"آقازاده" هایی که شهادت به ارث می‌برند +عکس
کسانی که روند مقاومت‌ها از زمان تأسیس تاکنون را پیگیری می‌کنند، میزان آمادگی عناصر مقاومت برای جانفشانی خود و فرزندانشان در زمان لزوم و تکلیف را لمس می‌کنند. این مفهومی عمیق در ذهن کسانی است که گزینه مبارزه را به تسلیم و خفت ترجیح داده اند. تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به قنیطره عمق ویژگی‌های افرادی که به امام حسین علیه السلام اقتدا کرده و وی را امام آزادگان و مستضعفین می‌دانند، نشان می‌دهد که همان تقدیم جان و جگر گوشه است.
اسامی زیادی از شهدا از همان آغاز مقاومت در لبنان تاکنون وجود دارد، اما در این میان ارث بردن شهادت موضوعی درخشان است. داستان‌های زیادی با خون عناصر مقاومت جهت کرامت کشور به این ترتیب نوشته شده است، کشوری که دشمن در هر زمان و مکانی در کمین آن قرار دارد.
شهید عدنان ملحم اهل منطقه بلدة میدون در بقاع غربی است، وی در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۶ در جریان مشارکت در عملیات "لوسی السریرة" و حمله دشمن به میدون به شهادت رسید. وی در تعدادی از عملیات‌های مقاومت در جنوب و بقاع غربی حضور داشت. اما این شهید بزرگوار ۲۰ سال بعد از شهادت، فرزند خود را که ۲۰ بهار از عمرش گذشته بود و در میان عناصر مقاومت مبارزه می کرد را ملاقات کرد. علی فرزند شهید ملحم در حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال ۲۰۰۶ شرکت داشت و ۴ ماه بعد از پیروزی مقاومت در این جنگ در انفجار یک بمب خوشه ای باقی مانده از دشمن صهیونیستی در منطقه بلاط جان خود را از دست داد.
در سال ۱۹۹۳ حسن جغبیر از اهالی منطقه برعشیت در جریان عملیات ریحان و بعد از حمله به یک گشتی صهیونیستی و تلاش برای به اسارت درآوردن یک نظامی این رژیم به شهادت رسید. وی یکی از ممتازترین شهدای مقاومت در دوران طلایی عملیات‌های ضد صهیونیستی به ویژه در موقعیت برعشیت بود. ۱۳ سال بعد احمد ۱۹ ساله فرزند وی در جریان مشارکت در درگیری‌های عیناثا در جنگ ۳۳ روز به خیل شهدا پیوست.
در سال ۱۹۹۴، حسن ابراهیم از عناصر مقاومت در جریان مشارکت در عملیات دریایی الناقوره به شهادت رسید. علی فرزند ۲۲ ساله وی نیز یکی از عناصر مجاهد مقاومت بود که تأثیر زیادی از پدرش گرفته بود. وی در جریان حمله رژیم اسرائیل به کاروان مقاومت اسلامی در مرزهای جولان اشغالی به فیض شهادت نایل آمد.
ابراهیم الرجب اولین شهید عملیات وعده صادق در سال ۲۰۰۶ بود. وی در جریان به اسارت گرفتن ۲ نظامی صهیونیستی در منطقه خلة وردة به شهادت رسید. ۸ سال بعد محمد حسین پسر وی نیز که همان روش مقاومت را دنبال می‌کند، در آغاز سال ۲۰۱۴ در انجام مسئولیت های جهادی به شهادت رسید.
احمد عنیسی و فرزندش علی هر ۲ در عملیات وعده صادق در سال ۲۰۰۶ شرکت کردند و در جریان درگیری نظامی با دشمن صهیونیستی در شهر صور به صورت هم‌زمان به شهادت رسیدند.
خانواده حاج عماد مغنیه فرمانده نظامی حزب‌الله لبنان ید طولایی در شهادت دارند. فواد و جهاد دو برادر عماد مغنیه پیش از وی به شهادت رسیده بودند و او نیز در سال ۲۰۰۸ به برادران شهیدش پیوست. اسرائیل او را در کفرسوسه سوریه ترور کرد. اما ۷ سال بعد فرزند کوچک جهاد نیز در حمله رژیم صهیونیستی به منطقه قنیطره در نزدیکی مرزهای جولان اشغالی به شهادت رسید.
در مقاومت حتی مواردی وجود دارد که پسر زودتر از پدر به شهادت برسد، حاج حسان اللقیس نمونه این مورد است. علی الرضا فرزند بزرگ وی در جنگ ژولای ۲۰۰۶ به شهادت رسید . ابو علی هم چنان مشتاق دیدار فرزند باقی ماند تا اینکه نهایتاً در سال ۲۰۱۴ در مقابل منزلش ترور شد و به آرزویش رسید.
سیدحسن نصرالله سید مقاومت و دبیرکل حزب‌الله لبنان نیز از این صحنه ها بی اطلاع نیست، وی در سال ۱۹۹۷ فرزند بزرگ خود هادی را از دست داد. وی در جریان درگیری با دشمن صهیونیستی در معرکه جبل الرفیع به شهادت رسید. نصرالله هرگز در اجازه دادن به فرزندش برای پیوستن به صفوف مقاومت تردید نکرد، چرا که خود به همراه خانواده‌اش در مسیر جهاد قرار دارد و هیچ عزتی بالاتر از شهادت در راه وطن وجود ندارد.
مقاومت مملو از جانفشانی است، هیچ چیز نمی‌تواند مانع مقاومت و عناصر آن برای رسیدن به هدف مطلوب شود، آزادی و پیروزی.. مقاومت برای این دو هدف هر هزینه‌ای را تحمل می‌کند، چرا که رسیدن به هدف خسارت‌ها و جانفشانی‌ها را جبران خواهد کرد.