استاد فاطمی نیا: در ارتباط معنوی و دینی با کلمه "عشق" بازی نکنیم ! +گزارش تصویری

وارث: روز گذشته ( سه شنبه 5 خرداد ماه ) جلسه سیری در صحیفه سجادیه با سخنرانی استاد فاطمی نیا در مسجد جامع ازگل برگزار شد.

در ادامه متن سخنان استاد فاطمی نیا را می خوانید:

در استجابت گاهی یا آنچه می‌خواهید می‌دهند یا بالاخره چیز دیگری می‌دهند امّا بالاخره می‌دهند.

پروردگارتان فرموده است مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم.

شخصی نزد امام صادق علیه السلام رفت و عرض کرد: من هر چه دعا می‌کنم مستجاب نمی‌شود. امام علیه السلام فرمودند: از جهت دعا وارد نمی‌شوی. شخص پرسید: جهت دعا چیست؟ فرمودند: زمانی که دعا می‌خوانی اول حمد و ثنای خدا را به جا بیاور. دعاهای ما حمد و ثنا خداوند شروع می‌شود تا به خدا شناسی منتهی ‌شود. اول خدا شناسی قوی می‌شود بعد خدا خاطرت را می‌خواهد. شما در دعا کمیل چه می‌خوانید؟ " اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ءٍ " اصلاً اگر کسی این جمله را بفهمد به او همه چیز می‌دهند. ولی خدا گفت است، برای آدم شدن دعا بخوان صواب خودش می‌آید. برای یک مقدار پیشرفت، دعا بخوانید ثواب دعا خودش سرزیر می‌شود.

امام صادق علیه السلام در ادامه ‌فرمودند: پس از حمد و ثنا خداوند بر پیامبر و آل پیامبر درود بفرست. به گناهان اعتراف کن. نعمت ها را بشمار (گاهی آنقدر نعمت داریم، خدا با نعمت ما را غافل می‌سازد.) پس از آنکه این ها را به جا آوردی، دعا بخوان و در آخر دعا بگو " ماشاء الله لا قوة إلا بالله‎" در این جمله خیلی اسرار نهفته است، زمانی که در خاتمه دعا این جمله را بگویی هر چه او بخواهد.

در روایت داریم برخی از بندگان آنقدر غرق در حمد و ثنا خداوند می‌شوند که از خود و حاجت غایب می‌شود و فراموش می‌کنند چه می‌خواسته اند. برخی هایشان به این درجه می‌رسند که حتی آتش هم به آنها نزدیک کنید، نمی‌فهمند و آنقدر در وصف حضرت حق می‌روند که در غیبت می‌روند و هم از خود و هم از حاجاتشان غایب می‌شوند. خدا می فرماید: " بندۀ من در غیبت خودش است بگذار در غیبت اش این حاجت اش را برآورده کنم" و زمانی که به خود آمد می‌‍بیند حاجت هایش برآورده شده است و فرد می‌گوید : " خدایا من که از تو نخواسته بودم" خدا می‌گوید: " بله تو نخواستی امّا تو در جمال و در جلال ما غرق شده‌ای و ما به تو عطاکردیم"

)دعای اول صحیفه سجادیه ) "و بحث کم فی سبیل محبته"

پیش از این که بخواهم تفسیر کنم، به شما بگویم که در سبیل عرفان حضرت چقدر حرفها درباره این موضوع که " وقتی خدا مردم را دوست دارد مردم نیز خدا را دوست دارند و زمانی که مردم، خدا را دوست دارد خدا نیز مردم را دوست دارد و این یک رابطه دو طرفه است" زدند و در آخر هم به این آیه شریفه (54- سوره مائده) " یحبهم و یحبونه " رسیدند. اهل عرفان بر سر این آیه خیلی بحث کرده اند که این درست است امّا در این اصل یک تقطیع است از قرآن و در ابتدا ساکن به آن نگفته است. قرآن می‌ فرماید: ای مردم اگر کافر بشوید قحطی بنده نیست که بخواهید برای خدا ناز کنید و خدا فرموده است " یحبهم و یحبنهه؛ خدا را دوست بدارید خدا نیز آنها را دوست دارد."

در محبت خدا خیلی حرف ها زدند و شنیده‌ایم در باب محبت چندین کتاب نوشته ‌شده است و چندین اشعار نوشته شده‌است امّا امام سجاد علیه السلام تمام سرگردانی ها را اتمام می‌کنند و یک جمله را بیان می‌کنند که دیگر از این زیباتر بیان نمی‌شود. "پروردگار مردم را آفرید و آنها را در رحم و محبت خود قرار داد" دقت کنید محبت مصدر است و تلفظ آسانی دارد و مانند فعل عمل می‌‍کند و این نکته نشان می‌دهد که خدا، مردم را خدا دوست آفریده است.

امام سجاد علیه السلام ابتدا دعا را نیز با حمد شروع کرده اند." الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا " معصوم علیه السلام فرموده است اگر حمد نباشد معصوم برکه می‌شود. یک مطلب دیگر این که "ال" در ابتدای واژه حمد جنس است یعنی تمام حمدها مخصوص خدا است و تمام ستایش ها به خدا برمی‌گردد حتی اگر یک کافر حمد را گفته باشد. خلاصه علما و بزرگان گفته اند غیر خدا را حمد کردن، محال است.

در آیه شریفه " یحبهم و یحبونه " اضافه مصدر است و می‌فرماید یک عده ای خدا را دوست دارند و مراد امام سجاد علیه السلام این است که خدا مردم را خدا دوست آفریده است و خدا نعمت بزرگ محبت اش را به مردم داده است.

منبع تمام خیرات محبت است و زمانی که خدا محبت اش را به مردم داد همه چیز به مردم داده است. محبت یا "محب الله" و یا محبت " ما سوی الله" است و محبت "ما سوی الله" با "محبت الله" منافاتی ندارد و محبتی است که تو را به انجام وظیفه وا می دارد. محبت به انبیا و اولیا و نماز و روزه و خداوند ایمان که را برای شما محبوب کرده است و این محبت به دلیل این است که ولی خدا است و اینکه مسلمان هستید.

محبت ما سوی الله نیز دو جور است که اگر برای آن موضوعیت قرار دادی که بحث دیگری است امّا اگر آنقدر مشغول شدی که خدا را فراموش کردی عیب است و تا مادامی که غرق نشده ای عیبی ندارد خداوند این را قرار داده است تا به وظیفه ات عمل کنی.

ریشه محبت درک است خداوند بشری را آفریده است و خودش محبت‌اش را نیز فرستاده است و شما اگر این را بفهمید درکتان زیاد می‌شود و زمانی که درکتان زیاد شود محبتتان نیز افزایش پیدا می‌کند.

از آنجایی که گفته ایم ریشه هر چیزی خود محبت است؛ ابو علی سینا می‌فرماید: "بالاترین شادمان نسبت به چیزی خود حضرت حق نسبت به خودش است" خودش را از همه چیز بیشتر دوست دارد برای اینکه خدا پر درکترین موجود؛ نسبت به پرکمالترین موجود است .

امام صادق علیه السلام فرمودند:" محبت خدا زمانی که در باطن کسی نشست او را از هر بازدارنده‌ای و از هر چیزی به جز ذکر خدا باز می‌دارد. امام علی علیه السلام فرمودند: "محبت خدا آتشی است که به هر چیزی ورود نمی‌کند الا این که او را می‌سوزاند" سر بسته نقل می‌کنم ای بسا کراماتی که از صاحبان کرامات سر می‌زند بازگشتش به اینجا باشد. باور می‌کنید که زمانی که تمام موجودات کسی را دوست داشته باشند حرف او بازگردد؟

محبت دو طرفه است زمانی که خدا را دوست داشته باشید خدا نیز شما را دوست دارد امام صادق علیه السلام از پیامبر خدا نقل می کنند :"زمانی که خدا بنده‌ای از امت مرا دوست داشته باشد به سکان آسمان به ملائکه و ارواح آسمان می فرماید شما نیز این بنده را دوست داشته باشید محب خدا حقا این است و محبتش به اینجا می‌رسد که همچین پاداشی به او داده می‌شود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: "خوش به حال آن بنده، قیامت هم شفاعت می‌کند"

در قرآن می‌فرماید :" مؤمنون حب شدید دارند" اگر حب شدید باشد اخلاقیان خشک اصلاً محال است. اگر به حب شدید عشق بگوییم اما عشقی که از اهل بیت علیهم السلام سراغ داریم بالاتر از عشق است. با کلمه عشق بازی نکنیم و خیلی دقیق باشیم در ارتباط معنوی و دینی با این کلمه بازی نکنیم چرا که اهل بیت علیه السلام خیلی احتیاط کرده اند.

امیرالمومنین علیه السلام با اصحابشان به سرزمین کربلا رسیدند و گفتند: "آنها با عشق به زمین افتادند و آن کسانی که در اطراف سیدالشهدا علیه السلام بودند هیچ چیز نمی‌دیدند. آنها آنقدر عاشق بودند که بر قلب هایشان زره پوشانیدند."