چرا به امام عصر(عج) ربیع الانام می گویند؟

کد خبر: 33897

15:07، 1394-03-12

وارث: «ربیع الانام» یعنی بارانی که باعث رشد و شکوفایی و زنده شدن حیات در موجودات می شود. معنی ومفهوم این حرف این است که باظهورحضرت امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) تمام جهان هستی، حیات می یابد؛ باتوجه به معنی ذکرشده درمی یابیم که جهان فعلی که ما الان در آن زندگی می کنیم، هرگز رنگ بهار و زندگی واقعی را به خود ندیده است.این صفت زیبای امام، همچنین، بیانگر آن است که هرکس بخواهد به سرچشمه ی شکوفایی وحیات

دست یابد باید دست به دامن آن یگانه هستی بزند و از باران رحمت و کرم روح بخش آن حضرت، بهره مند گردد.

اگر در معنای بهار دقت کنیم، درمی یابیم که بهار باعث شادی انسان ها شده و دل های پژمرده را شاداب وسرزنده می سازد. حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز با ظهور خود جان تازه ای به رگ های خشکیده ی جهان می بخشند و نور چشم مومنین می شوند. ان شاء الله(1)

نقش ما در تحقق ظهور

باید پذیرفت همین اعمال ماست که موجبات ظهور را فراهم کرده یا خدایی ناکرده باعث تاخیر در امر فرج خواهد شد و هر عملی چه کوچک و چه بزرگ تاثیر بسزایی در این امر خواهد داشت . باور کنیم که هر یک از ما به تنهایی می توانیم ولو یک ثانیه ظهور را نزدیک سازیم و با پیوستن لحظه ها و ثانیه ها است که گام به گام به فرج نزدیک خواهیم شد . بیائید با عمل خود همراه با شور و نشاط ، این باور را در خود و دیگران تقویت کنیم که ما هم می توانیم غریب فاطمه علیهما السلام را از غربت غیبت خارج سازیم و مگر از شیعه جز این انتظاری هست ؟

اگر ما در اولین گام بتوانیم از رنجاندن دل آن حجت یگانه الهى خوددارى كنیم و با پیمودن صراط مستقیم و دورى از خطاها و گناهان آزار و رنجشى به حضرت نرسانیم، موانع اساسى را رفع كرده ایم و در این صورت، خواهیم توانست گامهاى بعدى را نیز در این مسیر برداریم؛ چرا كه ما همواره آرزو مى كنیم ذره اى بلا و آزار به آن حضرت نرسد و در دعاى ندبه مى گوییم: «عَزِیزٌ عَلَىَّ اَنْ تُحِیطَ بِكَ دُونِىَ الْبَلْوَى وَلَا یَنَالُكَ مِنِّى ضَجِیعٌ وَ لَا شَكْوَى؛ آقاى من! چقدر بر من سخت است كه رنج و بلا تو را احاطه كند و ناله و شكوایى از من به تو نرسد.(3)

حضرت امام خمینى (ره)مى فرماید: «نامه اعمال ما مى رود پیش امام زمان ـ علیه السلام ـ [هفته اى دو دفعه] به حسب روایت، من مى ترسم ما كه ادعاى این را داریم كه تبع این بزرگوار هستیم، شیعه این بزرگوار هستیم، اگر نامه اعمال را ببیند، و مى بیند؛ تحت مراقبت خداست، نعوذ بالله شرمنده شود... من خوف آن را دارم كه كارى بكنیم كه امام زمان ـ علیه السلام ـ پیش خدا شرمنده بشود [كه] اینها شیعه تو هستند این كار را مى كنند! نكند یك وقت خداى نخواسته یك كارى از ماها صادر بشود كه وقتى نوشته برود، نوشته هایى كه ملائكةالله مراقب ما هستند، رقیب هستند، هر انسانى رقیب دارد و مراقبت مى شود، ذره هایى كه بر قلبهاى شما مى گذارد، رقیب دارد، چشم ما رقیب دارد، گوش ما رقیب دارد، زبان ما رقیب دارد، قلب ما رقیب دارد. كسانى كه مراقبت مى كنند اینها را، نكند كه خداى نخواسته از من و شما و سایر دوستان امام زمان ـ علیه السلام ـ یك وقت چیزى صادر بشود كه موجب افسردگى امام زمان ـ سلام الله علیه ـ باشد! مراقبت كنید از خودتان.»(3)

دعایی که امام مهدی (عج) سفارش به خواندن آن نموده اند

حسن نصیبی می گوید: زیر ناودان طلا در حرم خانه خدا بودم که حضرت ولی عصر، امام زمان( عجل الله تعالی فرجه الشریف) رادیدم. دفتری را به من عنایت نمود که در آن دعای فرج و صلوات بر آن حضرت بود.

سپس فرمود: به وسیله این نوشته ها بخوان و برای ظهور و فرج من دعا کن و بر من درود و تحیت بفرست.و آن دعابرحسب مشهورچنین نقل شده است:

اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن صلواتک علیه وعلی آبائه فی هذه الساعة وفی کل الساعة ولیا وحافظا وقائدا وناصراودلیلا وعینا حتی تسکنه ارضک طوعا وتمتعه فیهاطویلا(4)

مهدی جان!

تو را چشم در راهیم چون می دانیم که تو فقط برای هلاکت ظلم ، برای اجرای عدالت،برای شکوفایی اقتصاد و فرهنگ و دین...نمی آیی. تو می آیی که به ما انسانها که قرنهاست در روزمرگی ها تمام می شویم، آداب زندگی بیاموزی. می آیی که به ما طعم زندگی در حضور و پناه امام معصوم علیه السلام را بچشانی و ما برای آمدن «تویی» که ما را به اصل الهی مان باز خواهد گرداند، به انتظارمی نشینیم و برای تعجیل در ظهورت دعا می کنیم و دعایی را که خود سفارش فرموده ای همیشه زمزمه خواهیم کرد.

دیگر زشاخ سرو سهی بلبل صبور

گلبانگ زد که چشم بد از روی گل بدور

ای گل به شکر آنکه توئی پادشاه حسن

با بلبلان بیدل شیدا مکن غرور

از دست غیبت تو شکایت نمی کنم

تا نیست غیبتی نبود لذت حضور

گر دیگران به عیش و طرب خرمند و شاد

ما را غم نگار بود مایه سرور

زاهد اگر به حور و قصور است امیدوار

ما را شرابخانه قصور است و یار حور

می خور به بانگ چنگ و مخور غصه ور کسی

گوید تورا که باده مخور گو هو الغفور