حجت الاسلام صدیقی: آدمی که عاشق خدا نیست به مقام آدمیت نرسیده است

در ادمه متن سخنرانی آیت الله صدیقی را می خوانید:

خداوند متعال اسما حسنی دارد

اسما حسنی ، در برابرش سوءات است. حسنی از احسن و به معنا زیباترین است. یعنی نام هایش زیباترین اسما در عالم امکان هستند. خدا اسما جلاله و اسما زمانیه دارد و برای هر کس متناسب با وجود خودش یک اسم از اسما خودش را مأمور کرده تا هوای بنده اش را داشته باشد. 

مرحوم آقای بهجت ذکر "الله" و ذکر "یا قاضی الحاجات" را می گفتند. اسم الله، شامل همه اسما خدا است. الله اسم اعظم است و هزار و یک اسمی که خدا به ما معرفی کرده و یا هزار و یک جلوه ای که خدا کرده همه این تجلیات در اسم اعظم خدا جمع است. در کنار یا الله یا قاضی می گفتند آنی که دل آقا بهجت را برده بود. اسم مبارک هادی است. هادی یعنی کسی که، هم راه را نشانم می دهد و هم مرا با خود می برد و تنهایم نمی گذارد. آقای بهجت ذکر یا هادی که شامل خیلی از اسما خدا است را در باطن این ذکر می گفتند و ذکر مخصوص ایشان بود.

مرحوم مجلسی می گوید: ذکر مخصوص من یا "حی یا قیوم" است. که ذکر مخصوص پیامبر اکرم صل‌اله‌علیه‌وآله نیز همین ذکر بود.

خدای متعال در این دعای مجیری را که خواندنش در این شب ها مستحب است، می خواهد دل شما را ببرد .خدا با صد هزار جلوه برون میآید تا من با صد هزار دیده تمایش کنم. خدا می خواهد عاشق بسازد.

   خدا در این اسمایی که در دعا و قرآن به ما آموخته است برای بردن دل بندگان خدا است. خدا بندگان خود را دوست دارد که زیبایی ها خود را در اسما حسنی قرار داده است.

اولین آدمی که خدا خلق کرد، حضرت آدم علیه السلام بود. نه تنها اسمش آدم بود بلکه خودش آدم بود و امتیاز آدم به ملائکه این بود که ملک عشق ندارد اما آدم عشق دارد.

چرا خداوند متعال آدم را از بهشت بیرون کرد به این دلیل که در بهشت عشق هبوط نداشت و خدا چون این موجود را دوست داشت از بهشت او را بیرون کرد تا فاصله و هجران را بکشد و چهل سال اشک بریزد و نشان بدهد عاشق است.  آن قدر به قیمت قربانی کردن خودش همت کند که به معشوقش برسد. بچه آدم باید وارث آدم باشد.

چرا خدا آدم را عاشق خود کرد؟

برای اینکه آدم ظرفیت دارد تا مظهر تمام صفاتی که در دعای شریف مجیر می خوانید باشد. خدای متعال در این دعاها احکام خودش را به ما گفته است. عاشق می خواهد تا هم رنگ معشوق شود. رنگ خدا گرفتن و نماینده خدا شدن این آدمیت است. آدمی که عاشق خدا نیست. آدم نیست و به مقام آدمیت نرسیده است.

خدا یکی از اسما حسنی اش مومن است. مومن یعنی کسی که به انسان آرامش می دهد و امنیت درونی دارد و قلب انسان را نا امنی نجات می دهد. انسانی که به جامعه آرامش بدهد از اسم شریف یا مومن است.

سه آیه آخر سوره مبارک حشر، این آیات، آیات اسرار آمیزی است. من این موضوع را گفتم و پس از چندی شخصی مرا دید و گفت با خواندن این سه آیه آخر سوره مبارک حشر خدا در را به روی من باز کرد و حاجتم را گرفتم. این آیه دوازده اسم از اسما خداوند متعال را یک جا دارد.  

خدا نسبت به بندگانش عاشق است و محبت خودش را مخفی نگه نداشته است و محبت خودش را القا کرده است یکی از مظاهر محبت پروردگار متعال مهمانی ماه مبارک رمضان است.

در ماه رمضان خدا که ما را دعوت کرده است، بستگی دارد که ما چه وضعیتی داشته باشیم افرادی هستند که روزه ظاهری می گیرند. برخی تنها سفره افطاری و سحری را از خدا می گیرند. عده ای روزه اخلاقی می گیرند یعنی در این ماه صفات ناپسند را از وجودشان دور می کنند. کج خلقی و تنگ نظری و حرص و حسد این ها با روزه سازی نمی سازد. لذا باید این ها را آب کنند.

مرحله سوم کسی است که دلش را به خدا بدهد و از غیر از خدا روزه بگیرد. کسی که از غیر خدا روزه بگیرد. خدا خودش را به او می دهد. خدا برنامه اش "کن فیکون" است. تا اراده کند چیزی شود، می شود. اگر شما هم روزه دلی گرفتید و دلتان با صالحین است. خدا دل شما را خانه خودش قرار می دهد و اراده شما اراده خدا می شود و می توانید " کن فیکون" کنید. اگر کسی به این درجه رسید که خدا صفات خودش را در مخزن دل او قرار داد او تمام صفات خدا می شود.

روزه داری یعنی خلیفه خدا و بچه آدم شدن. حالا چرا امام حسن علیه السلام به نام حسن است به این دلیل که تمام اوصاف احسن خدای متعال در وجود ایشان است. یک آیه از قرآن است که خداوند متعال به آن کسانی که تقوا داشته باشند و در زیر پرچم ولایت قرار بگیرند و در نظام خودشان را قرار بدهند، امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام را می دهد. امام حسن و امام حسین علیهما السلام که مظهر تمام زیبایی ها هستند.