حجت الاسلام پناهیان: چگونه علاقه ی ما می تواند موجب زندگی بهتر ما باشد؟+گزارش تصویری
مراسم شب دوازدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان و با مداحی سید مهدی حسینی در مسجد امام صادق علیه السلام تهران برگزار شد.
وارث: مراسم شب دوازدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان و با مداحی سید مهدی حسینی در مسجد امام صادق علیه السلام تهران برگزار شد.
در ادامۀ خبر متن سخنرانی حجت الاسلام پناهیان را می خوانید:
در جلسات قبل برای تعریف زندگی 4 رکن اساسی پیدا کردیم. در زندگی هر شخص پای علاقه ها و مدیریت علاقه ها در میان است. ما خود، علاقه ها را گزینش و تقویت و تضعیف می کنیم. پس یک رکن رکین تعریف زندگی علاقه های ما است که ما را وادار به حرکت می کند و ابزار علم و معرفت را به کار می گیرند تا ما به آنها برسیم. رکن دوم زندگی حرکت و تلاش و مبارزه است. رکن سوم پذیرش محدودیت ها است. رکن چهارم تلاش و حرکت برای رسیدن به علاقه ها و مدیریت علاقه ها است و این فرآیند از پذیرش محدودیت ها در بستر مقدرات الهی است.
برای این که برای زندگی خوب تعریف پیدا کنیم، باید ببینیم این چهار رکن در زندگی خوب چه معنی پیدا می کنند. زمانی که به سوی علاقه ها حرکت می کنیم و آنها را مدیریت می کنیم و محدودیت ها را می پذیریم و در بستر مقدرات الهی حرکت می کنیم، علاوه بر این که نیاز به معرفت و علم داریم، نتیجه ی این حرکتمان نیز منجر به معرفت و علم می شود؛ پس زندگی فرآیندی برای آگاه شدن است. ضمن این حرکت هم استعدادهای ما شکوفا می شود و هم در نهایت زندگی ما باید به جایی برسد که پنهان ترین استعدادهای قوی انسان نیز شکوفا شود.
رکن اول: زندگی بهتر، زندگی ای است که علاقه های بهتری در آن وجود داشته باشد و انسان به علاقه های خود برسد؛ علاقه ها به خوبی مدیریت شوند و وقتی مدیریت می شوند انسان علاقه ی خودش را به بهترین نقطه برساند و اگر تغییراتی در علاقه ی خود می دهد زیباترین تغییرات باشد.
رکن دوم: بهترین تلاش و مبارزه انجام گیرد، تلاش و مبارزۀ بسیار موفق.
سومین رکن: محدودیت های به جا و عاقلانه را بپذیرد.
چهارمین رکن: مقدرات الهی به زیباترین شکل برای انسان رقم بخورند. در عالم شانسی وجود ندارد، بلکه مقدرات الهی وجود دارد. مقدرات الهی در تعاملی با رفتار و نیات ما، تنظیم می شوند.
ما می توانیم در حد بسیار بالایی در مقدرات الهی دخالت کنیم. می توانیم برای محدودیت هایی که می پذیریم برنامه ریزی کنیم تا بهترینشان را بپذیریم. می توانیم برای تلاش و مبارزه خود برنامه ریزی کنیم که تنبلی و مبارزه ی بیجا نکنیم. اگر برای سه رکن اول برنامه ریزی کنیم، مقدرات الهی خود به خود افزایش پیدا خواهند کرد. البته بعضی ها برای تعریف زندگی بهتر فقط به رکن سوم می پردازند.
در دول استکباری ثروت و تکنولوژی و امکانات جمع شده اند اما رضایت پایین آمده است و آمریکا جزء نا امن ترین کشورهای جهان است، آنها مجبورند برای دوام خود قتل و جنایت کنند. آنها می گویند برای ماندن ما بقیه باید نابود شوند. زندگی بهتر مساوی با امکانات بیشتر نیست. اگر سه رکن اول را داشته باشیم، امکانات بهتر هم می آیند. خداوند می فرمایند: "من حیث لا یحتسب"
زندگی بهتر آنست که محبت و علاقه در آن باشد. کسانی هستند که سخت زندگی می کنند و سخت می میرند و هیچ وقت به یک علاقه ی بسیار شدید نمی رسند. مسلّم است آنها زندگی بهتر ندارند. زیرا علاقه ی شدید باعث می شود موتور زندگی گرم باشد. هیچ لذت مادی مانند رسیدن به علاقه نیست.
چگونه علاقه ی ما می تواند موجب زندگی بهتر ما باشد؟
1) شدید باشد 2)شدید باقی بماند 3)شدیدتر شود.
یکی از ویژگی های یک محبت لذت بخش که زندگی انسان را خرّم می کند این است که علاقه بسیار زیبا و روح بخش و جان فزا باشد؛ که اگر شخص به آن نرسید هم ارزش یک عمر وقت گذاشتن را داشته باشد.
انسان برای محبت آفریده شده است. علاقه باید به کسی باشد که به نفع انسان باشد؛ یعنی او هم تو را دوست داشته باشد. این حرف منفعت طلبانه نیست. چون ما می خواهیم خودمان را فدای شخصی کنیم که دوستش داریم. پس اگر او هم مارا دوست داشته باشد، آتش عشق ما شعله ور تر می شود. ما نباید کسی را دوست داشته باشیم که به ضررمان باشد وگرنه از او زده می شویم.
ما از طریق زندگی بهتر می توانیم دیگران را به دین خود دعوت کنیم و یکی از ارکان زندگی بهتر آنست که شدیدترین محبت ها را داشته باشیم. مومن سرد بی روح یخچالی بی احساس به درد نمی خورد.
امام صادق علیه السلام می فرمایند : "ما اقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ انْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ" چه قدر زشت است که مومن چیزی را دوست داشته باشد که دوست داشتنش او را خار می کند. امام علی علیه اسلام می فرمایند : "رغبة العاقد فی الحکمة و همت الجاهد فی الحماقة"
بروید با کلمات حکمت آمیز تفریح کنید. یک سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود .
این روایت به صورت های مختلف از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام آمده است. روز قیامت هرکسی با هر چیزی که دوست داشته باشد محشور می شود. یعنی شکل و ارزش ما شبیه همانی خواهد شد که دوستش داریم. به طور ضرب المثال هم درآمده است که اگر سنگی را هم دوست داشته باشید روز قیامت با همان محشور می شوید. یعنی انسان شبیه محبوبش می شود و ارزش او را پیدا می کند.
امالی طوسی نقل می کند که روزی ابوذر به پیغمبر صلی الله علیه و آله گفت : "یا نبی الله إِنِّي أُحِبُّ أَقْوَاماً مَاأَبْلُغُ أَعْمَالَهُم" من اقوامی را دوست دارم که رفتارم مثل آنها نیست. پیامبر فرمودند: "الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ وَلَهُ مَا اكْتَسَبَ" انسان با کسی که دوست دارد و با همان چیزی که کسب می کند محشور می شود. پس ابوذر گفت : "فانی احب الله و رسوله و اهل بیت نبیه در آنجا پیغمبر فرمودند: تو با کسی هستی که دوستش داری. روز قیامت حقیقت وجودی هرکس وارد صحنه می شود. هرکس واقعیت خودش را آنجا بروز می دهد.
