرفین ملاک نداشته باشند. تزاحم یعنی جایی که همه اطراف تکلیف دارای ملاک هستند. فرض کنید چند غریق در آب در حال غرق شدن هستند و من هم غریق نجات هستم ولی قدرت من برای نجات شامل همه اطراف تکلیف نمی شود. یعنی قوه ای دارم که می توانم یک جهت از تکلیف را انجام دهم و یک نفر را نجات دهم ولی آنها رتبه آنها مراتب مختلفی دارد مثلاً یکی پزشک است و دیگری ریئس جمهور و آن یکی رئیت و دیگری چوپان و همه آنها محترم هستند و باید کمکشان کرد ولی چون من قدرت ندارم تا همه را نجات دهم باب تزاحم می گوید اقوام ملاک را نجات بده، یعنی آقای پزشک را نجات بده که اگر او را نجات دهم بقیه از بین می روند می فرماید عیبی ندارد چون شما استطاعت نداری. فقها در فقه می گویند: اگر وقت نماز موسع بود و فرض کنید مسجد هم نجس شد ( با توجه به اینکه تطهیر نجاست مسجد فوری است ) می گویند هر دو ملاک است ولی در ظرف اتیان به نماز شما قادر به تطهیر نجاست نیستی و می گویند الاهم والاهم کن و نمازت را بشکن و مسجد را تطهیر کن که این باب تزاحم نام دارد، یعنی بین چند واجب انسان اصلح ترین را انتخاب کند. هر کسی که در قیامت رتبه ای دارد از باب تزاحم اوست.

گاهی برخی چیزها با هم در تزاحم است همانند این که ما در باب تبری و وحدت اگر تبری من موجب به عدم انضباط شود در اینجا اصل مهمی است و اگر کسی نداشته باشد جایگاهش جهنم است.

ما اتحاد حقیقی داریم که به آن اتحاد ماهوی می گویند یعنی بین دو چیز که جوهر مجزا داشته باشند که فلاسفه می گویند: اتحاد ماهوی ممکن نیست. اتحاد نظری هم داریم، مثلاً منظور از وحدت شیعه و سنی کنار گذاشتن اختلافات نظری باشد که این کفر است و حل شدنی نیست. وحدتی که مقام معظم رهبری بر آن تأکید دارند وحدتی عملی است و وحدتی سیاسی. یعنی هر کسی اعتقادی دارد و بر آن پافشاری می کند درست اما اعتقادات باعث نشود تا همدیگر را بکشید و بر هم تیغ بکشید یعنی زندگی مسالمت آمیز. تمام ائمه علیه‌السلام مهم ترین مساله آنها وحدت بود. چطور ممکن است امام علی علیه‌السلام باشد و ببیند که به ناموسش تعرض می کنند و تماشا کند؟ چه توجیهی دارد؟ مسئله حفظ وحدت مهم ترین نکته ای بود که مدنظر حضرت علی علیه السلام قرار داشت.