درس اخلاق آیت الله ضیاءآبادی برگزار شد+گزارش تصویری

امام باقر علیه‌السلام فرمودند: کسی که دین خدا را قبول کرده است و عبادت هم می کند و در عبادت هم کوشش زیادی دارد و خود را در عبادت به زحمت می اندازد اما امام را قبول ندارد، این آدم سعیش قبول نیست و گمراه و متحیر و سرگردان است. به مقصد نخواهد رسید.

مسألۀ امامت آنقدر مهم است که روزی که امام علی علیه‌السلام به امامت منصوب شد،خداوند فرمود: امروز که علی علیه‌السلام به امامت منصوب شد دینتان را کامل کردم. یعنی قبل از آن دین ناقص بود. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله که بودند دین کامل بود، اما نسبت به زمان بعد از پیامبر که دین ناقص بود. بعد از پیامبر علیه‌السلام دین ناقص شد تا علی علیه‌السلام منصوب شد.

زمان پیامبر دین کامل بود. چون دین کامل دینی است که مؤسس دارد، مبین و مجری دارد و مدافع و مجاهد دارد. قرآن مبین می خواهد و خود برای هدایت کافی نیست. خداوند می گوید: ای پیامبر قرآن را برایت نازل کردم و تو مبین مردم هستی. اگر قرآن کامل بود مبین نمی خواست. قرآن مجملات دارد و سر بسته است و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله باید بازش کند. پیامبر مبین و مجری بود. مدافع بود و در مقابل دشمن ایستاده بود و نمی گذاشت تا به دین صدمه بزند.

بعد از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله دین هست ولی مبین ندارد. چون باید کسی باشد و مبین معصوم باشد. خداوند او را انتخاب کرد، نه مردم. مردم چه کاره هستند که بعد از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله امام معین کنند؟ کار خداست. خدا می گوید که من دینم را کامل کردم، به مردم ربطی ندارد. به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هم مربوط نیست. کار پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله معین کردن ولی نیست. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مبلغ است.

خداوند خطاب به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می فرمایند: تو رسول هستی. پیام آور هستی و قرآن پیام من است و برای مردم آوردی. نسبت به من رسول هستی و نسبت به مردم مبلغ. حق نداری ولی معین کنی که تو مبلغ هستی. ولایت علی علیه‌السلام آسمانی است نه مردمی. ولایت علی علیه‌السلام چیزی است که از جانب رب به تو نازل شده است. تو کاره ای نیستی و رب داری. من که رب تو هستم و من بلاغت را به قلبت نازل کردم، حالا به من برسان.

پس در مورد ولایت جز خدا کسی دخالت ندارد، همانند قرآن. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مبلغ قرآن بوده است. ولایت علی علیه‌السلام از جانب خداوند نازل شده است و بعد رسیده است. خداوند می گوید: من کامل کردم نه کسی دیگر. حتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هم کامل نکرد خداوند کامل کرد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را من مبعوث کردم و علی علیه‌السلام را من معین کردم و به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گفتم که به مردم بگوید. پس مکمل خداست نه پیغمبر.

بعد از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله علی علیه‌السلام را معین کردند تا هم مبلغ باشد و هم مجری و هم مدافع. علی علیه‌السلام همان کارها را کرد. او هم مبین است و هم مجری، اجرا می کند. اگر قرار باشد دینی که پیامبر آورده است همان طور بماند، بدون علی علیه‌السلام تا قیامت، از بین میرود. مجری ندارد، مبین ندارد و مدافع هم ندارد و دشمن حمله می کند. پس باید باشد.

اگر امام علی علیه‌السلام نباشد، توحید درست نیست و معاد درست نیست! پس چرا در قرآن صریحاً اسم نبرده است؟ خداوند در قرآن فرموده: مردم شما وظیفه دارید خدا و پیامبر را اطاعت کنید و همچنین اولی الامر را. چه کسانی هستند؟ نام نبرده است. چرا؟

قرآن کلیات را بیان می کند و تفصیلی نمی گوید. روش قرآن کلی گویی است. تفصیل برای پیامبران است. تبین برای پیغمبر است. کلیات برای قرآن است و پیامبر مبین آن است. نماز چگونه است و چند رکعت؟روزه چگونه است؟ چند رکعت می شود و همه را او گفته است. قرآن تفصیل ندارد. خداوند به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرموده است که امام علی علیه‌السلام را به عنوان ولی مبین کن. روز عید غدیر را پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بیان کرده است.

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله 12 نفر را با تمام جزئیات بیان کردند. قرآن روشش اینگونه است که کلی بحث می کند. اگر قرار بود اسامی در قرآن نام برده شود فتنه برپا می شد. چرا؟ برای اینکه مردمی بودند که صدر اسلام ایمان نداشتند. منافق بودند. چون دیدند پیامبر ریاست و حکومت دارد نزد او رفتند و مسلمان شدند که اگر او برد آنها هم ببرند. به طمع ریاست اظهار اسلام کردند. مومن نبودند. اگر اسامی می آمد و نام علی علیه‌السلام برده می شد غوغا به پا می شد. همانها به فکر انتقام می افتادند. چون علی معین نشد، خشم انتقام آنها را می گیرد و جنگ به وجود می آمد. اصلاً حزب ضد اسلام تشکیل می دادند. می خواستند دفاع کنند جنگ برپا می شد و همان روز اول اسلام از بین میرفت. اگر چنین اتفاقی می افتاد آن وقت می توانستند قرآن را هم تحریف کنند. تنها مدرک آسمانی قرآن بود، آن هم تحریف و بی ارزش می شد. 

در ادامۀ این مراسم ذاکر اهل بیت علیه السلام، حاج آقای مهجور به مدیحه خوانی پرداختند.