در شب هجدهم ماه رمضان در هیئت مکتب الزهرا(س) برگزار شد+گزارش تصویری
وارث: مراسم شب هجدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی استاد رائفی پور و مداحی حاج محمدرضا طاهری، حاج عباس طهماسب پور و کربلایی حسین طاهری در هیئت مکتب الزهرا (س) برگزار شد.
در ادامۀ خبر متن سخنان استاد رائفی پور را می خوانید:
مرگ مختار توسط بزرگان صحابه بود. دو روایت از دیدگاه ابن عباس نسبت به مختار نقل شده است. ابن عباس از صحابه بزرگ بود. عبیدالله بن زبیر با ابن عباس سخن گفت و او را از کشتن مختار باخبر کرد. اما دید ابن عباس اندوهگین است و این مطلب برایش سخت بود. عبیدالله بن زبیر گفت آیا بعد از کشتن مختار کراهت داری که او را کذاب بنامی؟ ابن عباس گفت: "ذلك رجل قتل قتلتنا و طلب بدمائنا و شفي صدورنا و ليس جزاءه منا الشتم و الشماتة" او كسي است كه قاتلان ما را كشته، انتقام خون ما را گرفته، دل هاي ما را تسكين داده و پاداش چنين كسي از سوي ما اين نيست كه او را دشنام دهيم.
در جای دیگر نقل شده است ابن عباس گفت: او مردی بود که قاتلان ما را کشت و گفت ما مختار را بهتر می شناسیم، پس درباره او جز به خوبی چیزی نگویید. روایت شده است: در نزد ابن عباس سخن از مختار شد. او گفت: سلام و درود فرشتگان گرامی نویسنده، بر او باد. "صلي عليه كرام الكاتبون" ابن زبیر به ابن عباس گفت: به تو خبر کشتن آن دروغگو نرسیده است؟ ابن عباس گفت: دروغگو نمی شناسم. ابن زبیر گفت: مختار. ابن عباس گفت: به من خبر کشتن مختار رسیده است! ابن عبدالله گفت: ظاهرا تو دوست نداری او را دروغگو بدانی و داغدار او هستی. ابن عباس گفت: او مردی بود که قاتلان ما را کشت و ...
به گفته علماء اهل سنت، عبدالله بن عمر، مختار و سربازانش را اهل قبله و مسلمان می دانست. زمانی که مختار را کشتند و آن هفت هزار نفر را گردن زدند و مصعب مالک بصره و کوفه شد، وقتی عبدالله بن عمر به مصعب رسید به او گفت تو کسی هستی که در یک صبحگاه هفت هزار نفر از اهل قبله را کشتی. مصعب گفت: آنها کافر بودند. عبدالله بن عمر گفت: اگراین هفت هزار آدم هاگوسفندبودند و همه شان هم ارث پدری مصعب بودند، باز هم کشتن شان سراف بود(روا نبود). آنها هم انسان و اهل قبله بودند.
تهمت دیگری که به مختار می زنند این است که او مدعی پیغمبری بوده است. تا شما انگیزه ی تخریب یک نفر را درک نکنید ماجرا حل نمی شود. وقتی چند اتهام بی ربط را به کسی می زنند معلوم می شود حرفشان دروغ است. مثلاً شاعر و ساحر و دیوانه چه ربطی به هم دارند که در یک شخص جمع شود. این صفت ها متناقض اند.
در ادامه به نگاه شیعه درباره مختار، به عنوان خونخواهی امام حسین علیه السلام می پردازیم. علمای شیعه شخصیت ایشان را بسیار ممتاز می دانستند. مرحوم سید ابن طاووس می گوید: وقتی روایات راجع به مختار را می خوانیم، می بینیم تعدای از آنها او را مدح کرده است. حتی اگر تهمتی در کار نبود(چون مختار شخصی است که بسیار مورد اتهام است) رجحان و برتری با روایاتی است که او را مدح کرده اند. چه برسد به این که مختار در معرض تهمت راویان بوده است و بسیاری از مطالبی که درباره او گفته اند ناخالصی دارد.
جعفر هلیا که شخص مشهوری است گفته است : اگر در گفتار ائمه علیهم السلام در ستایش مختار تدبر می کردند می دانستند که او از جمله مجاهدان پیشگاهی است که خداوند آنان را در کتابش مدح کرده است و دعای امام سجاد علیه السلام برای مختار دلیل روشن و برهانی آشکار است. چون اگر امام می دانست که او مخالف اعتقاداتش است، برایش دعا نمی کرد که مستجاب شود و در این حالت کارش بیهوده بود، در حالی که امام منزه از کار عبث است.
علامه حلی نیز در کتاب خود روایات مدح را ذکر می کند و طریق او را حسن می داند و این روایات را ترجیح می دهد. بعد از آن هم می گوید : "لا تسبّوا المختار؛فإنّه قتل قتلتنا،وطلببثأرنا"
روایات دیگری از برخورد مختار با دشمنان اهل بیت علیهم السلام، مانند جوشاندن، وجود دارند که هیچ جایی با هیچ سندی وجود ندارد و خرافه هستند و احتمالا از بغض شیعیان نشات گرفته است.
