استاد علوی تهرانی: آسایش اهل آخرت در مرگ است

یک قسم از دنیای ممدوح"ما کان لله"آن چیزی که برای خدا باشد قسمتی از دنیا را اهل الله اتخاذ می کنند بر اساس آن چیزی که در مباحث سلوک مطرح می شود، مستند به روایات اهل الله سیزده خصوصیت دارند. رویه آنان در دنیا ایثار است مصداق بارز وجود حضرت امیر المومنین علیه السلام و هیچ فرقی ندارد که تمام دنیا را دارند یا نه.

یک بحث انسانی به نام انفاق داریم که بحث اخلاقی است اگر این اصل انسانی تبدیل شود به انفاق از آن چه که دوست داری" تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ"این اصل انسانی تبدیل می شود به اصل الهی. در برخی شرایط چیزی که قابل استفاده نیست را می بخشند این انفاق به حساب نمی شود. از آنچه که دوست داری انفاق کردن شرط است.

این چند اصل الهی چهار سطح دارد:

یک طائفه اهل تعاون هستند."  وَتَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوى" این ها معاونت می کنند یعنی به مستحق کمک می کنند به صورت ماهانه که کمک خرج می کنند.

سطح دوم انفاق تکافل است. کفالت زندگی شخص را بر عهده گرفتند. تمام هزینه های زندگی را برآورده می کند.

سطح سوم مواسات است. خدمت موسی ابن جعفر علیه السلام رسید و فرمود آقا ما شیعه شما هستیم. ایشان جواب دادند شیعیان ما با سه خصوصیت شناخته می شوند دو خصوصیت از آن را هدیه می کنم اما خصوصیت سوم این است که شیعه ما اهل مواسات است. یعنی یک لباس تو، یک لباس آن فقیر . یک درهم تو، یک درهم آن فقیر. نصف به نصف بودن هرآنچه که داری.  

سطح چهارم: کسانی هستند که در مرتبه ایثار هستند. دیگران را بر خود ترجیح می دهد. کسی که این ایثار را دارد می شود اهل الله. در راس اینان امیر المومنین علیه السلام هستند.

امام حسن مجتبی علیه السلام در ایام پر برکت وجود مبارکشان سه بار تمام اموال خود را در راه خدا بخشید.

به خدمت حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام رسیدند و در میزان صدقه سوال کردند. حضرت فرمودند در باب انفاق هرکسی در درآمد خود باید خطی داشته باشد. نصف درآمد تو برای تو نیست برای اولاد و همسر توست انفاق از آن نصف دیگری است که برای خودت است.

بخش دوم از دنیای ممدوح مربوط به کسانی است که اهل آخرت هستند. اهل آخرت 34 خصوصیت دارند. از وجود نازنین امام محمدباقر علیه السلام روایت شده است: هیچ کدام از شما به حقیقت ایمان نمی رسید مگر اینکه سه خصوصیتی داشته باشد؛ اینکه مرگ محبوب تر از زندگی نزد تو باشد.

پیامبر صلوات الله علیه فرمودند: آسایش اهل آخرت در مرگ است. آدمهای تکلیف مدار هستند که دنیایشان ممدوح است.

حضرت محمد صلوات الله علیه در حدیثی فرمودند:خود دنیا نفرین شده است و هر آنچه که در آن وجود دارد. مگر آن بخشی که انسان دنیا را برای معاد و آخرت خود آماده کند. آخرت زندگی ابدی که ساختنی است. کسانی که به دیدار طائفه بهشت می روند 1-انبیاء و 2-ملائک هستند

پیامبر صلوات الله علیه به ابوذر می فرماید: آن دنیایی که آخرت ساز باشد دنیای ممدوح است.

شخصی نزد امام صادق علیه السلام رفت و گفت: ما به خدا قسم طالب دنیا هستیم و دوست داریم که خداوند دنیا را به ما بدهد امام صادق علیه السلام هم در جواب می گوید که ما هم دنیا را دوست داریم و طالب آن هستیم اما اگر خداوند به ما این دنیا را نداد خیری در آن بوده است. اگر خدا به تو دنیا را داد چه می کنی؟ از آن چیزی که خداوند به من بده خانواده ام را بهره مند می کنم، صدقه می دهم،صله رحم می کنم،حج می روم. این نحوه زندگی در دنیا که دیگران هم در آن شریک باشند طلب دنیا نیست. این طلب آخرت است.