چرایی حرام بودن شراب در کلام امام رضا (ع)
وارث: یکی از نجاسات در دین اسلام شراب است که نوشیدن آن حرام بوده و بشدت از آن نهی شده است.
آنچنان که خداوند در آیه 90 سوره مبارکه مائده «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! شراب و قمار و بتها و شرط بندى با تيرها، پليدى و كار شيطان است. از آن اجتناب كنيد تا رستگار شويد»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «خداوند شراب و شرابگير و آن را كه درختى براى تهيه شراب بكارد و شرابخوار و ساقى شراب و شراب فروش و خريدار شراب و كسى كه پول شراب فروشى را بخورد و كسى كه آن را حمل كند و كسى را كه شراب برايش حمل شود لعنت كرده است.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «شراب و ايمان هرگز در درون يا دل كسى با هم جمع نمى شوند.»
و نیز فرموده اند: «شراب، مادرِ زشت كاري ها و گناهان بزرگ است.»
امام صادق (ع) نیز در مذمت شرابخواری فرموده اند: «شرابخوارى كليد هر بدى است و شراب خوار، كتاب خداوند عزّ و جلّ را دروغ مى شمارد، زيرا اگر آن را باور داشت، حرام آن را بر خود حرام مى دانست.»
امام رضا (ع) درباره چرایی حرمت شراب می فرمایند: «خداوند شراب را حرام فرمود زيرا شراب تباهى مى آورد، عقل شراب خواران را دگرگون مى كند و آنان را به انكار خداى عزّ و جلّ و دروغ و تهمت بستن به او و پيامبرش وا مى دارد و ديگر اعمالى چون تبهكارى و قتل كه از شراب خواران سر مى زند.»
امام باقر (ع) نیز در این باره فرموده اند: «خداوند شراب را به علّت تأثير بد و فسادانگيز بودن آن حرام فرمود.»
منابع:
بحارالانوار
کنزالعمال
امالی صدوق