استاد رائفی پور : چه چیزی انسان را مسجود ملائک کرد؟

پس اگر امامت را فهمیدیم بالاترین جایی است که انسان می تواند به آن برسد. حضرت آدم علیه‌السلام متوجه اشتباهش شد و گفت: ببخشید وخدا بخشید. حضرت آدم قبل از اشتباهش یک مقامی داشت با اشتباه سقوط کرد اما بعد از طلب بخشش مقامش بیشتر از قبل شد. زیرا ایرادش برطرف شد. شیطان می گوید: به جایی می رسند یک عده که از دست من خلاص می شوند اینان خالص شده هستند.

انسان امام حسینی مثل امام حسین علیه‌السلام عمل می کند. اهل بیت علیهم السلام در شرایط مختلف افراد را بخشیدند. اهل بیت علیهم السلام کجا خدا کجا؟ مگر می شود بگویید ببخش و نبخشد؟ اگر قرار بود نبخشد چرا گفت ارحم الراحمینم؟ اسم خدا غفور و رحیم است. باید فرد از اشتباهش درس بگیرد و عذر بخواهد. در جامعه ما گناه زیاد است و زندگی در این جامعه سخت است. رفتار پیامبر گونه این است که وقتی دو سه فرشته همچون پسران زیبا رو به خانه لوط علیه‌السلام رفتند و قوم لوط خانه او را محاصره کردند که این پسران را می خواهند لوط علیه‌السلام  گفت دخترانم را به ازدواجتان در میاورم ولی گناه نکنید. آیا ما حاضریم به یک همجنس باز دختر بدهیم؟ این رفتار اهل بیتی است.  اهل بیت با برده ها ازدواج می کردند تا آزادشان کنند. مسئولین ما باید بترسند از آتش دوزخ. اگر کاری از دستشان بر بیاید و انجام ندهد. همه ما مسئلولیم.

 اگر امام هادی علیه‌السلام در زمان علی علیه‌السلام بود همان رفتار حضرت را می کردند. "كلّهم نور واحد" فرقی ندارند. البته برخی خصائص هست که ویژه برای برخی ائمه علیهم السلام است. آن هم بخاطر شرایط خاص است. اما یک امام می شود امام صادق علیه‌السلام با توجه به شرایط زمانی. باید شرایط زمان امام را بشناسیم.

امام صادق علیه‌السلام در اواخر عمر بنی امیه و اوایل قدرت گرفتن بنی عباس است. مردم از بنی امیه شاکی شده اند. در بنی امیه حضرت همزمان با هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید معلون، ولیدبن عبدالملک ، مروان بن محمد بودند. در بنی عباس همزمان با عبدالله بن محمد و منصور ملعون. اوضاع سیاسی هم به گونه ای بود که بنی میه از اسلام چیزی نگذاشتند باقی بماند. رژیم مستبد فردی ایجاد کردند.

 خلیفه روی منبر پیامبر علیه‌السلام کثافت کاری می کرد.مشروب می خورد و میمون بازی می کرد. غنائمی به دست خلیفه رسیده بود و کشور گشایی فراوان می کردند. دستگیری، زندانی کردن و شکنجه کردن به سهولت انجام می گرفت. احکام فقهی را در نظر نمی گرفتند و بر اساس نظر خود رای می داد. فرقه ها بسیار زیاد شده بودند. زیرا حکومت وقت احساس نیازی برای دفاع از اسلام نمی کرد. کشور گشایی ها باعث شده بود مردم با فرهنگ های مختلف آشنا شوند. یک سری فرقه سازی ها کار خود خلیفه ها بود. معاویه در جامعه جوی ایجاد کرد که هر اتفاقی در جامعه بیوفتد به اذن خدا است.ارگ من خلیفه ام با اذن خداوند است. از کارهای دیگرشان ایجاد فرقه مرجعه بود. احکام محرم و نامحرم را رعایت نمی کنند. می گفتند برای اعمالت نیت درونی تو کافی است. با هم مناظره کردند شیعه و مرجعه و دلایلشان را به فردی گفتند. او گفت بالاتنه ام شیعه است و پایین تنه ام مرجعی. عقل با شیعه است و نیاز های دیگرو شهوتم مرا مرجعی می کند. خلیفه این کار ها را می کرد تا مردم را سرگرم کند. مدیحه سرایی ای دوران جاهلیت جا افتاد باز. نژاد پرستی باز برگشت. سیستم تفرقه بیداز حکومت کن. حکومت بنی امیه 2 کار اساسی انجام می داد:

1.از بین بردن شعائر اسلامی

شعائر الهی را از بین بردند و بزرگترین شعائر الله کشتار اهل بیت علیهم السلام بود. این کشتار وقیحانه و در چشم بود. مانند کشتار کربلا.

2.تحقیر موالی

یعنی کسانی که عرب نبودند و شیعه می شدند. موالی در دوره علی علیه‌السلام تنها رفتار درست را از علی علیه‌السلام دیدند و به حضرت توهین می شد که چرا به موالی احترام می گذاری. که قبل از اسلام این تحقیربود و در این دوره این سنت غلط باز گشت. مردم را تحقیر ی کردند.

این دو عامل کنار هم باعث شد بنی عباس قدرت بگیرد. شعارشان اهل بیت علیهم السلام بود و موالی را تکریم می کردند. ابومسلم فرمانده شان بود که شعارش "الرضا من آل محمد صلی ‌الله‌ علیه‌ و ‌آله" بود. ابو مسلم آدم درستی نیست. حضرت نامه او را نخوانده آتش می زند. انسان جانی ای بود. 1 عرب در خراسان زنده نگذاشت بماند. وقتی امام اینها را تحویل  نمی گرفت سراغ کسی غیر از امام  زمان از سادات می رفتند. برخی خوب بودند برخی بد بودند. رفتند نزد عبدالله بن حسن بن حسن که او هم پذیرفت خوشحال شد که من می خواهم خلافت کنم. حضرت فرمود: به جایی نمی رسی. در این شرایط امام صادق علیه‌السلام باید علم اسلام را بلند می کرد. 4000 شاگرد داشتند که بعضا تخصصی بودند.

ابو حنیفه می گوید: "لولا السنتان لهلك النعمان" اگر آن دوسال نبود من هلاک می شدم. همه این ها با واطه و بی واسطه شگردی حضرت صادق علیه‌السلام را کرده اند.

مالک بن انس می گوید: مدتی نزد جعفر بن محمد علیه‌السلام رفت و آمد می کردم. او را همواردر یکی از این سه حالت دیدم. یا نماز می خواند یا روزه بود یا قرآن می خواند. بدون وضو حدیثی نمی گفت. اینان فقیه بودند.

ابن حجر هیتمی می گوید: به قدری علوم از او نقل شده است که زبانزد مردم است. آوازه او همه جا پخش شده است. خلیفه عاسی به مالک می گفت: کتاب فقهی  ای را مانند قرآن در شهر ها بچرخان تا مردم مالکی شوند و جعفری نشوند. اگر امام صادق علیه‌السلام نبود هیچ حدیثی به ما نمی رسید.

علوی های سوریه شراب می خورند 12 امامی هم هستند. چون از این احادیث فاصله گرفتند. 

/110210302