حجت الاسلام ابولحسنی: باید کنار روضه خوانی ها مقداری هم در باب معرفت اهل بیت(ع) کار کنیم +گزارش تصویری

اگر کسی بخواهد حضرت زینب سلام الله علیها را بشناسد باید سراغ ایشان را از خانۀ عصمت و طهارت بگیرد، اگر خودتان بخواهید دربارۀ ایشان حرف بزنید، فهم خودتان را معرفی کرده اید و الا حرف هایی که ما راجع به زینب کبری سلام الله علیها می زنیم معرفی ایشان نیست، بلکه معرفی فهم خودمان است. اما اگر خواستید به قطره ای از اقیانوس فضائل بیکران ایشان پی ببرید باید در بیت عصمت و طهارت بروید و ببینید که آنجا چه خبر است. خارج از این خاندان عصمت و طهارت نمی شود این خانم را پیدا کرد.

در خاندان عصمت و طهارت امامان معصوم علیهم السلام در مقابل حضرت زینب سلام الله علیها یک اعمالی انجام میدادند و یک حرف هایی دربارۀ ایشان می زدند که افق فکری ما خیلی ضعیف تر از این حرف ها است که بخواهیم اینها را تحلیل بکنیم.

اسمی که برای حضرت زینب سلام الله علیها انتخاب شده است این اسم را خدا انتخاب کرده است، زینب مخفف دو کلمۀ زینت اب است. ترجمۀ زینت اب همان زینت پدر است. زینت پدر یعنی آینۀ تمام نمای امیرالمؤمنین علیه السلام در همۀ صفات و کمالاتی که حضرت داشته اند. زینب کبری سلام الله علیها یک علی بن ابی طالب است در لباس زن.

شب ها و روزها باید جمع بشویم و ثابت کنبم برای مردم که هر فضیلتی در علی بن ابی طالب علیه السلام بوده است همانند آن فضیلت در زینب کبری علیه السلام هم وجود داشته است. گویا شب تولد حضرت زینب سلام الله علیها شب میلاد دوبارۀ امام علی علیه السلام است.

دختر امیرالمؤمنین علیه السلام بین ما غریب و مظلوم است، متاسفانه در منبرها بیشتر جنبۀ مصائب ایشان را بیان کرده اند. متاسفانه جلسات ما محصول معرفتی اش کم است. باید کنار روضه خوانی ها و سینه زنی ها یک مقداری هم در باب معرفت این خانواده کار کنیم.

روایتی داریم که امام صادق علیه السلام می فرمایند حسین بن علی علیه السلام هنگامی که مشغول تلاوت قرآن بودند، خواهرشان که وارد می شدند امام حسین علیه السلام قرآن را می بست و روی زمین می گذاشت و به تمام قامت جلوی پای حضرت زینب سلام الله علیها قیام می کردند. در آخر این حدیث یک کلمه ای هست که این کلمه یک نکته ای را به ما می گوید، می گوید این عمل را امام حسین علیه السلام فقط به خاطر تجلیل از شخص حضرت زینب سلام الله علیها انجام می داد نه به خاطر ورود یک زن.

امام حسین علیه السلام در چهرۀ خواهرش چه چیزی می بیند که قرائت قرآن خود را قطع میکند؟ امام حسین علیه السلام وقتی قرآن می خواند یعنی خدا دارد با او صحبت می کند، حرف خدا را قطع می کند و در مقابل خواهرش به تمام قامت قیام می کند. امام حسین علیه السلام جلوی پای کسی بلند می شود که این قرآن بعدها به سفر اسارت او عزیز می شود.

امام حسین علیه السلام روز عاشورا در وداع آخرشان به خواهر خود فرمودند که در نماز شب من را دعا کن. هشتاد و چهار زن و بچه در کربلا بودند و همه هم اهل نماز بودند اما امام فقط به یک نفر گفت التماس دعا.

فقط یک مورد اتفاق افتاده است که حجت خدا دستش را پیش غیر حجت خدا دراز می کند و می گوید که در نافلۀ شبت من را دعا کن. من اینگونه فکر می کنم که این نماز شب از همۀ نماز شب ها جدا است، یک نماز شبی است که امام حسین علیه السلام احساس نیاز می کند که در آن نماز باید دعا بشود و در آن دعا امام حسین علیه السلام ارتقاء درجه پیدا می کند. معلوم می شود که نافلۀ حضرت زینب کبری سلام الله علیها یک نافلۀ خاصی است که حسین بن علی علیه السلام باید در آن دعا بشود.

نوشته اند که در روز عاشورا هنگامی که امام حسین علیه السلام می خواستند به میدان بروند حضرت زینب سلام علیها را وصی خود قرار دادند، معنایش این است که اگر خدا اراده نکرده بود که زن ها امام بشوند، اگر خدا این اراده را نکرده بود حضرت زینب سلام علیها امام چهارم می شد، برای اینکه برای جای امام حسین علیه السلام نشستن هیچ چیزی کم ندارد. 

 در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج علی مشکینی و حاج احد قدمی به روضه خوانی وسینه زنی پرداختند.