حجت الاسلام معتمدی: اگر کسی خودسازی نکند، آدم نیست! +گزارش تصویری

انسان بدون خودسازی آدم نمی شود. نکته مهمی که باید در نظر داشت، مقدمۀ خودسازی، خودشناسی است.

مهم ترین کار ما در این دنیا خودشناسی است. اگر انسان خودشناسی کند به خودسازی می رسد و بعد به خدا شناسی. قلّۀ انسانیت خدا شناسی است.

در قرآن می فرمایند: "سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ" ما نشانه های خودمان را به انسان ها در دنیا نشان خواهیم داد. وقتی خداوند از کلمۀ آفاق استفاده می کند من و شما دنیای مادی را در نظر نگیریم، پایین ترین درجه خلقت خدا این دنیا است. حضرت محمد صلوات الله علیه فرمودند: این دنیا در مقابل عالم برزخ همانند حلقۀ انگشتری است در وسط صحرای بی نهایت. آنقدر عظمت دارد. بالاتر از آن عالم قیامت است که ما از آن بی خبریم و فقط چیزهایی شنیده ایم. تمام این ها آفاق است.

در کنار عالم به این عظمت راهی برای شناخت خود گذاشته است که به ظاهر چیزی نیست. " وَفِي أَنفُسِهِمْ" در جان ما، خداوند خود را به ما می شناساند. " حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ" تا اینکه آشکار شود که حق آن است. أَنَّهُ الْحَقُّ یعنی چی؟ روایت داریم، همانند برادران یوسف که مدتی مهمانش بودند او را میدیدند و نمی دانستند او کیست و تا خودش را معرفی کرد گفتند: انک لانت یوسف! ای بابا تو یوسف ما بودی! خداوند اینگونه خود را به ما می شناساند.

وقتی امیرالمومنین علیه‌السلام سلطان معرفت نفس می فرمایند: " انفع المعرفتین" برای شناخت خدا دو معرفت داریم یکی معرفت آفاقی و دیگری انفسی. حضرت می فرمایند: از این دو، شناخت خدا از درون خودت انفع المعرفتین است. برخی از بزرگان می گویند: خداوند خود در شتر به من و شما نشان می دهد! " أَفَلا يَنظُرُونَ إِلَى الإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ" و این یک راه خداشناسی دقیق است.

خداوند سطحمان را پایین آورده. در پایان دعای عرفه آمده: " اِلهى تَرَدُّدى فِى الاْ ثارِ یُوجِبُ بُعْدَ الْمَزارِ" خدایا مرا بین این آثار را فرستادی تا دنبالت بگردم، اینکه مرا به سراغ آنها فرستادی از زیارتت دورم کرده، من تو را می خواهم ببینم. چرا پی شتر فرستادی ام؟ " مَتى غِبْتَ حَتّى تَحْتاجَ اِلى دَلیلٍ" چه زمانی غایب شدی که من بخواهم با شتر و اینها برایت دلیل آورم؟ 

شمع جويي و آفتاب بلند / روز بس روشن و تو در شب تار

 با شمع دنبال آفتاب می گردی؟ آفتاب که خودش نور دارد!

گاهی کور می شویم و شمعی می آوریم تا آرام آرام چشممان عادت کند، بعد که چشم باز شد، سر را بالا گیریم و خورشید را ببینیم. من کور شدم و خداوند می خواهد شتر و آثارش را ببینم تا چشمانم عادت کند و بتوانم نور خورشید را ببینم.

اینگونه شناخت فقط از راه معرفت نفس می شود. آیۀ قرآن می فرماید: " وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ" مانند کسانی نباشید که خودشان را فراموش کردند. ویل دورانت می گوید: امروز بشر در اوج شناخت دور دست های عالم است و تا ریزترین ذرات را شکافته و شناخته ولی خودش را فراموش کرده. هر چقدر علمش بیشتر می شود بدبخت تر می شود.

خدا را فراموش کنید، خداوند خود را از یادتان می برد. چقدر این آیه زیباست. به همین علت به ما گفتند هر شب آیات آخر سوره حشر را بخوانیم. از آیه 18 که می فرماید: " یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(18) وَلا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(19)" خداوند در این آیه فراموشی خدا را برابر با فراموشی خود می داند. و بالعکس.

چرا خدا را نمی شناسیم؟ چون خود را نشناختیم! چرا خودمان را نمی شناسیم؟ چون خدا را نشناختیم!.

انسان ها دنبال گم شده های خود می گردند اما امیرالمومنین علیه‌السلام می فرماید: خودشان را گم کردند ولی دنبال خودشان نمی گردند.

هر چه علم انسان بیشتر شود باید توجهش به خودش بیشتر شود.

در ادامه این مراسم؛ کربلایی حنیف طاهری و دیگر ذاکرین اهل بیت علیه السلام به مدیحه خوانی پرداختند.