دومین شب عزاداری ایام فاطمیه در هیئت ریحانه الحسین(ع) برگزار شد +گزارش تصویری

وارث: مراسم شب دوم عزاداری ایام دهه دوم فاطمیه با سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی و مداحی ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج سید مجید بنی فاطمه، حاج کاظم غفارنژاد، حاج ابراهیم رحیمی، حاج احد قدمی، حاج مسعود اصلانی و کربلایی محمد جواد پرچمی در هیئت ریحانه الحسین علیه السلام برگزار شد.

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:

این اشکال از ناحیه وهابیت مطرح می شود ایشان استناد کرده اند به دو روایت و معتقد هستند مسئله عزاداری امر غیر جایز است اگر به روش قرآن و روش پیغمبر صلی الله علیه و آله و روش صحابه جواب دهید کفایت می کند. پاسخی که قصد داریم به آن بپردازیم برای آنان نیست و به این شکل نیست که آنان پاسخ این پرسش را ندانند و یا نشنیده باشند و یا ندانند حقیقت امر چیست. آنهامسائلی که بیان می کنند پاسخ اش را نیز می دانند اما بنا ندارند.

در رابطه با حق سه مرحله وجود دارد مرحله اول : شناخت حق، مرحله دوم : بیان حق، مرحله سوم : پذیرش حق است.

آنان هم حق را شناخته اند و هم حق را بیان کرده اند. عالم شوشتری شهید (اورا شهید کردند) در بیست و شش کتاب از منابع اهل سنت، همه از فضایل اهل بیت سلام الله علیها است ( یعنی آنان حق را شناخته اند و آن را بیان نموده اند اما بین شناخت حق و بیان حق و پذیرش حق تفاوت است و متاسفانه آنان مشکلشان در این زمینه پذیرش حق است. قرآن کریم می فرماید : یکی از بزرگترین موانع پذیرش حق " فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا " است. در آیات قرآن که استنثاء می کنیم دوازده بیماری وجود دارد که موجب می شود فردی حق را نشناسد.

یکی از همسران پیامبر صلی الله علیه و آله که اهل تسنن خیلی برایشان حرمت قائل هستند، می گوید: روزی پدرم به خانه ام آمد و حضرت علی علیه السلام در خانه ما بود و پدرم با من صحبت می کردند اما به چهره امام علی علیه السلام نگاه می کردند. تا آنکه سخن پدرم تمام شد؛ از پدرم پرسیدم چرا زمانی که با من صحبت می کردید به چهره علی علیه السلام نگاه می کردید؟ پاسخ دادند چرا که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند : "النظر الی وجه علیّ عباده"

اولین آیه که بدین منظور مورد بررسی قرار می دهیم آیه بیست و سه سوره شوری است. "قل لااسئلکم علیه اجراً الاّالمودة فى القربى" پیغمبر به این مردم بگو من برای رسالتم مزدی نمی خواهم غیر از مودت نزدیکان (قربا...)

در این آیه باید پیرامون سه نکته صحبت کنیم. اولاً : چرا پیامبر صلی الله علیه و آله خلاف سایر انبیا که در مقابل رسالتشان هیچ مزدی را نپذیرفتند. فرمودند مال نمی خواهند اما مودت قربا را برای مزد رسالت می خواهند که به اسرار در سوره مبارک سبأ خداوند فرموده اند: "قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَیْ‏ءٍ شَهِیدٌ" (سبا ، 47) این مزدی هم که به من می دهید به درد خودتان می خورد.

نکته دوم : در آیه شریفه مشخص کنیم مراد از قربا رسول خدا صلی الله علیه و آله چیست؟ زمانی که آیه شریفه نازل شد (این حدیث در کتاب ذخایرالعقبی، نوشته احمدبن حنبل امام حنبلی ها، یکی از چهار فرقه، فقهی اهل سنت است . هم از نظر آنان فقیه است و هم محدث است مسند حنبل است.) روایت را از ابن عباس نقل می کند از احمد بن حنبل: زمانی که آیه ( 23- سوره شوری) نازل شد من خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله بودم شخصی دست خود را بلند کرد و پرسید: یا رسول الله آن خویش و قربی شما که خداوند مودت با انان را واجب کرده است، چه کسانی هستند؟ توجه کنید؛ اولاً: این حدیث در حدیث اهل سنت است و دوماً : شخصی که سوال می کند مراد از آیه این است که مودت قربی واجب است. آن خویش و قربی شما چه کسانی هستند؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: آنان علی مرتضی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیه و پسران آن دو ؛ یعنی پس از وجود مبارک امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام، حضرت زین العابدین علیه السلام تا وجود مبارک حضرت مهدی علیه السلام است. پس قربا طبق گفته آنان مشخص گردید معلوم شد چه کسانی هستند. در باب محبت و باراز محبت از اهل سنت روایات متعدادی داریم که ان شالله به دو تا از آن روایات اشاره می کنم. سومین نکته ای که باید در آیه مشخص گردد این است که مراد از مودت چیست؟ عرب زمانی که می خواهد از علاقه قلبی صحبت کنند توجه می کنند این علاقه در چه شرایطی است؟ اگر تنها یک وابستگی قلبی بود تعبییر به محبت می کنند. اما اگر بخواهد بگوید کسی را دوست دارم و پیروی از امر او می کنیم تعبیر به مودت می کنند، لذا فرمود: مودت قربی، یعنی هم اهل بیت علیه السلام را دوست بدارید، هم از ایشان پیروی کنید.

همان طور که در جلسه گذشته نیز به آن اشاره نمودیم یکی از فرقه ها تازه ظهور وهابی ها هستند و تاسیس این فرقه 1200 هجری قمری است. دویست و سی و شش سال از ظهور این فرقه گذشته است فرقه ای که دویست سال سابقه دارد نمی تواند در مقابل تشیع که از غدیر صحبت می کند و سابقه طولانی تر دارد باشد. بنابراین نام خود را سلفی گذاشتند یعنی آنکه ریشه در گذشته داریم و گذشته خود را به عالمی به نام ابن تییه، عالم قرن هشت بر می گردانند و می گویند سابقه ما قدیمی تر است و ریشه تفکرات ابن وهاب برمی گردد به ابن تییه و ریشه تفکرات ابن تییه در روایاتی است که احمد ابن حنبل نازل کرده و او نیز معاصر می شود با امام صادق علیه السلام البته به آن معنا که وحی در سال یازده تمام شده است. این آقای احمد ابن حنبل این روایت را در کتابشان نقل کردند.

خوش تر آن باشد که سر دلبران / گفته آید در حدیث دشمنان

او دشمن اهل بیت علیه السلام است زمانی که این حدیث را نقل می کند دیگر خیلی برای آنان مهم است.

در باب فضایل شیعه روایات بسیاری داریم که در هیچ کدام تردید وجود ندارد. اما امام رضا علیه السلام ملاک دادند که اگر در طول زندگی پیرو دستورات ما هستید و کلام ما را گوش می کنید و امر ما را گوش می کنید و نهی ما را مورد توجه قرار می دهید شیعه هستید اما اگر تنها دوست دار ما هستید رنگ و بویتان، رنگ و بوی ما محسوب نمی شود. زندگی انسان باید رو به جلو باشد اگر محب هستید باید پس از چند سال شیعه شده باشید و گرنه امیر المومنین علیه السلام می فرمایند : کسی که دو روز زندگی یکی باشد ضرر کرده است و یکی از موارد ابراز محبت اطاعت است.

در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج سید مجید بنی فاطمه، حاج کاظم غفارنژاد، حاج ابراهیم رحیمی، حاج احد قدمی، حاج مسعود اصلانی و کربلایی محمد جواد پرچمی به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.