تنها جایی که اسراف حرام نیست!
وارث: اسراف از بدترین اعمال و سبب رفتن آدمی به دوزخ است از این رو در آموزه های قرآنی روایی ما بشدت از آن نهی شده است.
خداوند در آیه 43 سوره مبارکه غافر می فرماید: «آنچه مرا به سوى آن مى خوانيد، به ناچار نه در دنيا و نه در آخرت، در خور خواندن نيست و بى گمان بازگشت ما به سوى خداست و همانا اسرافكاران اهل دوزخند.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هر كه ثروتى دارد، مبادا آن را تباه كند؛ زيرا صرف كردن بى موردِ آن ريخت و پاش و اسراف است. اين كار او را در ميان مردم بلندآوازه مى كند، اما نزد خدا بى مقدار مى سازد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «نبخشيدن صرفه جو، بهتر از بخشيدن اسرافكار است و امساك كسى كه مال خود را حفظ مى كند ، نيكوتر از بخشش كسى است كه مالش را بر باد مى دهد.»
امام صادق (ع) نیز در مذمت اسراف می فرمایند: «ميانه روى، كارى است كه خداوند عزّ و جلّ آن را دوست دارد و اسراف را ناخوش مى دارد، حتى دور انداختن هسته [ى ميوه] را؛ زيرا آن به كارى مى آيد و حتى دور ريختن زيادى نوشيدنى ات را.»
علی رغم این تاکیدات دین، تنها در یک مورد است که اسراف نه تنها نهی نشده بلکه جایز نیز شمرده می شود.
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «در اسراف خيرى نيست و در [كارهاى] خير اسراف نيست.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «اسراف در هر چيزى ناپسند است، مگر در كارهاى خير.»
پی نوشت ها:
بحارالانوار
غررالحکم
میزان الحکمه
/م.س 215