آیت الله حسینی همدانی : ما عمدا خودمان را در مسیر حقارت قرار می دهیم !
وارث : مراسم شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان با سخنرانی امام جمعه و نماینده ولی فقیه در شهر کرج، آیت الله حسینی همدانی و تلاوت قرآن توسط حاج حسن حکیمی در مسجد صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برگزار شد .
در ادامۀ خبر متن سخنان آیت الله حسینی همدانی را می خوانید :
قرآن کریم درمان کننده مرض های بشر است، چه اعتقادی و چه اخلاقی. با قرآن انس داشته باشیم . ماه رمضان ماه کریم است و قرآن کریم هم بر یک انسان کریم نازل شده است ، تا با آن انسان ها را به کمال برساند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند : "إنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ" کرامت را در ما محقق کند. لفظ کریم که یک کلمه قرآنی است و صفت موارد متعددی است که در قرآن به آن اشاره شده است. کریم چیست که هم صفت خدا ، هم صفت قرآن ، هم صفت انسان و هم صفت عمل است ؟
مرحوم طباطبایی فرمودند : معنایی برای کلمه کرامت در زبان فارسی نداریم . اگر بخواهیم کرامت را به فارسی معنا کنیم ، باید چند کلمه را پشت سر هم قرار دهیم . مثلا جواد یعنی بخشنده ، ولی کریم را نمی توانیم در یک کلمه توضیح بدهیم . در شب های ماه رمضان خدا را به وجه کریمش صدا می زنیم و نام می بریم و می گوییم : " اعوذ بجلال وجهک الکریم " امیر المومنین علیه السلام فرمودند : "هر چیزی را می توانید با معنای ضدش بفهمید."
مرحوم علامه فرموده اند : "نقطه مقابل کرامت ، حقارت است." انسان به وسیله عبودیت و بندگی و اطاعت خدا به سمت خدا قرب پیدا می کند ، وقتی بندگی خدا را می کنید ، به طور مثال همین نماز ، ما را به خدا نزدیک می کند و قربانی ما هست یعنی نزدیک کننده ما به خدا .
وقتی انسان بندگی و عبودیت داشته باشد به خدا نزدیک می شود و هر چه به خداوند نزدیک تر باشد ، حقارت او کم تر می شود و از حقارت رها می شود و بعد از آن ، به کرامت نزدیک می شود . چون مقابل حقارت ، کرامت است . لذا عبد مخلص خدا که به همه وظایف الهی اش عمل می کند ، کریم است . کسی که عبودیت ندارد ، بهره ای از کرامت هم ندارد و حقیر مطلق است . جبرئیل اولین آیاتی را که بر پیامبر تلاوت کرد چه بود ؟ خدای تعالی را به رب کریم یاد کرد : " اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ " اولا ربک ، رب است و رب هم اکرم است . " الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ " خدایی که رضوان الله تعالی علیه خدایی که رب و اکرم است ، معلم است و چه چیزی به انسان یاد می دهد ؟
" عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ " معلم کریم انسان ، به انسان تعلیم می دهد ، معلم کریم درس کرامت می دهد تا همه تحت تعلیم کرامت او کریم شوند . خدا همه را به تقوا و ترس از او و بندگی و عبودیتش دعوت کرد تا همه به وسیله بندگی و عبودیت به آن کرامت برسند و فرمود : " إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَاللّهِ أَتقَاکُم " هر کس که تقوایش بیشتر باشد ، نزد خداوند کریم تر است . تقوا و کرامت در کنار هم هستند ، هر چه ترس از خدا بالاتر بود ، کرامت انسان بیشتر است .
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرمایند : " لا کرمک التقوی : هیچ کرامت و بزرگی ای نیست ، مثل تقوا " تقوا خاصیتش این است که اگر انسان آن را به دست آورد ، مایز و جدا کننده بین حق و باطل را به دست آورده است . در سوره مبارکه انفال آیه 29 خداوند متعال می فرمایند : " يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَاناً " تقوا خاصیتش این است که در حیرانی و سرگشتگی معیار و محکی برای ماست که حق را از باطل تشخیص دهیم . تقوا هر چه بیشتر شد ، کرامت انسان بیشتر می شود و تشخیص انسان نسبت به حق و باطل بیشتر می شود .
به امام صادق علیه السلام عرض شد : کریم ترین انسان نزد خداوند کیست ؟ امام علیه السلام فرمودند : کسی نزد خدا کریم است ، که دائم الذکر باشد و در مقام اطاعت کردن و عمل کردن بیشترین اطاعت و عمل را داشته باشد . کریم کسی است که هر چه خداوند گفت انجام نده ، اطاعت کند . ذکر خدا ، انسان را به خدا نزدیک می کند . ذکر خدا یک مثالش نماز است : " أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي " ، تلاوت قرآن ذکر است و انسان را به خدا نزدیک می کند و باعث می شود مقام کرامت برای انسان به دست آید .
انسان را خداوند متعال قبلا متصف به صفت کرامت کرده است : " وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَني آدَمَ " بنی آدم را من در ابتدا همه اشان را کریم آفریدم . ما خودمان عمدا خودمان را در مسیر حقارت قرار می دهیم .
اهل بیت علیهم السلام هم انسان هستند و هم کرامت دارند ولی همه رفتار و منششان کرامت است .
در زیارت جامعه وقتی می خواهد اهل بیت را نام ببرد می گوید : " هُم اُصُولَ الْكَرَمِ " اینها ریشه های کرامت اند ، اینجاست که قرآن در کنار عترت بودن ، معنا می شود . اگر قرآن کنار عترت نباشد ، ما قرآن را هم نمی فهمیم .
آیت الله جوادی آملی می فرمودند : قرآن بدون عترت ، قرآن بدون قرآن است . قرآن مبین و مفسر می خواهد .
رسول اکرم صلی الله علیه و آله تنها رسالت خودشان را رساندن انسان ها به کرامت بیان کرده اند . " إنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ " برای همین باید از قرآن بهره ببریم و مقدمه انس با قرآن ، تلاوت قرآن است و بعد با دریای عمیق معارف قرآن آشنا می شویم . خداوند متعال در آیه 2 سوره انفال می فرمایند : " وَاِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ اياتُهُ زادَتْهُمْ ايمانًا " ایمان آنقدر محکم می شود که چیزی آن را تکان نمی دهد . دستور داده اند تا آنجایی که برایتان میسر است ، قرآن بخوانید .
مرحوم شهید مطهری همیشه قبل از خواب بیست دقیقه قرآن می خواندند و می خوابیدند . قرآن مانند ماه و خورشید به روز و زنده است . حضرت امام رضا از پدرشان امام کاظم علیهما السلام نقل می کنند : شخصی از امام صادق پرسید : چرا هر چه معارف قرآن بیشتر شود و در مجامع علمی بیشتر مورد بحث قرار می گیرد ، تازه تر می شود ؟ و امام صادق علیه السلام می فرمایند : چون خدای متعال قرآن را برای یک زمان خاص و مردمان خاصی قرار نداده است .
