حجت الاسلام علوی تهرانی: بحث فرهنگی دفاع از ولایت بسیار مهم است! +گزارش تصویری

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:

حضرت زهرا سلام‌الله علیها دفاعی از امامشان کردند. این دفاع از امامشان بود و نه از همسرشان که به سه شکل انجام شد. شکل اول دفاع از امیرالمومنین علی علیه‌السلام، دفاع علمی و فرهنگی بود. در 75 یا 95 روز فاطمۀ زهرا سلام‌الله علیها دو خطبه خواندند و جلسات متعددی را با غاصبین خلافت بحث قرآنی کردند.

شکل دیگر دفاع از امیرالمومنین علیه‌السلام گریه برای حضرت است. حضرت زهرا سلام‌الله علیها به مقبرۀ شهدای احد رفتند و آنجا گریه کردند. روزی که بازگشتند حضرت علی علیه‌السلام دیدند چهرۀ حضرت و حسنین سرخ است. پرسیدند چه اتفاقی افتاده است؟ فرمودند: وقتی می رفتیم آنجا درختی بود و از سایه اش استفاده می کردیم، وقتی امروز رفتیم درخت قطع شده بود و زیر آفتاب بودیم. حضرت رفتند و آنجا اتاقی را ساختند.

علامه امینی(ره) صاحب کتاب الغدیر؛ بعد از اتمام کتابشان عرض کردند: حالا که کتاب را نوشتم دلم می خواهد فرصتی پیدا کنم به بیابانی بروم و چادر بزنم و تا زمانی که زنده هستم برای علی علیه‌السلام گریه کنم. گریستن یک راه برای دفاع از امام علی علیه‌السلام است.

راه سوم شهادت است. حضرت زهرا سلام‌الله علیها در دفاع از امام علی علیه‌السلام هر سه دفاع را انجام داد. هم دفاع فرهنگی و هم حزن و هم شهادت.

بحث فرهنگی بسیار مهم است. شما باید بتوانید از حضرت علیه السلام دفاع کنید. چیزی که الان مطرح است مقارن شدن یک جشن آیینی با فاطمیه است. این تقارن باعث می شود برخی بگویند: چقدر عزاداری می کنید؟ بس است، نوروز است. اما طایفه ای هستند که بر اصل عزاداری مشکل دارند و روی سخنمان با آنهاست. آنها می دانند که حرفی مفت می زنند و کارشان گل آلود کردن آب است تا دیگران نتوانند تشخیص بدهند. پس جواب ما برای خودمان است.

در قرآن کریم عزاداری امری جایز است. تاریخ تأسیس وهابیت 1200 هجری قمری است. آنها جهان اسلام را در تصرف خود دارند. به همین ترتیب نقش مؤثری در القای معارف دینی به نفع خود دارند. آنها شبهه ای این چنین که عزاداری امری جایز نیست را ایجاد کرده اند. ما هم دلیل می خواهیم.

پیامبر صلی‌الله علیه وآله وسلم فرمودند: [ انسان جاهل ممدوح نیست و او را ستایش نمی کنند و به آنها مرتجع می گویند.] چهار چیز از علائم جاهلیت است که امت من آن را ترک نمی کنند. 1) مباهات کردن به گذشتگان. 2) تحقیر کردن دیگران 3) طلب کردن باران از نجوم! [ ستارۀ عیوب، ستارۀ آب است که برای آمدن باران با این ستاره ارتباط هایی می گیرند و کارهایی می کنند تا باران بیاید] 4) نیاحت، یعنی اشک ریختن با صدای بلند برای کسی که از دنیا رفته است.

مشکل نیاحت در چیست؟ می گویند: نیاحه کردن بر میت با مقام صبر که واجب است منافات دارد. نیاحه کردن از گناهان کبیره است. چون خداوند برای کسانی که اهل نیاحت هستند، عذاب شدید وعده داده است.

پیامبر صلی‌الله علیه وآله وسلم می فرمایند: کسی که مرده است و از دنیا رفته است گریه بر او عذاب می شود. هر چقدر که گریه می کنید در عالم قبر او را بیشتر عذاب می کنند.

عزاداری به این شکل علامت جاهلیت است! ابتدا پاسخ این دو روایت را بدهیم. یکی از این روایات از مغیره نقل شده است که او انسانی معلوم الحال است.

در محفلی عده ای دور هم جمع بودند و در محضر امام حسن مجتبی علیه‌السلام از شجاعت های خود سخن می گفتند. مغیره تا برخاست و حرف بزند و تعریف کند حضرت علیه السلام فرمود: بشین. داغی به پیشانی ایشان زدند که تو آدمی فاسق هستی و حرفت خریدار ندارد. مضاف بر اینکه این روایت با آیه شریفه در تعارض است. می گوید اگر گریه کنی کسی را که از دنیا رفته است را عذاب می کنند در حالی که این با آیه 38سوره نجم مغایر است. " أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى " هیچ کس پروندۀ کسی را به عهده نمی گیرد. هیچ کس گناه کسی را به عهده نمی گیرد. چیزی را که او نقل کرد با آیه در تعارض است.

به آقایان وهابی می گوییم: شما اشکال کردید و می گویید پیامبر صلوات الله علیه فرموده است عزاداری جایز نیست، آنها به سه طریق از ما پاسخ می خواهند تا بپذیرند که عزاداری امری جایز است. اول) اینکه اگر آیه ای از قرآن را برایمان بیاورید می پذیریم. دوم) اینکه از رسول اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم روایت بیاورید که عزاداری اشکالی ندارد و یا رفتاری از خود حضرت را بیان کنید که مثلاً در فلان روایت نوشته بود پیامبر در مجلس عزا شرکت کردند و گریستند. یعنی یا سیرۀ پیامبر و یا فرمایش ایشان را می خواهند. سوم) اینکه طریقی که می خواهند تا بپذیرند این است که اگر از گفتار یا روش صحابه برایمان بیاورید می پذیریم.

صحابه کسانی هستند که حضرات را دیده اند. در یک جلسه ای شخصی به فرزند خلیفه دوم اهل سنت گفت: چند نفر از اصحاب اهل سنت را بشمار و نام ببر. پدرش، رفقای پدرش و عمار و سلمان و ابوذر و چند نفری را گفت ولی اسم امام علی علیه‌السلام را نگفت. گفت: چرا او را نگفتی؟ گفت: چون او از اصحاب نیست. کسی با او مقایسه نمی شود. علی ابن ابی طالب علیه‌السلام اهل البیت است. این را در مقام گفتار قبول دارند.

تابعین کسانی هستند که پیامبر را ندیدند و اما با کسی زندگی کردند که حضرت را دیده اند. همانند مالک اشتر. می گویند: اگر از اصحاب یا تابعین بیاورید که آنها عزاداری کرده اند، ما می پذیریم. آیه ای را که خواهیم گفت در سوره شورا آیه 23 است: " ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ " این آیه 3 سال قبل از رحلت پیامبر نازل شد.

مردان مدینه تصمیم گرفتند درآمدی را برای حضرت کنار بگذارند که از بیت المال نباشد و از درآمد خودشان باشد تا بعد از رحلتشان دغدغه ای برای زن و بچه هایش نداشته باشد و از لحاظ مالی آسوده خاطر باشد. این موضوع را به پیامبر صلوات الله علیه فرمودند و این آیه نازل شد و خداوند فرمود: به مردم بگو بر رسالت من اجر و مزدی وجود ندارد. اگر هم بخواهد چیزی باشد، مال نیست و محبت و مودت است.

در آیه نکاتی وجود دارد. حضرت پیامبر صلی‌الله علیه وآله وسلم در بین تمام انبیا از همه برتر است و زیر این گنبد خضرا برابر ندارد. فقط امام علی علیه‌السلام برادر او است. پس برابری ندارد و تنها برادر دارد. چرا پیامبر در بین انبیا برتر است؟ راوی ای داریم که اهل سنت هم او را می پذیرند، به نام عبدالله ابن مسعود که می گوید: روزی پیامبر فرمودند: در معراج، در آسمان چهارم تمام انبیا بودند و جبرئیل به من گفت: یا رسول الله از انبیا سوال کنید که چه شد پیامبر شدید؟ و من هم پرسیدم و گفتند: ما به مقام رسالت رسیدیم چون ولایت تو به ولایت علی را پذیرفتیم. پس پیامبر ما از همه برتر است.

در سوره سبأ آیه 47 می فرمایند: " قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ " چیزی را که من به عنوان مزد می خواهم به درد خودتان می خورد.

ادامۀ مبحث را در جلسۀ بعد خدمتتان عرض می کنم.

در ادامه این مراسم؛ حاج سید مجید بنی فاطمه، حاج ابراهیم رحیمی و دیگر ذاکر اهل بیت علیهم السلام به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.

بخش اول

بخش دوم