حجت الاسلام پناهیان : دین لطف می کند دنیای سخت را برای ما آسان می کند+ گزارش تصویری
وارث: مراسم شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان و مداحی حاج مهدی سماواتی در حسینیۀ آیت الله حق شناس برگزار شد.
در ادامه خبر متن سخنان حجت الاسلام پناهیان را می خوانید:
اگر کسی از معنویت نقداً و بالفور لذت ببرد، طبیعتاً سراغ لذت های مادی نمی رود. اگر کسی از یک نشاط عمیق معنوی برخوردار شود، سراغ نشاط های سطحی و الکی خوش بودن نمی رود. مردم اگر سراغ گناه و دنیا می روند به این دلیل است که مسائل معنوی روز اول آثار لذت بخش خودشان را به انسان نشان نمی دهند. اگر کسی از یک نشاط عمیق معنوی لذت ببرد، همان روز اول که وارد عبادات و معنویات شد، به هیچ وجه منحرف و متوقف نخواهد شد. نشاط معنوی که یک نشاط عمیق و شدید است، ابتداعاً به دست انسان نمی رسد. باید یک سفر، سیر و تحملی داشته باشیم تا بتوانیم خودمان را به این نشاط معنوی برسانیم. نشاط معنوی و لذت معنوی و دیگر مواهبی که انسان در اثر خوب بودن به دست می آورد اموری هستند که ابتداعاً بالفعل قابل تجربه نیستند.
برای این که انسان به نشاط عمیق معنوی برسد باید از سطحی نگری و سطحی گرایی پرهیز کند. اگر کسی اسیر ظواهر و اموری بی عمق باشد، این انسان هیچ وقت عمیق نمی شود.
برای داشتن نشاط معنوی (چون نشان عمیقی است)، پیشنهاد این است که از نشاط سطحی و حتی غم سطحی دست بکشیم.
در سخن شریفی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله آمده است: "رسول خدا صلى الله عليه و آله : أيُّهَا النّاسُ ! هذِهِ دارُ تَرَحٍ لا دارُ فَرَحٍ، ودارُ التِواءٍ لا دارُ استِواءٍ، فَمَن عَرَفَها لَم يَفرَح لِرَجاءٍ، ولَم يَحزَن لِشَقاءٍ؛"
"أيُّهَا النّاسُ !هذِهِ دارُ تَرَحٍ لا دارُ فَرَحٍ" این دنیا دنیای سختی است. دنیای فرح نیست.
دین سخت نیست. دنیا سخت است. دین لطف می کند دنیای سخت را برای ما آسان می کند.
دین محدودیت ایجاد نمی کند. دین فقط محدودیت های دنیا را اعلام می کند. عصب ها وقتی می خواهند پیام ها را حرکت دهند و به مغر برسانند سرعتشان باهم متفاوت است. از کندترین عصب ها، عصب معده است. به همین خاطر چند دقیقه طول می کشد تا عصب های معده پیام دهند که معده سیر شده است و دیگر نخور. پس باید چند دقیقه قبل از سیر شدن از غذا دست بکشیم وگرنه آن غذای اضافه ای که خوردیم سم مهلک می شود. اسلام چقدر مظلوم و غریب است، مانند یک پزشک مهربان است. البته من دلم نمی آید بگویم اسلام مثل پزشک می ماند، اسلام مثل مادر می ماند. پزشک ممکن است با انسان رابطه عاطفی برقرار نکند ولی مادر رابطه عاطفی برقرار می کند.
گاهی در مورد دین احمقانه قضاوت می کنیم. واقعا حماقت آمیز است که ما فکر کنیم دین ما را محدود می کند. دنیا جایی است که خیلی از محدودیت ها را بر انسان تحمیل می کند و دین راهنمایی می کند. لذا دنیا دار سختی است. ما نباید سختی بکشیم، ما به اندازه اندوهی که داریم از خدا دوریم، فلسفۀ بودن در دنیا را بپذیر، دیگر از سختی هایش ناراحت نشو. ولی دنیا جای سختی و محدودیت است.
در ادامه پیامبر می گوید: "ودارُ التِواءٍ لا دارُ استِواءٍ" دنیا یک محیط صاف نیست. یک محیط پیچیده است. در این دنیا به هرچیزی که می خواهیم برسیم به صورت پیچیده می رسیم، آدم های بی دین آدم های بی حوصله ای اند و این پیچیدگی را تحمل نمی کنند. انسان هوشند و عاقل کسی است که پیچیدگی های دنیا را درک کند. کسی که می خواهد مستقیم به نتیجه برسد، با سر به دیوار می خورد!
شخصی نزد امام صادق علیه السلام رسید و گقت فقیرم، هشت دختر دارم و نان شب نداریم. اقا گفتند صدقه بده. گفت وقتی ندارم از کجا صدقه بدهم؟ گفت از همان نداری ات، صدقه بده. فرد پذیرفت. سال بعد آمد و از امام بسیار تشکر کرد و گفت یک سال نشد که همه گره هایم برطرف شد.
می خواهید پولدار شوید باید پول بدهید. این از پیچیدگی های دنیاست. اگر میخواهید بزرگ شوید باید تواضع کنید.
در ادامه حدیث آمده: "فَمَن عَرَفَها لَم يَفرَح لِرَجاءٍ، ولَم يَحزَن لِشَقاء" کسی که دنیا را بشناسد، برای هیچ امور دنیایی شادی نمی کند و برای هیچ سختی دنیایی ناراحت نمی شود. از بالا نگاه می کند و می داند این بازی های دنیا است.
در بخشی از خطبه همام (متقین) آمده شیعیان خاص کسانی هستند که در حالت بلاء، همان حالتی هستند که در حالت رخاء هستند.
چیزی که خدا از ما می خواهد عمیق شدن است، البته کسی که عمیق می شود رابطه اش را با اطرافیان خراب نمی کند.
کسی که می خواهد به نشاط عمیق برسد باید مدتی تمرین کند و بداند که شادی ها و غم های دنیایی نباید برای ما تلاطم ایجاد کند. باید خودمان را از اینها کنار بکشیم. پیامبر صلوات الله علیه می فرماید کسی که دنیا را بشناسد نه خوشحال و نه ناراحت می شود. البته سهمیه شادی تو همانند روزی حفظ است. گر نستانی به ستم می دهند! مثل لقمه نان است. جگر تو باید حال بیاید. می گویند جگر ما از چیزهای الکی حال نمی آید! حالا از چیزهای درست حال می آورند!
کسی که غم دنیا نمی خورد خداوند غم عشق و لقاء خودش را به او می دهد.
محنت قرب ز بعد افزون است/ جگر از هیبت قربم خون است
امام علی علیه السلام در مسجد لگام مرکبشان را به شخص سپردند و به نماز رفتند. آن فرد دزد بود. پس لگام را برداشت و رفت. امام در راه برگشت دو درهم آماده کردند تا به این شخص بدهند، وقتی آمدند دیدند آن شخص با لگام رفته است. آقا شخصی را صدا کردند و دو درهم به او دادند تا برایشان لگام بخرد. آن فرد به بازار رفت و همان لگام امام را دید و خرید! گفت آقا لگام خودتان است. آقا سری تکان دادند و فرمودند اگر مقداری صبر کرده بود، آن دو درهمی که او از این لگام برده بود (که احتمالا کمتر هم برده)، از راه حلالش به او می رسید. از راه حلال حتی بیشتر به او می رسید.
شادی و غم و ترس و نشاط روزی است. اگر از راه بد نگیریم، از راه خوبش آن را به ما می دهند. اگر غصه چیزهای بیخودی را نخوریم، غصۀ زیبا به ما می دهند که هرچه آن غصه را بخوریم سرحال تر می شویم. کسی که غصۀ امام حسین علیه السلام را می خورد افسرده و بیمار می شود؟! خیر. کسی که نگران قیامت باشد محبت و نوازش و لطف خاص خداوند را لمس می کند، مثل کودکی که در بغل مادرش است، در بغل خداوند رفته است.
در پایان سخنرانی هم داستانی از آقای حق شناس از کتاب مواعظ سلسله مباحث اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس تحت اشراف حاج آقای جاودان نوشته شده است، نقل شد.
/الف.ب728
