حجت الاسلام مؤمنی: کسی که تحت تکفل خدا قرار بگیرد در دنیا کم نمی آورد

جنت در دنیا به معنای آرامش است، اینکه انسان از دغدغه ها دور باشد و بالاترین بلاها را زیبا ببیند، به آنچه که خداوند مقدر کرده است راضی باشد، این یعنی بهشت در دنیا.

زینب کبری سلام‌الله علیها جزء 14 معصوم نیست. به مقامی که رسیدند، اکتسابی است. چرا که در زمرۀ عباد خاص خداوند قرار گرفت. ما باید از زندگی ایشان درس بگیریم که در اوج ابتلا و گرفتاری یک جا در تاریخ نیامده است که حضرت مطلبی بیان کنند که نشان دهندۀ فشار این مصیبت باشد.

گودی قتله گاه در برابر مصیبت هایی که حضرت زینب سلام‌الله علیها دید، خیلی کم است. مصیبت های سنگین تری دیدند که او را "ام المصائب" نامیدند. مادر ایشان را چنین نمی خوانیم اما حضرت زینب سلام‌الله علیها را مادر مصیبت ها نام نهاده ایم.

حضرت زینب سلام‌الله علیها متحمل این همه مصیبت شدند ولی چرا لحظه ای از مسیرشان خارج نشدند؟ امام سجاد علیه‌السلام می فرمایند: در شام غریبان عمه ام نماز شبشان را نشسته خواندند. نشسته خواند ولی خواند. نافلۀ شب او ترک نشد. نافلۀ او آنقدر مهم است که امام حسین علیه‌السلام می فرماید: زینب جان! در نافلۀ شبت دعایم کن.

" یا ایتها النفس مطمئنه " نفس مطمئنه. عباد خاص خدا شدن صرفاً از نفس مطمئنه حاصل می شود. دیدمان را به بلاها اصلاح کنیم. زمین خوردن یقیناً دستگیری و بلندشدن دارد. اعتماد به خدا کلید رسیدن ما به این مقام است. امام جواد علیه‌السلام می فرماید: هر چیز گرانبهایی که می خواهی به دست آوری و به هر مقام بلندی نائل شوی، به خدا اعتماد و اطمینان کن.

دور تا دور امام حسین علیه‌السلام جمع شدند و گفتند: سمت کوفه نروید. فرمودند: جدم گفته است که خدا می خواهد تو را کشته ببیند.

امام جواد علیه‌السلام می فرماید: اگر به خداوند اعتماد کردی، یعنی خودت را تحت تکفل خدا قرار دادی. کسی که تحت تکفل خدا قرار بگیرد اصلاً و ابداً ضایع نمی شود و در دنیا کم نمی آورد. انسان چگونه می تواند به مقام اعتماد به خدا برسد؟ از رهگذر عبودیت و بندگی خدا. از اوامر اطاعت و از موانع اجتناب کند.

" ارجعی الی ربک" هرگاه که در دل احساس تشویش و نگرانی و اضطراب کردید، با قرآن و ادعیه انس بگیرید. قبل از تمام این ها انس با نماز. نماز اول وقت خواندن بسیار کمک می کند. با این کارها نفس مطمئنه و ارجعی الی ربک در انسان متجلی می شود و در زمان ابتلاعات در خانۀ شخصی را نمیزند و صاف در خانۀ خدا می آید. حاجتش را دم در خانۀ خدا عرض می کند.

به حضرت یوسف علیه‌السلام فرمودند: چه کسی محبتت را در دل پدرت قرار داد؟ خدایم. چه کسی تو را این چنین زیبا خلق کرد؟ خدایم. برادرانت تو را به قصد کشت در چاه انداختند چه کسی تو را بین زمین و آسمان گرفت؟ خدایم. چه کسی از اعماق چاه نجاتت داد؟ خدایم. چه کسی تو را از عزیز مصر حفظ کرد؟ خدایم. در زندان که بودی قصد کشتنت را داشتند، چه کسی تو را حفظ کرد؟ خدایم. یوسف به زمین نگاهی کرد، زمین هفت لایه شکافته شد و در لایۀ هفتم دید مورچه ای دانه ای گرفته و می کشد و خطاب رسید: ما از این مورچه در لایۀ هفتم زمین غافل نشدیم تو چگونه فکر کردی که تو را از یاد بردیم؟ هفت سال دیگر باید در زندان بمانی.

در کربلا جایی دیده نشده است که کسی چیزی بگوید که از قدر و منزلتشان کم شود. خدا که از رگ گردن به من نزدیکتر است، چرا عرض حاجتم را به او نمی کنم؟

شب معراج: ای پیامبر اگر بندۀ من وضو نگیرد و نماز بخواند به من جفا کرده است و اگر وضو بگیرد و نماز نخواند به من جفا کرده است. اگر وضو بگیرد و نماز بخواند و دعا نکند به من جفا کرده است. نماز بخواند و دعا بکند و من دعایش را مستجاب نکنم، من ظلم کرده ام. من به کسی ظلم نمی کنم.

در ادامۀ این مراسم؛  حاج سعید حدادیان، حاج احمد نیکبختیان، کربلایی محمدحسین حدادیان و دیگر ذاکرین اهل بیت علیه السلام به روضه خوانی و سینه زنی پرداختند. 

بخش اول - کلیک کنید

بخش دوم - کلیک کنید