حجت الاسلام سعیدیان: عشق ما نسبت به اهل بیت(ع) عشق کبوتری نباشد +گزارش تصویری

 روضه گرفتن برای حضرت ام البنین  سلام الله علیها گره های نامشخصی را باز می کند چرا که شما برای مادر باب الحوائج روضه گرفته اید و مگر می شود کسی به مادر کسی احترام بگذارد و آن فرزند جبران نکند.

یکی از مهمترین مباحثی که جامعه شیعه از حیث تربیتی در خود ایجاد می کند و برای او در اوج مسائل مهم معنوی می باشد، کسب لیاقت برای یاری ولی خدا است. شخصیتی مانند حضرت ام البنین سلام‌الله علیها مانند همه مادر های عالم مادر است. اما بزرگترین افتخاری که این مادر را از بقیه مادران عالم متمایز می کند یا به تعبیر کلی تر بگویم انسان را از ما بقی انسانهای عالم متمایز می کند این است که یک فرزندی را تربیت کرده است که آن فرزند توانسته امام زمان خود را یاری کند. تنها دلیل برتری حضرت ام البنین سلام‌الله علیها نسبت به اکثر زنان عالم همین است که او توانسته فرزندی را تربیت کند که آن فرزند به اعلی درجه معرفت و گذشت رسیده و توانسته امام زمان خود را یاری کند.

نام حضرت ابوالفضل به حروف ابجد، 133 می شود و باب الحسین هم به ابجد  133 ، است یعنی مسیر رسیدن به ابا عبدالله علیه‌السلام وجود نازنین قمر بنی هاشم علیه‌السلام است که تحت تربیت این مادر بوده اند و این نیست که بدون تربیت این فرزند در پهنه گیتی قدم نهاده است ما هم اگر بنا است واقعاً به جایی برسیم و الگو برداری کنیم باید این ولایت مداری و صفات مهمی که حضرت ام البنین سلام الله علیها در قمر بنی هاشم علیه السلام ایجاد کرده اند و آن صفاتی که حضرت عباس ابن علی علیه‌السلام ، فرزند ایشان را داشتند بشناسیم و تمام تلاشمان این باشد که این صفات را در وجودمان ایجاد کنیم با شعار نمی شود علوی شد و پای اهل بیت علیه‌السلام ایستاد. با داد زدن و به تعبیر امام صادق علیه‌السلام که فرمودند:" ما یک سری شیعه داریم که تنها خوب داد می زنند اما آن جایی که باید پای ما بایستند و پا کار اهل بیت علیه السلام باشند و به درد اهل بیت علیه السلام بخورند دوهزار به درد نمی خوردند." واقعاً کسی مثل حضرت ام البنین سلام‌الله علیها  چه کرد که توانست فرزندی مثل حضرت عباس علیه‌السلام را تربیت بکند و چه صفاتی در وجود ایشان به ودیعه نهاد که ایشان شدند ذخیره امام حسین علیه‌السلام و ایشان را یاری کردند. من در این دو روزی که خدمتتان هستم مهم ترین علل ها را بیان خواهم کرد.

ورود خالصانه به وادی اهل بیت علیهم‌السلام

وجود نازنین حضرت ام البنین سلام‌الله علیها، عباس ابن علی علیه‌السلام را بدون توقع تربیت کرد و این یعنی ارادت بدون توقع و وجود خود را هزینه کردن برای ولی خدا است. اما ورود در وادی اهل بیت علیهم‌السلام ، به نفس اهل بیت علیهم‌السلام نیست و به تعبیر امام رضا علیه‌السلام قلب مشغول المولی ندارید و دلی ندارید که امام را برای خود بخواهد. آیا اگر این تبعات را از اهل بیت علیهم‌السلام  بگیریم باز به پای اهل بیت علیه السلام می ایستیم؟ و آیا ارادتمان نسبت به ایشان کم نمی شود؟

امام رضا علیه‌السلام تعبیری دارند و فرموده اند: شما شیعیان چند جور ما را دوست دارید که غالب دوست داشتن هایتان بازگشتش به خودتان است برخی هایتان دوست دارید برای دنیا ، برخی دیگر دوست دارید برای اینکه در آخرت دستتان را بگیریم ( از مردن می ترسید و شنیدید قیامت طوری است که بچه کوچک ها پیر می شوند شنیده اید که عده ای در قیامت دستگیری می کنند آن عده هم حضرات معصومین علیهم ‌السلام است)

البته من نمی گویم حاجت نخواهیم ، حاجت هم بخواهیم اما توقع و طلبی نداشته باشیم. بر فرض محال اگر اینان را هم اهل بیت علیهم‌السلام نداشتند ایشان را دوست بداریم و این تربیت را باید از اینجا درست کنیم.

اگر ما حاجتمان را نمی گیریم، در نوکریمان شک است. یکی از اصحاب امیرالمومنین علیه‌السلام بود که حضرت با ایشان صیغه برادری خواند عثمان ابن مسعود بود و امام علی علیه‌السلام آنقدر او را دوست داشت نام یکی از فرزندانش را عثمان گذاشت (برادر حضرت عباس علیه‌السلام ) و ایشان در کربلا شهید شدند و یکی از شهدای کربلا هستند که زمانی که ما به کربلا می رویم، غالباً نام ایشان را نمی دانیم. عثمان ابن علی ابن ابی طالب علیه السلام است البته علت نام گذاری ایشان هم ربطی به خلیفه سوم ندارد.

امام علی علیه‌السلام پرسیدند:" عثمان ابن مسعود چه داشت که با او صیغه برادری خواندید؟ من علی در گذشته برادری داشته ام که چیزی که او را برای من عزیز می کرد این بود که زمانی که او پیش ما اهل بیت می آمد کمتر از دنیا می خواست. بیشتر ما را برای خودمان می خواست. "

زمانی که اهل بیت علیه السلام را برای خودشان بخواهیم همه چیز هم گیرمان می آید.در روایت داریم بهشتی که در قرآن توصیف شده است و اهل بیت علیه السلام در روایات از آن تعریف می کنند در روایاتی آمده است که تمامش از نور وجود ابا عبد الله الحسین علیه‌السلام خلق شده است. اگر امام حسین علیه‌السلام را داشته باشید، نور امام حسین علیه‌السلام را دارید.

خیلی به خودمان مغرور نباشیم

همه حرف من این است که ما به خاطر آن نور وجود ابا عبدالله الحسین علیه السلام را رها می کنیم. اگر خود نور را داشته باشیم هم می توانیم نور بگیریم و هم نور افشانی کنیم. اگر این صفت را رها کنیم امام زمان عجل الله ظهور کنند پشت ایشان را خالی می کنیم خیلی از مدعی ها پشت ایشان را خالی کردند. خیلی به خودمان مغرور نباشیم .

عشق ما نسبت به اهل بیت علیه السلام عشق کبوتری نباشد

امام تعبیر زیبایی داشتند می گفتند: " این کبوتر ها به عشق چه کسی جمع می شوند؟ آیا به عشق کوبوتر باز جمع می شوند؟ یا یک پشتیبانی پیدا کرده اند که آب و دانه شان فراهم است؟" خلاصه فرمودند: "در جریان کبوتر ها، کبوتر باز همیشه مهم نیست آنچه مهم است این بام است. " اگر آب و دانه را بردارید روی بوم دیگری می نشیند لذا فرمودند عشق ما به اهل بیت علیهم‌السلام عشق کبوتری است.

در ادامه این مراسم؛ ذاکرین اهل بیت علیه السلام علی باقری و محمد محمدی به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند.