حجت الاسلام شیخ حسین انصاریان: عملی را انجام دهید که مطمئن باشید خدا از آن راضی وخشنود است

وقتی انسان نسبت به پروردگار معرفت پیدا کند که تنها راه یافتن معرفت درست و عمیق فهم صفات خداوند در قرآن مجید و روایات است، از طریق معرفت به این نتیجه میرسد که خزائن همه چیز فقط دست خداست.

حتی در باب شفاعت با اذن خداوند شفاعت صورت می گیرد. "یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ" با همچین معرفتی انسان خداخواه می شود.

 در روایت از امیرالمومنین علیه السلام آمده است: "مهم نیست نماز بخوانی، مهم نیست روزه بگیری، مهم نیست زکات بپردازی. آن چیزی که مهم است این است که وقت خواندن نماز دلت جنگل حیوانات وحشی و  درنده و نجس نباشد. که این حیوانات،حسد و حرص و کبر در برابر حق و نفاق و بخل و کینه ورزی است"

کار مهم این است که نماز را با دلی تزکیه شده بخوانیم.

بحثی در منطق است که میگوید "جمع بین ضدین خراب است" به طور مثال نمی شود در یک زمان هم به یک شخص هم علاقه  و هم کینه داشت و در زمان معین هم روز باشد و هم شب باشد.

دو مورد ضد، ظرف و زمان جدا می خواهد. امکان ندارد که پروردگار به پیغمبر بگوید "به من پناه بیاور از شر حسود زمانیکه حسادت ورزید"و در سوره دیگری بگوید: "أمْ یحْسُدُونَ النَّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ: آیا به مردم حسد می‌ ورزند به خاطر اینكه خدا از فضل خود به آنها نعمت داده است؟"

امیرالمومنین در روایتی زیبا می فرماید: "به تعداد عیوبی که دارید به همان تعداد درِ فیض به روی شما بسته است"

در گیر و دار زندگی انسان باید به یاد همه باشد. تک نخورد، تک نچرخد. میتوانیم به جای تجملاتی کردن مهمانی هایمان در هتل، به چند فرد فقیر و نیازمند افطار بدهیم. اصراف و توجه نکردن به نیازمند جریمه دارد که گاهی جریمه آن بدنی نیست. ذهن انسان جریمه می شود.

خداوند گاهی لذت مناجات را از بنده میگیرد،این همان جریمه است. گاهی چهل شبانه روز شخصی به دعا و مناجات می پردازد اما مراد و مطلب خود را نمی یابد این به دلیل این است که "دلش آلوده شده است".

دعا مستحب است اما نماز  و روزه را توجه کنید که با قلب تصفیه شده انجام دهیم. انسان وقتی حسود و متکبر و دو رو و کینه ای نباشد راحت زندگی می کند. انبیاء خدا و ائمه طاهرین علیهم السلام کینه ای نبودند و قلبی پاک داشتند و هیچ کاری را از کسی از نظر دور نمی داشتند.کینه نداشتند به همین دلیل برخوردشان با دشمن هم نیکو بود.

خان عربی که غیر شیعه بود، ظلمی در حق شیعه ی ناتوانی انجام داد. شیعه گفت: "به مولایم علی بن ابی طالب شکایت عمل را می کنم" آن شخص اعتقاد او را تمسخر کرد. شخص شیعه وارد حرم امیرالمومنین شد و به حضرت فرمود در حقم ظلم شده و بخاطر شما مرا مسخره کرده اند به کارم رسیدگی کن.

آن شخص بعد از سه بار رفت و آمد به حرم به قدری گریست که کنار ضریح به خواب رفت، حضرت را به خواب دید. حضرت فرمودند: "من قدرت تلافی کردن را دارم اما آن شخص حقی به گردن من دارد که نمی خواهم تلافی کنم تو گذشت کن." آن شخص راجع به آن حق پرسید که حضرت پاسخ داد: "زمانی که این شخص از کنار نخلستان ها عبور می کرد گنبد مرا که دید احترام گذاشت و به من سلام کرد و من بخاطر احترام و سلامش کاری به او ندارم" شیعه وقتی جریان را برای خان تعریف کرد خان متحوّل شد و از او خواست او را به حرم امیرالمومنین علیه السلام ببرد.

"بقلبٍ نقىّ وعمل عنداللّه مرضيّ: عملی را انجام دهید که مطمئن باشید خدا از آن راضی وخشنود است" با دل خاشع عمل انجام بده بگزار عمل مورد قبول پروردگار عالم باشد. خداوند به انسان می فرماید: "بنده در مواقع بیماری برا رفع بیماری به طبیب مراجعه می کنی، در حالی که بیماری های روحی و گناه داری چرا سمت من نمی آیی؟"

در شب های قدر خدا به عیادت دل بیمار ما می آید.