حجت الاسلام کرمی: ما و تمام نسل ها مدیون حضرت زینب(ع) هستیم چه بدانند و چه ندانند! +گزارش تصویری

اولاً تنها راه نجات جامعه از منجلاب نجات غفلت از آن فضای خفقان که ایجاد شده بود تنها یک راه پیش پای حضرت بود که آن هم کشته شدن بود. ایشان در مسیر مبهمی قدم نگذاشتند. همۀ زوایا که از گوشه چشم های سیاسی آن روز مخفی بود، مقابل چشم امام حسین علیه‌السلام هویدا بود.

اگر حضرت چنین کاری نمی کرد ماحصل 124 هزار پیامبر نابود می شد. جامعه، جامعه ای نبود که لایه های غفلتش سطحی باشد و با تذکر و نصیحت و تحسن و اجتماع بیدار شوند. امام حسین علیه‌السلام برای اینکه این جامعه خودش را دریابد، چنین هزینه ای داد.

با رفتن امام حسین علیه‌السلام چه کسی جامعه را اصلاح می کند؟ هدف از رفتن امام حسین علیه‌السلام چه بود؟ آن اصولی که هدف نهضت بوده و آن نهضت شکل گرفته باید مشخص باشد. اگر هدف ناپیدا باشد، آن رفتن همانند نرفتن است. اگر قرار باشد شما کشته شوید و هدف مشخص نباشد، رفتنت همانند نرفتن است.

اگر زن و بچه ها در این نهضت نبودند هدف والای امام حسین علیه‌السلام در آنجا چال می شد. محلی که برای جنگ انتخاب کرده بودند بیرون از شهر بود. جایی بود که وقتی حضرت روز دوم محرم خواست بار و بنه را پیاده کند و می خواستند اسم سرزمین را بپرسند، کسی نبود. پیر مردی را پیدا کردند و اسم سرزمین را پرسیدند، گفت: نینوا، کربلا، شاطر فرات، قاضریه می گویند. حضرت فرمود: " اعوذباالله من الکرب و بلا "

چرا محیطی مدار بسته را انتخاب کردند؟ چون می خواستند امکان گزارش خبر نباشد. برای اینکه تمام افراد جامعه دستشان آلوده به این جرم شود فراخوان دادند که هر کسی توان گرفتن شمشیر به دست را دارد اگر به کربلا نیاید، خونش برای خودش است! چرا چنین کردند؟ چون می خواستند آثار این جنگ در جامعه محو شود. مشارکت عمومی در جرم اولین اثرش دفن موضوع جرم است. آنها می خواستند به سرعت آثارش را دفن کنند. این یکی از راه های از بین بردن کربلا است.

1400 سال است که هیچ حادثه ای به اندازۀ کربلا حوادثش ریز ریز ثبت نشده است. با اینکه قلم دست دشمن بوده و اهداف و گزاره هایش دست ما نرسیده است. تمام امکانات دست آنها بود. حتی گزارشگر این حادثه هم از جانب آنها بود. چرا این حادثه اینقدر پررنگ شده است.

ابن عباس فرمود: جنگ میروی، چرا زن و بچه را با خود می بری؟ حضرت فرمود: جدم در خواب فرمود: زن و بچه را با خود ببر، خدا می خواهد این زن و بچه را به زنجیر اسارت ببیند. اگر آنها نبودند تفسیری از عاشورا برایمان نمی ماند.

بعد از کربلا حضرت زینب سلام‌الله علیها سخنرانی ای در کوفه کرد که امروز هر ریشۀ مثبتی که در تاریخ است نشئت گرفته از آن سخنرانی است. حضرت کاری کردند که یزید هزار مرتبه به نجاست خوردن افتاد. چرا حضرت زینب سلام‌الله علیها چنین کرد؟ اینکه می گویند: عصر عاشورا علم در دست توست، کرسي و لوح و قلم در دست توست ؛ کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود؛ سرّ نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود، اینها واقعیاتی است که باید بر آنها تفکر کنیم.

ما و تمام نسل ها و همه و همه مدیون حضرت زینب سلام‌الله علیها هستیم چه بدانند و چه ندانند. زندگی حضرت زینب سلام‌الله علیها احتیاج به بازخوانی دارد. انشاءالله خداوند نگرش ژرف را به ما نسبت به زندگی بی بی بفرماید.