دوشنبه های اخلاقی/وقتی تو قبر تنهاییم!

کد خبر: 2555

09:53، 1392-07-22

وارث : "دوشنبه ها" در "وارث" مهمان مباحث اخلاقی هستید:

حاج آقا مجتبی تهرانی؛مشغولیت ذهنی مومن امور دنیوی نیست «و هَمُّهَ دِیانَتُه». آنچه که مشغولیّت ذهن برایش می‌آورد امور دنیایی نیست. همّ و غمِ او آخرتش است. نکند آنجا سابیده شود. اگر اینجا سابیده شود توجّه نمی‌کند. فهمیدی؟ آنجا سابیده نشود. «و هَمُّهَ دِیانَتُه». دنبال این است که یک وقت نکند ضربه دینی به او بخورد. از دنیایش سابیده بشود مهم نیست از دینش سابیده نشود. نکند یک واجبی را ترک کند، نکند یک وقت دستش آلوده به گناهی شود. «همّ وغمّ» او دینش است.«و عِزُّهُ قِناعَتُه». مؤمن ا‌ز آنهایی نیست که خیال کند عزّت با مال و ریاست به دست می‌آید. خصوصاً امور مالی. نه! او عزّت را در قناعت می‌بیند. این را عزّت می‌بیند. یعنی به آنچه که خدا داده است راضی است. به حسب ظاهر، معمول، طبق موازین شرعی کارش را می‌کند، آنچه را که خدا روزی او کرده قسمت او کرده، به همان می‌سازد. عزت را در ثروت نمی‌بیند.«و جِدُّهُ لآخِرَتِه». حضرت از نظر خارجی وارد می‌شود. کوشش او یعنی تلاش بیرونی اش برای آخرتش است. آنها همه درونی بود، هر سه تایی که حضرت فرمود دأب و همّ و عزّت همه درونی بود. حالا آمد بیرونی. کوشش بیرونی‌اش برای آخرتش است. بعد می فرماید: «قدکَثُرََت حَسَناتُه». چون کوشش او روی آخرتش است لذا ضریب حسناتش می رود بالا. نتیجه‌اش اینست دیگر. بسیار خوب. حالا حسنات رفت بالا چی می‌شود.«و عَلَت دَرَجَاتُه». وقتی حسنات رفت بالا خودش هم می‌رود بالا. چقدر زیبا امیرالمؤمنین می‌فرماید. حسنات رفت بالا زیاد شد، آن زیاد می‌شود و این بالا می‌رود. کثرت در آن بکار برده. حسناتش که زیاد شد او درجاتش بالا می رود. اینجا مرتبه ای بلند پیدا می‌کند. توجه کنید . اگر بخواهد علوّ درجات پیدا کند، می‌فهمد با کثرت حسنات است.» (منبع:خبرگزاری دانشجو)

وقتی تو قبر تنهاییم؛ آیت الله مجتهدی(ره)

بالای وضو خانه نوشته بودیم :
« النظافه من الایمان » اما کمتر فرصت می کردیم داخل آن را نظافت کنیم .
آیت الله بهشتی این وضع را که دید فوراً تذکّر داد که یا این شعار را بردارید و یا مطابق آن رفتار کنید و نگذارید اینجا کثیف باشد .(منبع : مجلۀ مکاتبه و اندیشه ، 25 ، ص 175.)

خاطره ای از آیت الله مجتبی تهرانی(ره): از بچّگي به ماخيلي سفارش مي‌کردند که هر زيارتي که مي‌رويد به نيابت از ائمه معصومین(ع) برويد؛ اين را از مرحوم پدرشان یادگرفته بودند. ايشان هر وقت صبح به حرم مشرّف مي‌شد به نيابت از پيامبر اکرم(ص) و بعدازظهر به نيابت اميرالمومنين( ع) و فردا صبح به نيابت از يکي از معصومين زیارت می‌کرد. مي‌گفت اين کار احتمال استجابت دعاي شما و دادن حاجات شما راچندين برابر مي‌کند.ايشان خيلي به این مسئله مقيّد بودند وهر دفعه به نيابت از يکی از ائمه به زیارت مي‌رفتند و آداب زيارت رو هم کاملاً رعايت مي‌کردند.»

/ق103