آیت الله ضیا آبادی: دل هایتان را پاک کنید تا خداوند در آن سکنی گزیند +گزارش تصویری

در جلسات گذشته عرض شد که خداوند حکیم توبیخ و تهدید کرده است، کسانی را که ایمان به او دارند و از برنامه ها خبر دارند در عین حال اعراض می کنند. آنها آگاهند و با وحی دین و برنامه زندگی به دستشان رسیده، در عین حال اعراض می کنند.

برایشان زشت و زیبا بودن اعمال فرقی ندارد. خداوند آنها را مذمت کرده است. در دنیا کیفری دارند و در آخرت کیفری سوا خواهند داشت. کیفرشان در  دنیا به این گونه است که بر قلب هایشان مهر می زنند و گوش هایشان کر و چشم دلشان را کور می کنند. کاری می کنند که یک عمر زندگی کنند و نفهمند که خداوند چه بود و که بود. پیامبر چه کسی بود و امام یعنی چه.

خداوند به پیامبر می فرماید: " وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا " هر چقدر هم که فریاد بزنی دعوتت را هرگز نمی پذیرند.

آنها گوش جسمشان می شنود و زندگی می کنند، گوش و چشم و زبان کار می کند ولی نمی فهمند. خداوند مهرشان کرده است.

خداوند خطاب به پیامبر می فرماید: تو را برای هدایت فرستادیم و هادی هستی، درست است که دل هایشان را مهر کردیم ولی اگر توبه کنند در رحمت باز است و توبه هایشان را می پذیرم.

خداوند آمرزنده و مهربان است. اگر توبۀ حقیقی کنیم و پشیمان شویم و حق الناس را ادا کردیم خداوند ما را خواهد آمرزید. برخی از گناه هایمان را خداوند خواهد بخشید ولی حق الناس را باید بدهیم و برای حق الله توبه کنیم تا خداوند ما را ببخشد.

خداوند می فرماید: چون مهربانم و غفورم مهلت خواهم داد و توبه را خواهم پذیرفت. خداوند می تواند بلافاصله با گناهی که مرتکب شدیم کور و کر و لالمان کند ولی فرصت می دهد تا توبه کنیم.

خداوند در عذاب تعجیل نمی کند، موعدی می دهد تا توبه کنیم. اگر بنا بود با هر گناهی خداوند فوراً عذاب کند پس عذاب می آمد! اما چنین نمی کند، زمان و مهلتی می دهد که خود میداند تا توبه کنیم و زمانش که رسید و توبه نکردیم دیگر نمی پذیرد.

قوم هایی که بودند و خداوند به آنها مهلت داد تا توبه کنند و به خداوند ایمان بیاورند، توبه نکردند و زمانشان به پایان رسید و خداوند به آنها عذاب داد. قوم لوط و هود و عاد، نوح و ثمود قوم هایی هستند که توبه نکردند و خداوند عذابشان کرد. خداوند به فرعون صدها سال مهلت داد تا توبه کند و نکرد که خود باعث شد خداوند عذابش کند و در دریا غرق شد.

آنها به خود ظلم کردند. بدترین ظلم، ظلم به خود آدم است. بدبخت آدمی که خودش را جهنمی کند. ظلم به نفس و به خود انسان باعث می شود به مردم ظلم کنیم. ظلم به نفس مقدم بر ظلم به غیر است؛ یعنی ظلم به غیر نشأت گرفته از ظلم به نفس است.

وای بر کیفر آخرت. عذابی که فرعون در دنیا کشید و غرق شد به پایان رسید. ولی عذاب آخرت!  در جهنم عذابی شدید خواهد دید.

ما مسلمانیم و عمل نمی کنیم. یک عمر پای منبرها می نشینیم و زیارت و حج هم می رویم ولی نمی فهمیم. نماز چیست؟ خم و راست شدن چیست؟! این ها کیفرهای دنیوی است. وای به حال کیفرهای اخروی.

ما آلوده ایم. معتریف هستیم که آلوده ایم. چه کنیم؟ راه پاکسازی چیست؟ به این سوالات پاسخ بدهیم.

خداوند می فرماید: پیغمبر برنامه اش تزکیه است.

اول پاکسازی و بعد نوسازی. خانه ای که دیوارهایش سیاه و کثیف است را اول باید تمیز کنیم بعد رنگ بزنیم. اول جان را پاکسازی کنید که آلوده است سپس نوسازی برای ایمان به خدا کنید. محبت غیر خدا دل هایمان را پر کرده است. دلی که غیر خدا در آن خانه کرده جایی برای خداوند نگذاشته است.

دل هایتان را پاک کنید تا خداوند در آن سکنی گزیند.