حجت الاسلام علی خزاعی : بهترین الگوهای ما در کرامت حضرات معصومین (ع) هستند
وارث: جلسه هفتگی هیئت فداییان حضرت زهرا سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام علی خزاعی و مداحی کربلایی حسین طاهری و دیگر ذاکرین اهل بیت علیهم السلام برگزار شد.
در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام علی خزاعی را می خوانید:
غرور ما بخاطر این است که می گوییم من از همه بهترم! اما در کرامت این بحث از بالا به پایین نگاه کردن را می گوییم من آنقدر برای خودم ارزش قائلم که مسائل ریز ذهن مرا به خودش مشغول نمی کند.
یک صفتی در عوام مردم است که جدیدا در مردها زیاد شده است. می گویند چرا دیر سلام کردی چرا این کار رو کردی چرا اینجوری شد؟ من با این همه جلال و جبروت که خداوند برایم ایجاد کرده است بیایم خودم مشغول این نکات ریز کنم و ذهنم را مشغول خودش کند. کرامت نفس یعنی اینقدر خودت را بزرگ بدانی که این موارد اهمیتی نداشته باشد. با این حرف یعنی اگر کسی در گوش ما هم زد باید سرمان را پایین بیندازیم و چیزی نگوییم. یک استثناء دارد و آن هم جایی است که یک فرد ظالم باشد و بخواهد ظلم کند. در مقابل چنین کسی کرامت بردار نیست. مثلا در جنگ نمی شود که امیرالمومنین علیه السلام بفرمایند ما کرامت نفس داریم و با کسی نمی جنگیم. در دهه کرامت این پیشنهاد را می دهم که در این ده روز راجع به یک بعد از زندگی اجتماعی فکر کنیم.
یک رستوران در بازار بود که روزی همه مغازه های بازار سوخت و مغازه او سالم ماند و گفته بود اگر خدا مقدر کند می سوزد و اگر مقدر نکند نمی سوزد. او برای این به این مرتبه رسیده بود که شاگرد مغازه هایی که به آنجا می آمدند تا برای صاحبشان غذا بگیرند تا غذا حاضر شود کبابی یا برنجی به او می داد که دلش نخواهد و بعدها از دخل صاحب مغازه دزدی نکند. در بازار وقتی صاحب مغازه ای از جلوی مغازه رد می شود تا کمر خم می شود و سلام و احوالپرسی می کند ولی کارگر که می آید نه سلامی می کند و نه جواب سلام او را می دهد. بخاطر اینکه او پولدار است و این فقیر است. حفظ مرتبه می کند که این دور از بزرگواری است.
دور از کرامت است که به یک فرد بخاطر پولش احترام بگذاریم.
مهم تر از همه کرامت و بزرگواری در خانواده است. من ببینم چه کاری می توانم انجام بدهم که در خانه شخص بزرگواری باشم؟ با مادرم چطور برخورد می کنم؟ در روایات ما آنقدر به روابط با خانواده تاکید شده است که درباره نگاه کردن به پدر و مادر هم سفارش شده است. نگاه محبت آمیز که خرجی ندارد. دستشان را ببوسیم مخصوصا در جمع اگر این کار را انجام دهیم پدر و مادر احساس غرور می کنند. وقتی می آیند برایشان بلند شویم.
در همه مراحل زندگی بزرگوار باشیم، در معاشرت های اجتماعی و اتفاقات اطرافمان بزرگوار باشیم. در مملکت اسلامی زندان ها پر از زندانی است.
می گویند مگر امام حسن مجتبی علیه السلام از ابن ملجم گذشت؟ من هم نمی گذرم! ما می گوییم اگر حرف ما را گرفته اید در بین اهل بیت علیهم السلام فقط یک نفر قصاص شد و آن هم امیرالمومنین علیه السلام به امام حسن علیه السلام فرمودند: حسن جان اگر می بینی امید به فلاح و رستگاری اوست از او بگذر و اگر می بینی کارش از این حرف ها گذشته است، اگر یک ضربه به من زد تو هم یک ضربه به او بزن. ابن ملجم اشقا اشقیاست و امید به صلاحش نبود که حضرت قصاصش کردند. آن کسی که در جنگ احد بدن حمزه سیدالشهدا علیه السلام را مصلح کرد بعد از جنگ به خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و شروع به شهادتین گفتن کرد و حضرت به او گفت: بخشیدمت ولی دیگر جلوی چشم من حاضر نشو.
کرامت و بزرگواری یعنی بخشیدن و گذشت کردن. آیت الله ری شهری1 به پدرشان یک موتوری زد و کشت و به ایشان خبر می دهند پدرت را کشتند و ایشان می پرسد آن شخصی که کشته است کجاست؟ و ایشان به کلانتری می روند و امضا می دهند که او بیرون بیاید و به ایشان گفته بودند چرا این کار را کردی؟ حداقل می گذاشتی به دادگاه برود؟ ایشان گفته بودند: مگر اعتقاد ندارید مرگ حق است. او وسیله ای بوده است، اگر این طور نمیشد پدرم به شکل دیگری می مرد.
مرگ حق است، حالا به طرق مختلفی اتفاق می افتد. اگر قوانین الهی ر باور کن زنگیمان درست می شود. کرامت صفت اکتسابی است و باید کسبش کنیم. بهترین الگوهای ما در کرامت حضرات معصومین علیهم السلام هستند. در کربلا آن همه مصیبت اتفاق افتاد و جایی نشنیده ایم که کسی زبان به نفرین باز کند. بزرگی برای محرم خودمان را با صفات حسنه زینت کنیم. تا اربابمان سیدالشهدا علیه السلام از ما راضی شود.
امام موسی کاظم علیه السلام برای حضرت معصومه سلام الله علیها احترام زیادی قائل بودند. وقتی برای سوال پرسیدن خدمت امام می خواستند برسند اگر ایشان نبودند حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ می دادند. وقتی حضرت وارد قم شدند مردم آنقدر به پای ایشان گل ریختند که زانوان شتر پر از گل شده بود. اینقدر با عزت و شکوه از ایشان استقبال شده بود.
/1102101304
پی نوشت :
1.
محمد محمدی نیک (زادهٔ آبان ۱۳۲۵) با نام قبلی محمد درون‌پرور و معروف به محمد ری‌شهری، حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب اسلامی، دادگاه انقلاب ارتش، وزیر اطلاعات بین سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۸، دادستان کل کشور، دادستان دادگاه ویژه روحانیت و سرپرست حجاج ایرانی بود و هم اکنون نایب تولیه شاه‌عبدالعظیم و رئیس موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث است.