حجت الاسلام شریفی صادقی : عالم کسی است که ظرف وجودیش نور علم را دریافت کرده است + گزارش تصویری

وارث: مراسم شب شهادت امام صادق علیه السلام با سخنرانی حجت الاسلام شریفی صادقی و مداحی کربلایی محمد پورعباسیان، کربلایی حمید سوهانی ، کربلایی امیر حسین جزئی و کربلایی جواد پورعباسیان در هیئت قمر بنی هاشم علیه السلام برگزار شد

در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام شریفی صادقی را می خوانید:

 اگر کسی به دنبال بیانات معصومین رفت حتما در دنیا و آخرت موفق است. یک نمونه از این عرضی که در خدمتتان داریم شخصیتی به نام بصری است. درباره حدیث عنوان بصری ده جلسه باید توضیح داد ولی ما ابتدای حدیث را شرح می دهیم. شخصی با نود و چهار سال سن که تا به حال سر درس مالک بن انس می رفته است و الان می خواهد به خدمت امام صادق علیه السلام برسد و از ایشان کسب فیض کند. اول که به خدمت حضرت آمد آقا تحویلش نگرفتند. با این کارشان یک تلنگر به او می دهند و اجازه ورود به او نمی دهند. به او می فرمایند: تا به حال کجا بودی؟ و او می گوید: سر درس امام صادق علیه السلام. حضرت می فرمایند: برو سر درس مالک، من مشغولم. ایشان می گوید به مسجد پیامبر صلوات الله علیه آمدم و شروع کردم به آه و ناله و زاری و گفتم خدایا دل پسر پیغمبر صلوات الله علیه را به من نرم کن تا به من توجه کند و من از او بهره بگیرم. نماز عصرش را خواند و دوباره به خانه امام صادق علیه السلام آمد و خدمتکار امام گفت آقا اذن ورود به شما داده است. وارد شد و امام فرمود: کنیه ات چیست؟ و او گفت: ابا عبدالله. حضرت فرمودند: خدا کنیه ات را ثابت کند. " لیس العلم بکثرة التعلیم و التعلم بل هو نور یقذفه الله فی قلب من یشاء"

ابا عبدالله علم یاد گرفتنی نیست، با اینها فاضل ممکن است بشوی، ولی عالم نمی شوی. وقتی عالم می شوی که حضرت اجازه اش را به تو بدهند. اگر خدا بخواهد کسی را هدایت کند و عالم کند، نور علم را در قلبش می اندازد. عالم کسی است که ظرف وجودیش نور علم را دریافت کرده است. علم نور است و نور را خدا در دل ما می اندازد و این مستلزم این است که در مسیر خدا قرار بگیریم و خودمان هم بخواهیم که ظرف وجودیمان مالامال از نور شود. اگر خواستیم، خدا هم به ما می دهد. نکته دیگر این است که خدا بدهد، آنچه اکتسابی است همین فضل است. علم به تعبیر امام و فرمایش صریحشان اکتسابی نیست. در ابتدا خدا باید ما را لایق هدایت ببیند، وقتی لایق بودیم نور علم را در وجودمان قرار می دهد، گرچه به هیچ عنوان مکتب نرفته باشیم و نامه ای هم نخوانده باشیم.

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

 به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

نمی توانیم بگوییم کسی که فضل دارد، بیشتر از دیگران اطلاعات عمومی و خصوصی دارد.

حضرت دم در این را به او فرمودند و فرمودند: اگر می خواهی خدا به تو علم بدهد باید دو چیز را در خودت زنده کنی: برای عالم شدن اول باید حقیقت عبودیت را بفهمی. حقیقت عبودیت آمادگی ظرف ما برای پذیرش نور است. اول باید دل را آماده کنیم. ظرف ما آماده پذیرش معارف می شود و آن شستشو چه چیزی است؟ فهمیدن حقیقت عبودیت است. حضرت فرمودند: قدم اول در رسیدن به حقیقت عبودیت این است که بدانی، هر چیزی که هست ملک خداست و بنده هیچ چیزی برای خودش ندارد. " قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآَخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَى وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا" ما هیچ چیزی از خودمان نداریم و همه چیز اوست.

یک حدیث قدسی است که برای شرح این مطلب مفید است: "يا ابن آدم لا تخافن من ذي سلطان ما دام سلطاني باقيا وسلطاني لا ينفذ أبداً، يا بن آدم لا تخش من ضيق الرزق وخزائني ملآنة وخزائي لا تنفذ أبداً، يا بن آدم لا تطلب غيري وأنا لك فإن طلبتني وجدتني، وإن فتني فتك وفاتك الخير، يا ابن آدم خلقتك للعبادة فلا تلعب وقسمت لك رزقك فلا تتعب فإن أنت رضيت بما قسمته لك أرحت قلبك وبدنك وكنت عندي محمودا"

ای فرزند آدم از هیچ کسی که سیطره ای دارد خوفی نداشته باشید و نترسید، تا زمانی که سلطنت و حکومت خدا باقیست. نیازی نیست از ظالمان و خون ریزان عالم بترسیم. بندگان خدا که می خواهند حقیقت عبودیت برایشان روشن شود، باید بدانند اینها ترسی ندارند تا زمانی که سلطه خدا باقیست. مالک اوست و هیچ موقع سلطنت من تمام نمی شود. از کم شدن رزقت نترس. قلب ما با حساب بانکی مان کار می کند. اگر رزقت تنگ شده است در حال امتحان شدن هستی. من تو را برای عبادت خلق کرده ام، دنبال بازی و بازیچه شدن نرو. (منظور تفریح کردن نیست) دنبال بازی های دنیایی نرو. من روزی تو را برایت تضمین کرده ام، اصلا دلخور نباش. خودت را به زحمت و سختی نینداز، من به عزت و جلال خودم قسم می خورم اگر تو راضی شوی به آنچه که برایت در نظر گرفته ام من همین فیزیک ظاهریت را و هم جان و دل و قلبت را آرام و راحت می کنم. مثلا از همین پدری که بهت داده ام راضی باشی. من گفتم صورت تو این گونه باشد از همه چیز راضی باش. اگر نقصی در وجودت است به آن راضی باش. تو که از ما راضی شدی ما هم از تو راضی می شویم.

اگر می خواهیم بدانیم خداوند از ما راضی می شود، باید از او راضی باشیم. امام صادق علیه السلام حسینیه ها را در آن زمان تاسیس کردند و در ایران هم امام رضا علیه السلام به وجود آوردند. ائمه ما هر دردی که می کشیدند می گفتند: "السلام علیک یا ابا عبدالله"

 /1102101304