فضیلت بسم الله
وارث : روزی عبدالله‌بن یحیی بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) وارد شد، صندلی (کرسی) در برابر آن حضرت بود، حضرت امر فرمود که بر آن کرسی بنشیند. عبدالله نشست، لحظه‌ای نگذشت که چیزی بر سرش افتاد و سرش شکست و خون جاری گشت.
حضرت امر فرمودند آب آوردند و خون سر او را شست‌وشو دادند و فرمودند: نزدیک شو به من؛ آن‌گاه دست بر شکاف سرش گذاردند، در حالی‌که عبدالله سخت بی‌تابی می‌کرد، جراحت سر را به هم آوردند و بهبود یافت، گویا شکستگی وجود نداشت؛ پس از آن فرمودند: «ای عبدالله! سپاس خدایی را که قرار داد گرفتاری‌ها را کفاره گناهان پیروان ما در دنیا، تا در فرمان‌بردن حق، سالم بمانند و سزاوار مزد و اجر شوند».
عبدالله عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! مجازات گناهان ما فقط در دنیاست؟ حضرت فرمودند: «آری؛ مگر نشنیده‌ای گفته پیامبر (صل الله علیه و آله) را که فرمودند: الدنیا سجن المؤمن و جنة‌الکافر؛ دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.»
خداوند پیروان ما را در دنیا از گناهانشان پاکیزه گرداند به‌وسیله مصائب و ناراحتی‌ها و به عفو خود، چنان‌که می‌فرماید: «ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم و یعفوا عن کثیر»؛ آن‌چه مصیبت می‌بینید از کردار خود شماست، و بسیاری از آن بخشش می‌کند. شوری/30»
آن‌گاه پیروان ما به قیامت وارد شوند و طاعت‌های آنان را زیاد کند و لکن دشمنان ما را خداوند در دنیا جزاء دهد به طاعاتشان گرچه وزنی ندارد، زیرا طاعتشان اخلاص ندارد و چون وارد قیامت شوند، سنگینی گناهان و کینه‌هایشان به محمد و آل محمد و یاران واقعی آنان، بر شانه آن‌هاست و در آتش فرو روند.
عبدالله عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! استفاده کردم و به من آموختی؛ اگر به من می‌فرمودید که چه گناهی سبب محنت مجلس شد، بسیار نیکو بود که دیگر مرتکب نشوم؟
حضرت فرمودند: «هنگام نشستن، بسم‌الله نگفتی، این مصیبت کفاره گناهت گشت؛ مگر نمی‌دانی که پیامبر از جانب خداوند مرا حدیث کرد که خداوند فرماید: هر کاری که در آن بسم‌الله گفته نشود، آن‌کار ناتمام خواهد ماند.»
عبدالله عرض کرد: پدر و مادرم فدای شما! دیگر بسم‌الله را ترک نمی‌کنم.
حضرت فرمودند: پس تو سعادتمند خواهی گشت! عبدالله عرض کرد: تفسیر بسم‌الله چیست؟ حضرت فرمودند: « بنده چون بخواهد شروع در کاری کند، می‌گوید: بسم‌الله، یعنی من به نام این اسم، این کار را انجام دهم، پس در هر کاری که به بسم‌الله ابتداء کند، آن عمل مبارک خواهد بود.»
/م.ی216