استاد انصاریان: این، بالاترین عبادت است! + گزارش تصویری

وارث: مراسم روز سوم ماه مبارک رمضان با سخنرانی استاد شیخ حسین انصاریان در مسجد حضرت امیر علیه السلام برگزار شد.

لغت عرب از نظر معنا گسترده است. هیچ زبانی از بین ملت ها کامل تر و جامع تر و از نظر معنا گسترده تر مانند زبان عربی نیست. گاهی لغتی را در کتاب لغت می بینیم، چندین معنا برایش ذکر می شود. اینکه کدام یک از معانی لغت در یک جملۀ عربی در یک آیۀ قرآن و در یک روایت باید به کار برده شود، کار اهل فن و اهل تخصص است. چون آنها درس خواندند و تحقیق کردند و مایۀ علمی دارند، خیلی راحت متوجه می شوند کدام معنا را در آیۀ شریفه در روایت به کار بگیرند.

در آیۀ قرآن و روایات و دعاها کلمۀ ذکر زیاد به کار گرفته شده است. این کلمه در آیات شریفۀ قرآن و در روایات و دعاها به یک معنا نیست. مردم می فرمایند: "ذکر خدا" به نظرشان ذکر یعنی یاد، یعنی خدا را فراموش نکن و یادش باش این ذکر در برابر غفلت قرار می گیرد. اما همه جا کلمۀ ذکر به این معنا نیست. مصادیق متعدد دارد.

" سـبـحـان اللّه و الـحـمـد للّه ولا الـه الا اللّه واللّه اكبر " این الفاظ مقدسه ذکر است. اگر انسان بخواهد ذکر واقعی بگوید باید از عقل شروع کند و به زبان ختم کند. وقتی می گوید: " سـبـحـان اللّه و الـحـمـد للّه ولا الـه الا اللّه واللّه اكبر " سبحان الله را در دل باور کند که وجود مقدس او از هر عیب و نقصی پاک است. اول با دلش خدای بی عیب و نقص را ببیند، والحمدالله خداوند متعال را با دلش ستایش کند و به دلش بفهماند هر چه ستایش در عالم است، ویژۀ اوست. ولااله الا الله دل در این نقطه تا آخر عمر بماند که خدا شریک ندارد و هر چه شریک برایش ساختند باطل است و اگر من هم همانند دیگران دنبال شریک بروم تمام زندگی ام باطل می شود.

این شرکی که خداوند می گوید شرک در اطاعت است. شرک در ربوبیت است. به این معنا که می گویند: من هم خدا را اطاعت می کنم و هم خواست دیگران را که می دانم با خواستۀ خدا مخالف است، اطاعت می کنم و بعد هم خودم را توجیه می کنم که چاره ای ندارم، زندگی ام از هم می پاشد. من قیامت به جهنم بروم و به عنوان مشرک ابدی شوم، اما اینجا بگویم برای اینکه زندگی ام بهم نخورد باید اطاعت کنم. معنایش این است که قیامت باید به جهنم بروم.

در کتاب ها نوشتند عمر سعد شک داشت و دو دل بود که به کربلا برود یا نه. این دو دلی را پسرش بر طرف کرد. پدر را قانع کرد که برو! خدا می گوید: نرو. از طرفی نماز می خواند و از طرفی حرف فرزندش را اطاعت می کرد که یعنی شرک به خدا. بعد از عاشورا نمازهایش را خواند و روزه هایش را گرفت. ولی خدا در قرآن به شخص پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می فرمایند: اگر مشرک شوی تمام اعمال دورۀ عمرت پوچ می شود. خوب است که انسان یک طرفه شود. یا فقط دنبال خدا بیاید و یا دنبال شرکایی که برای خدا علم کردند، برود.

و "لا اله الا الله و الله اکبر"، این را به قلبش بقبولاند که بزرگ است. فقط خدا بزرگ است و غیر او کوچک. در برابر عظمت بی نهایت پروردگار کل جهان هستی حتی کوچک بودنش هم نمودی ندارد. بزرگ، فقط اوست. پس یک معنای ذکر یاد کردن است. یک معنای ذکر همان اذکار مقدسۀ اسلامی است. یک معنای ذکر هم به معنای سخن گفتن است.

امام علی علیه‌السلام چهار مسأله را کتاب های ما همانند اختصاص شیخ مفید که 1200 سال پیش نوشته شده است از قول پیغمبر با سند نقل کرده است که عبادت یعنی شما در چهار مورد با رفیق و همسایه و... حرف بزنید، از شروع حرف زدن عبادت در پروندۀ شما ثبت می شود تا حرفتان تمام شود.

خیلی خوب است که آدم با فرزندش در مورد خدا حرف بزند و با محبت و مهربانی و عاطفه صفات خدا را بگوید. خدا غفور است، خدا مهربان است، خدا زیبای مطلق است و خدا عشق است؛ عبادت کرده است. چرا عبادت است؟ چون حرف زدن در مورد خداوند هدایت است یعنی آدم غافلی را بیدار می کند، قلبی را تکان می دهد و عاطفه ای را تحریک می کند. در روایات داریم که به داوود نبی علیه‌السلام فرمود: مرا محبوب کن. پرسید: چه کنم که مردم عاشقت شوند؟ فرمود: کارهایی که برایشان کردم را بگو. چون زیاد حرف مرا نمی شنوند غافل هستند. باید سخن گفتن از پروردگار عبادت باشد. این بالاترین عبادت است. امام علی علیه‌السلام می فرمایند: وقتی شما در مورد شایستگان حرف بزنید برای شما، گوینده و مستمع از جانب خدا رحمت نازل می شود.