حجت الاسلام هاشمی : خیلی از گرفتاری های روزانه ما، ناشی از عدم سپاسگزاری نعمت های خداوند متعال است

ظاهر و باطن ما مملوء از نعمت های بی شمار است و اگر کسی شکر نعمت به جا نیاورد همان نعمت وبال می شود.

خیلی از گرفتاری های روزانه ما، ناشی از عدم سپاسگزاری نعمت های خداوند متعال است. ما نمی دانیم اصلا شکرگزاری یعنی چه؟

آیا شکرگزاری به معنی همان الحمدلله گفتن است؟ یا شکرا لله گفتن است؟

شکر گزاری یک حقیقت بسیار بلند است. اگر شکرگزاری اینقدر آسان بود خداوند نمی فرمود: "وقلیل من عبادی الشکور"

از مجموع بندگان من خیلی انگشت شمار شاکر محسوب می شوند.

حقیقت شکر خیلی عمیق تر از چیزی است که ما خیال می کنیم.

شکر به فرموده علامه طباطبایی در تفسیر المیزان یعنی اینکه "هر نعمتی را در جای خودش قرار دادن و این شکرگزاری آن نعمت می شود".

جای گزاری صحیح هر نعمت شکرگزاری آن نعمت است. تا زمانی که کسی نعمتی را صحیح به کار نبرد اصلا شاکر نیست و باعث می شود خداوند غضب خود را متوجه آن شخص کند. اگر با الحمدلله گفتن کار تمام می شد اوضاع ما بهتر از این بود.

شکر چشم داشتن به چیست؟ شکر اعضا و جوارح ما به چیست؟ شکر چشم و گوش آن آنست که که در جای خودشان استفاده شوند.

مقدمه اول این است که ما باید نعمت را بشناسیم و تا زمانی که نشناسیم نمی توانیم در جای خودش از آن استفاده کنیم.

مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی کتابی دارد به نام "اوصاف الاشراف" که کتابی بسیار پرسود در علم اخلاق است. ایشان  می فرماید که شکر سه مقدمه دارد:

یک معرفت نعمت است، تا کسی نعمت را نشناسد نمی تواند بگوید خدایا شکرت. باید نعمت را شناخت و نحوه استفاده از نعمت را دانست.

دوم شادمان شدن به نعمت

و سوم تحصیل رضایت منعم

دین مبین اسلام دفترچه راهنما است که  ازناحیه خداوند متعال برای ما فرستاده است.

ما تا زمانی که در خانه امام صادق علیه السلام تلمذ نکنیم و در محضر اهل بیت علیهم السلام زانو نزنیم نمی توانیم شکر گزار باشیم. امام صادق علیه السلام به قدری برای دین تلاش کرده اند که دقیق ترین حالات و لحظات را به ما گفته اند.

شیخ بهایی در مفتاح الفلاح که کتابی بسیار پر سود در اعمال روز است دستورات متعددی از امام صادق علیه السلام نقل کرده اند.

بالاترین نعمت متصور در کل نعمت ها ولایت امیرالمومنین علیه السلام در قلب ماست که شکر گذاری خاص خود را دارد.