روز پنجم ماه مبارک رمضان در محفل یاس کبود+گزارش تصویری

هر انسانی در طول حیات خود چند سرمایه را برای خود انباشته می­­کند. اولین سرمایه ای که انسان انباشته می کند سرمایه های مادی است. سرمایه مادی ایرادی ندارد اگر از راه حلال کسب شود و در راه حلال مصرف شود. همانطور که تمام مساجد و حسینیه ها و خیریه ها از پول حلال متدینین شیعه ساخته شده­ است. اسلام این اجازه را نمی دهد که فردی تمام اموالش را بین فقرا خرج کند.

فردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: یا رسول الله تمام اموالم را فروختم و پولش را در این کیسه ریختم، آن را برای فقراء جامعه خرج کنید. پیغمبر فرمودند: خانوادۀ خودت چه؟ گفت به آنها چیزی نمی­دهم. پیغمبر کیسه را سمت او گذاشتند و فرمودند مقداری را برای آنها خرج کن. گفت یارسول الله نمی­خواهم به آنها چیزی بدهم و کیسه را جلوی پیغمبر گذاشت. پیغمبر صلوات الله علیه دوباره کیسه را جلوی او گذاشتند و گفتند حداقل نصفش را برای آنها قرار بده. گفت یا رسول الله هیچی به آنها نمیخواهم بدهم، این بار پیغمبر کیسه را گرفتند و  به سمت صورتش پرت کردند و گفتند همسر و فرزند تو هم باید در یک رفاه نسبی باشند.

چیزی که خیلی بد است دلبستگی به دنیاست. رسم بد ایرانی ها این است که میگویند برای روز مبادا گذاشته ام. این خوب است که انسان سرمایه ای را از حلال جمع کند و آن را قطره ای برای خودش قرار دهد.

دومین سرمایۀ انسان فرزند صالح است، همانطور که پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: فرزند صالح گلی از گل های بهشت است.

روزی نبی اسلام صلی الله علیه و آله در حال عبور از قبرستانی با اصحاب خود بودند. به یکی از قبرها که رسیدند فرمودند زودتر عبور کنید صاحب این قبر گرفتار عذاب است. یک سال بعد مجدداً پیامبر و یارانش به همان قبرستان رفتند. پیغبر صلوات الله علیه فرمودند سر این قبر بنشینید و فاتحه ای بخوانید. گفتند یا رسول الله شما پارسال گفتید صاحب این قبر گرفتار عذاب است. پیامبر فرمودند: او پسری دارد که به تازگی آموخته است که بخواند "بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ". به حرمت این یک آیه عذاب از پدرش برداشته شده ­است.

یکی از مشکلات حال عدم توجه پدرو مادر نسبت به فرزندان است. پدر و مادر خود را نمی­بینیم چه برسد به آنکه با آنها صحبت کنیم. دورکعت نماز خواندن در شب جمعه برای پدر و مادر باعث  رحمت آنها می­شود.

از بزرگی پرسیدند از چه سالی باید فرزندمان را تربیت کنیم؟ فرمودند قبل از ولادت. قبل از این که پدر و مادر تصمیم بگیرند بچه دار شوند باید روی اعمال خودشان کار کنند.

مهری از مهر علی کنده به یاقوت دلم/ از ازل تا به ابد شکر کنم بر حکاک

سومین سرمایۀ هر انسانی دوستان و رفقای او هستند که در موقع گرفتاری و تنگدستی و زمانی که او از دنیا رفت یادش را می­کنند و چراغی برایش روشن می­کنند.

مولای ما امیرالمومنین علیه السلام عشق و علاقه بسیاری به اصحاب و یارانشان داشتند. روزی حضرت نشسته بودند که یکباره اشک در چشمانشان جاری شد و آهی کشیدند. پرسیدند مولای ما چه شده است؟ فرمودند: یاد دوستم ابوذر افتادم. پرسیدند چطور؟ فرمودند: یک شب غلام عثمان در خانۀ ابوذر آمد و چهار بدرۀ زر با خود آورد که معادل 4000 سکۀ طلا بود. گفت این ها را عثمان فرستاده است، بیا و دست از دامن علی بردار. ابوذر گفت: من به 4000 دینار علی علیه السلام را بفروشم؟ والله به 4000کرور هم اورا نمی­ فروشم و او را از خانه اش بیرون کرد. حضرت فرمودند: روزی که ابوذر غلام عثمان را از خانه اش بیرون کرد، سه روز در خانه چیزی نخورده بود، اما با این حال دست رد به سینۀ عثمان زد.

وقتی عمار یاسر شهید شد امیر المومنین علیه السلام فرمودند داغ جوان، داغ بزرگی است اما از آن سخت تر دوری از رفقا و احباب است.

مقام امن و می بی غش و رفیق شفیق/ گرت مدام میسر شود زهی توفیق

 جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است/ هزار مرتبه این نکته کرده ام تحقیق

 دریغ و درد که تا این زمان ندانستم/ که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

چهارمین سرمایۀ انسان چیزی است که خودش جلوجلو برای خودش می فرستد. باقیات الصالحاتی که از خودمان قرار می­دهیم، اشک هایی که نیمه شب برای امام حسین علیه السلام می­ریزیم و یاحسین هایی که در زمان حیات خود می­گوییم، همه سرمایه های زمانی هست که ما تنهای تنها هستیم.

پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر/ به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز