چرا خداوند متعال برخی گروه‌ها را هرگز از آتش جهنم خارج نمیکند؟
وارث: آیاتی از قرآن که اشاره به عذاب جاودان و همیشگی دارد تنها در مورد گروه خاصی میباشد که با گناهانشان که در رأس این گناهان کفر وشرک است، سیرت انسانی خود را تغییر داده اند.
در نظر بگیرید در یخچال خانه اتان غذایی موجود است که چند روزی از پخت آن گذشته است، شما وقتی به سراغ آن غذا میروید اگر ببینید کمی از سطح غذا نشانی از ماندگی دارد آن قسمت را جدا میکنید و مابقی غذا را میخورید، اما اگر وقتی غذا را از یخچال خارج میکنید بوی ترشیدگی و فساد آن مشخص باشد تمام غذا را به درون سطل آشغال میریزید. در مورد گناهان نیز همینطور است، بعضی از انسانها گناه میکنند اما گناه در نفسشان رسوخ نکرده است بنابراین تنها برای آن چند گناه عذاب میشوند وسپس پاک و طاهر میشوند، اما گروه دیگری از انسانها گناه در نفسشان رسوخ کرده است یعنی اینها سیرت خود را با گناه تغییر داده اند و مثل همان غذای ترشیده، دیگر هیچ امیدی بهشان نیست. پس درست است که این گروه شاید تنها 70 یا 80 سال گناه کرده باشند اما گناهان آنها طوری بوده است که هیچ راه برگشتی برای خود نگذاشتند.
بهترین تأیید برای این گفتار آیه 81 سوره بقره است که میفرماید: بَلى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطيئَتُهُ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُون. این آیه يك قانون كلى و عمومى را كه از هر نظر منطقى است بيان میکند و میگويد: آرى كسانى كه تحصيل گناه كنند و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند آنها اهل دوزخند، و هميشه در آن خواهند بود. اما در مورد مؤمنان پرهيزگار، نيز يك قانون كلى و همگانى برای جاودان بودن آنها در بهشت وجود دارد كه آيه ۸۲ سوره بقره بيانگر آن است:" كسانى كه ايمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند آنها اصحاب بهشتند و جاودانه در آن خواهند بود" (وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ).(برگرفته از تفسير نمونه، ج1، ص: ۳۲۳ و تفسیر المیزان، ج۱، ذیل آیه ۱۶۳ تا ۱۶۷)
پس در اصل علت عذاب جاودانه ی این گروه تعداد گناهان یا مدت آنها نمیباشد بلکه علتش تغییر سیرت و ذات این گروه دراثر گناهان فراوان است و نهایتا همین امر سبب میشود که هیچ امیدی به هدایت و رهایی از عذابشان وجود نداشته باشد.
خداوندا به ما نیرویی عطا کن تا جزء گروه ذکر شده در آیه ۸۲ سوره بقره باشیم نه گروه ذکر شده در آیه ۸۱.