رذائل، سد آهنینی پیش روی فضائل

پیامبر(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) آن قدر اشتیاق به نماز داشتند که برای همین، خداوند به ایشان فرمود: «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ»، نگران نباش، وقتی که فارغ شدی، باز هم نماز (نمازهای مستحبّی و نوافل) بخوان؛ یعنی این‌چنین به نماز عشق می­ورزیدند. لذا بعضی­ها حالشان این­‌طور است. چرا؟ برای این‌که این‌ها می­بینند چه خبر است. اولیاء خدا این حال را دارند.

وقتی گناه کنیم، این جسد، نمی­کشد و برای نماز شب بلند نمی­شود. ببینید خصوصیّت تقوا را چطور تبیین می­فرمایند: «و شِفاءُ مَرَضِ أجسادِكُم ». شاید شما بفرمایید که من خیلی حالم خوب است و بدنم قبراق است، امّا همین که اجازه نمی­دهند، یعنی این بدن شما، سست است، مریضی دارد و تقوای قلب، شفای این اجساد است.

لذا وقتی انسان، متقّی بشود، جسم او هم سالم است، حال او هم حال خوش است. لذا عزیز دلم رذائل، عاملی می­شود که جسم، اجازه ندهد در فضائل، پیشی بگیری و جلو بروی. پس علّت‌العللی که می­گویند: اوّل رذائل را از بین ببرید، همین است؛ چون رذائل اجازه نمی­دهد انسان در فضائل پیشروی بکند و به تعبیر دیگر این جسم، کم می­آورد.

منبع: وبسایت حوزه علمیه امام مهدی(عج)

/ف.م214