حجت الاسلام موسوی مطلق: هر کسی که انس با خدا نداشته باشد نامحرم است

موضوع بحث ما هشدارهای بعد از ماه رمضان است. مشهور بر این است که در ماه رمضان ابلیس در غل و زنجیر است و در مهمانی اسباب راحتی مهمان فراهم است و کسی نمی تواند او را اذیت کند.

بسیاری در عید فطر یا بعد از آن تمام سرمایه ای را که جمع کرده اند آتش می زنند. این دستاوردها را باید حفظ کنیم. در ماه مبارک رمضان اتفاقات خوبی می افتد. یکی از گناهان کبیره که در ماه رمضان آن را عموما انجام می دهند، اسراف است. سفره های رنگین و زائد باید حذف شود. مقام معظم رهبری منظورشان از سفره های ساده همین بوده است. که آدم را به زمین می زند، مبذرین برادران شیطان هستند.

در این ماه یکی از برکاتش این است که ناخود آگاه انسان مراقبه می کند و چه خوب است که در طول سال این مراقبه حفظ شود. انسان باید کشیش نفسش را بکشد. نفس گاهی سرکشی می کند که باید تنبیهش کنیم.

امیرالمومینن علیه السلام در خطبه متقین می فرمایند: گاهی این نفس که فرمان نمی برد و طاعت الهی را نمی کند باید تنبیه شود. یعنی دلمان می خواهد عبادت کنیم ولی نفس اجازه نمی دهد و ما باید او را تنبیه کنیم. در بحث خورد و خوراک و بقیه امورات نیز باید مراقبت کنیم.

سالک راه خدا خیلی حواسش جمع است. اگر بعد از ماه مبارک رمضان این مراقبه را حفظ کنیم، ماه رمضان آینده ما به روزه خاص الخاص می رسیم که بسیاری از افراد از این روزه بی بهره هستند.

آیت الله وحید خراسانی می فرمایند: در طول سال تلاوت قرآن داشته باشید و هر مقدار و میزانی که هست را به حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف تقدیم کنید. شب قدر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برای شما جبران می کنند.

مقصود از نامحرم، فقط جنس زن و مرد نیست. هر کسی که انس با خدا نداشته باشد نامحرم است. در طول سال باید فرض کنیم که از ماه رمضان خارج نشده ایم و در حال خوف باشیم و اگر کسی بعد از این ماه حضور حضرت ولی عصر را در جان و اعمال خودش احساس نکرد، باید قدری متاسف باشد و احساس ضرر کند.

خود پشیمانی و تفکر یعنی در جاده جبران قرار گرفته ایم. وای بر احوال کسی که شب قدرش را بدون یاد امام زمانش گذرانده باشد. باید علی الدوام به یاد امام زمان باشیم. هر کسی امام زمانش را محور قرار دهد تمام کارهایش امام زمانی می شود. فکر و ذکر و کارهایمان به یاد امام زمان باشد که هم برای دنیایمان خوب است و هم برای آخرتمان.

فرصت های خوبی را خداوند برای ما قرار داده است. علامه طباطبایی می فرمودند: ما باید نیاز به توسل را احساس کنیم. در زیارت جامعه کبیره می خوانیم رستگار شد. مقام رستگاری خیلی مقام بلندی است، آن کسی که به شما تمسک جوید رستگار است. تمسک مثل این است که ما در بیابانی قرار داریم و حیوان درنده ای به ما حمله می کند و ما به جایی پناه می بریم به معنای تمسک کردن است. بدانیم که اگر روزی را به یاد امام زمان سپری نکنیم، مرده ایم.

هر کار خیری انجام می دهیم، باید فکر کنیم آخرین فرصتمان هست. وقتی بدانیم مرگ در کمین ما هست عباداتمان رنگ و بوی دیگری پیدا می کند. بدانیم حیات و نجات واقعی در خانه پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیتشان هست.

باید از حرم و حریم اهل بیت علیهم السلام دفاع کنیم. دفاع از حریم اهل بیت همین است که ما از دستوراتشان اطاعت کنیم. آنچه با اهل بیت عصمت و طهارت گره بخورد معنی دیگری پیدا می کند. مرحوم علامه طباطبایی طبق سنتشان سالیان سال به روضه ای می رفتند، و همیشه دم در می نشستند و می فرمودند سنگ و گل و گچی که صدای گریه بر اباعبدالله علیه السلام را شنیده باشد، شفاعت می کند.