هیچ كس حق ندارد براى مشركان استغفار نماید

ما كانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِینَ (توبه /113)

 

شأن نزول:
در مورد نزول این آیه و آیه بعد نقل شده است كه گروهى از مسلمانان به پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله ) مى ‏گفتند: آیا براى پدران ما كه در عصر جاهلیت از دنیا رفتند طلب آمرزش نمى ‏كنى؟ آیات مزبور نازل شد و به همه آنها اخطار كرد كه هیچ كس حق ندارد براى مشركان استغفار نماید.

 

تفسیر:
آیه، نخست با تعبیرى رسا و قاطع پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و مؤمنان را از استغفار براى مشركان نهى مى‏ كند و مى‏ گوید: «شایسته نیست كه پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و افراد با ایمان براى مشركان طلب آمرزش كنند» (ما كانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِینَ).

سپس براى تأكید و تعمیم اضافه مى‏ كند: «حتى اگر از نزدیكانشان باشند» (وَ لَوْ كانُوا أُولِی قُرْبى‏).

بعدا دلیل این موضوع را ضمن جمله ‏اى چنین توضیح مى‏ دهد: «بعد از آن كه براى مسلمانان روشن شد كه مشركان اهل دوزخند» طلب آمرزش براى آنها معنى ندارد (مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِیمِ).
این كارى است بیهوده و آرزویى نابجا چرا كه مشرك به هیچ وجه قابل آمرزش نیست.

 

 

 

 

برگزیده تفسیر نمونه، ج‏2، ص: 257۲۹

/1102101304