حجت الاسلام سلحشور: اگر نفس از تمام گناهان دوری کند، روحش آزاد می شود +گزارش تصویری

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام سلحشور را می خوانید:

بزرگترین نعمتی که به انسان عطا شده است، نعمت حیات است. حتی بالاتر از نعمت ولایت برای خود انسان است. نعمت ولایت بزرگترین نعمتی است که خداوند خلق کرده است اما هر شخصی نسبت به خودش بزرگترین نعمتی که دارد حیات اوست. اگر حیات نباشد هیچ چیز دیگری هم برای انسان موجود نخواهد بود. اگر حیات نباشد انسان توفیقی پیدا نخواهد کرد.

هیچ کس حق سلب این حیات را از انسان ندارد. اگر انسانی را به قتل برسانید و حیات را از او بگیرید جزایش این است که کشته شوید و طریق جبرانی ندارد چون بزرگترین سرمایۀ او را گرفته اید. حیات خصوصیات و چهار چوبی دارد.

خداوند، روح انسان که آزاد است و متصل به خوبی و بدی نمی شود و همان آدم که در بهشت رزق داشت را در دنیا قرار می دهد و و بستری را فراهم می کند که در این بستر و در این دنیا دو طرف برای انتخاب داشته باشد؛ یکی نفس خودش و دیگری خدا.

اگر به سمت امیال نفسش رود امتحانش است و به دوزخ نزدیک شده است و اگر به سمت مخالف نفسش، طبق دستورات خداوند حرکت کرد به بهشت و سعادت می رسد. به خدا و به کمال خواهد رسید.

در حیاتی که داریم دو چیز به ما دستور حرکت می دهد، یکی نفس و دیگری عقلمان.

فردی از بزرگان اهل سنت زمان امام هادی علیه‌السلام شنیده بود که کودکی وجود دارد که از خاندان پیامبر صلی‌الله علیه وآله وسلم است و سوالات عجیبی را پاسخ می دهد. تصمیم گرفت تا نزد آن کودک برود و سوالات علمی اش را بپرسد. خدمت امام هادی علیه‌السلام رفت. سوالش در مورد تقابل عقل و نفس بود. در راه به خود گفت: به او که رسیدم من سلام کنم یا او؟! خدمت حضرت رسید و سلام کرد و امام فرمودند: کسی که در درونت به تو دستور داد به من سلام کنی عقلت بود و آنی که به تو دستور میداد تا سلام نکنی و می گفت: او کودک است و صبر کن تا به تو سلام کند، نفست بود.

نفس و عقل در مقابل هم قرار دارند. هر چقدر که انسان به نفسش نزدیک شود از خداوند فاصله می گیرد و هر چقدر که از نفسش دور شود به خدا نزدیک می شود. تمام این قوانین در عالم دنیا اتفاق می افتد. در عالم دنیاست که نفسانیت جلوه پیدا می کند. در عالم دنیاست که خودیت معنا پیدا می کند.

مثلاً پول حلال و پول حرام، غرور نسبت به طرف مقابل. موضوعی برای بالا یا پایین دیدن نیست. اگر دنیا نبود، شهوت معنایی پیدا نمی کرد. پس موضوعی هست که شیطان نفس انسان را به سمت شهوت می کشاند.

اگر نفس از تمام گناهان خود را دور کند، روحش آزاد می شود. مثلاً: بالنی را با طناب هایی بسته اند، یکی یکی طناب ها را باز می کنند و این بالن آزاد شده و بالا می رود. هر کدام از امیال انسانی را یک طناب حساب کنید که روح انسان را در این دنیا گرفتار کرده است.

خداوند تک تک اعمال را کنترل می کند و برای آنها دستوراتی دارد. اگر انسان مطابق با امر خداوند عمل نکرد یکی از طناب ها را پاره می کند. الان در کشورهای غربی همانند جنگل امیال خود را تصلی می بخشند اما اسلام به ما می گوید این حس در شما هست ولی اینگونه زندگی کن و پیش برو، قانون می آورد و شما طبق نفس خود عمل می کنید و در نتیجه یکی دیگر از طناب ها پاره خواهد شد و بالاخره با باز شدن طناب ها دیگر روح آزاد می شود. دیگر تعلقی به عالم دنیا نخواهد داشت. عرفا از آن به " تجرد روح " تعبیر می کنند.

در شهادت چه اتفاقی می افتد؟ موضوعی در دنیا بود، شهید یک مرتبه روح خودش را آزاد می کند و آنچه را که باید مشاهده می کند "و ینظروا الی وجه‌الله" می شود. انسان حق حیات دارد و شهید در راه خداوند نوعی خودکشی می کند. این خودکشی به نیت خداوند متعال است.

هیچ عملی در مقابل با شهادت قابل مقایسه نیست. در جنگ ما آدم های خوب، زیاد بودند. اما عده ای بودند که وقتی پروندۀ آنها را نگاه می کردید به ظاهر خوب نبود همانند آنهایی که در کربلا یک مرتبه در قتله گاه امام حسین علیه‌السلام را دیدند و ظرف چند ثانیه با سپاه یزید جنگیدند و جزء شهدا شدند. حتی قتل فی سبیل‌الله این افراد هم با هیچ عملی قابل مقایسه نیست. چرا؟ چون در آنجا موضوعی به نام نفس بود و باید با آن مبارزه کنید و بالا بروید.

شهدا جانشان را به خدا تقدیم می کردند. مقام شهید با بهترین نوع مرگ ها هم قابل مقایسه نیست. در منبر در شب 21 رمضان، در مسیر کربلا به نیت زیارت و هر گونه که از دنیا برویم با شهادت قابل مقایسه نیست.

دیگر در دنیا چیزی باقی نمی ماند که به آن افتخار کند. دیگر موضوعی نمی ماند که شیطان بخواهد آن را دستاویز قرار دهد.

روایت داریم با ریخته شدن اولین قطرۀ خون شهید تمام گناهانش پاک می شود.

در ادامه این مراسم؛ ذاکر اهل بیت علیه السلام حاج محمدرضا طاهری به روضه خوانی پرداخت.