آیت الله ضیاءآبادی: علاقه داشتن کافی نیست، عمل کردن هم باید باشد/بنی عباس 500 سال با قرآن مبارزه کردند

کد خبر: 39285
جلسه تفسیر قرآن با سخنرانی آیت الله ضیاء آبادی و مداحی حاج آقای مهجور در مسجد علی بن الحسین علیه السلام برگزار شد.

 وارث: جلسه تفسیر قرآن با سخنرانی آیت الله ضیاء آبادی و مداحی حاج آقای مهجور در مسجد علی بن الحسین علیه السلام برگزار شد.

در ادامۀ خبر، متن سخنان آیت الله ضیاءآبادی را می خوانید :

آیت الله ضیاءآبادی : اگر می خواهید به سعادت و خیر برسید حسابگر باشید

قرآن نابودشدنی نیست

در آیه 9 سوره حجر می خوانیم: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْر وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» به طور مسلم ما قرآن را نازل کردیم و خودمان حافظ و نگهبان قرآن هستیم.

قرآن ذکر است، یعنی وسیله توجه و تنبه و بیدار ساختن انسان است. به انسان توجه می دهد و او را بیدار می کند و او را با خدا مرتبط می سازد. توجه و تنبه دادن است. از این آیه معلوم می شود قرآن دشمن زیاد دارد. از همان روز اول نزول قرآن دشمنان برای نابودی آن کوشیدند. بنی امیه 90 سال حکومت کردند و با قرآن جنگیدند. بنی عباس 500 سال با قرآن مبارزه کردند. بعد از آنها هم سلاطین تاتار و مغول همه چیز را به خاک و خون کشیدند، بعد از آن اروپا روی کار آمد و با شعله ور ساختن جنگ های صلیبی کشتار فراوان کردند و کتابخانه ها را سوزاندند. هدفشان این بود که قرآن را بسوزانند ولی نتوانستند.قرآن می فرماید: «جَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا یُؤْمِنُونَ»1ما همه قدرتمندان را از بین بردیم.

خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خطاب می کند: «وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ»2 ای پیامبر عزیز من من اراده ام بر این بوده است که تو را بلند مرتبه کنم. انصافا امروز بلند آوازه تر از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله چه کسی است؟ کدام قانون گذاری است که در این دنیا اذانش هر صبح و شام پخش شود و با یک منطق قوی و جاندار دنیای تمدن و علم را به مبارزه دعوت می کند؟ « قل لئن اجتمعت الإنس والجن على أن يأتوا بمثل هذا القرآن لا يأتون بمثله ولو كان بعضهم لبعض ظهيرا»3 اگر جن و انس از مشرق و مغرب عالم دست به دست هم بدهند و بخواهند مانند من قانونی حیات آفرین و سعادت بخش برای بشر بیاورند، نخواهند توانست. من تنها قانونم که می توانم تمام نظامات سیاسی و اخلاقی را برای بشر تنظیم کنم.

خداوند محبت اهل بیت را در دل مردم انداخته

قرآن گوشه ای از داستان حضرت ابراهیم علیه السلام را نشان می دهد که ابراهیم مامور شد کودک تازه متولد شده خود را همراه با همسرش در بیابان بگذارد و برگردد. و در آنجا دست به دعا برداشت: «رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ»4خدایا من طبق فرمان زنم را با کودکم به بیابان آوردم برای اینکه دینت را ترویج کنم. از تو می خواهم دل های مردم را به اینها مهربان کنی. حضرت ابراهیم علیه السلام دعا کرده اند و خداوند اجابت کرده است و محبت اهل بیت علیهم السلام را در دل مردم انداخته است. محبت مردم به اهل بیت طبق دعای حضرت ابراهیم علیه السلام، به قدری زیاد است که مانند سیل سرازیر شده است.

«ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات سيجعل لهم الرحمن ودا»5بندگان مومن و صالح را مردم دوستشان دارند و با محبت با آنها حرف می زنند. خدا محبت او را حتما در دل مردم می اندازد. ما در عمل کمبود داریم. قرآن دوستی و علی دوستیمان خوب است ولی در عمل کردن ضعیف هستیم. علاقه داشتن کافی نیست، عمل کردن هم باید باشد واجبات را ترک نکنیم و گناه نکنیم. اهل بیت علیهم السلام برای همین آمدند و به شهادت رسیدند. خود قرآن با صراحت می فرماید:« قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ»اگر خدا را دوست دارید به فرمان هایش عمل کنید، اتباع می خواهد.

محبت باید همراه عمل صالح باشد

امام صادق علیه السلام می فرمایند:« نَحْن أصل کلّ خیر وَ مِنْ فُرُوعِنَا كُلُّ بِرٍّ وَ مِنَ الْبِرِّ التَّوْحِیدُ وَ الصَّلَاةُ وَ الصِّیَامُ وَ كَظْمُ الْغَیْظِ وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِی‏ءِ وَ رَحْمَةُ الْفَقِیرِ وَ تَعَاهُدُ الْجَارِ وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ كُلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ كُلُّ قَبِیحٍ وَ فَاحِشَةٍ فَمِنْهُمُ الْكَذِبُ وَ النَّمِیمَةُ وَ الْبُخْلُ وَ الْقَطِیعَةُ وَ أَكْلُ الرِّبَا وَ أَكْلُ مَالِ الْیَتِیمِ بِغَیْرِ حَقِّهِ وَ تَعَدِّی الْحُدُودِ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رُكُوبُ الْفَوَاحِشِ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ مِنَ الزِّنَا وَ السَّرِقَةِ وَ كُلُّ مَا وَافَقَ ذَلِكَ مِنَ الْقَبِیحِ وَ كَذَبَ مَنْ قَالَ إِنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفَرْعِ غَیْرِنَا .»7هر چه خوبی در عالم است منبعش ما هستیم. ما درخت طیبه هستیم و شاخه و برگ ما همه خیر و نیکی و امانت و ... است و فرموده اند دشمنان ما منبع هر شری هستند و کسانی که گناه می کنند به درخت بنی امیه تکیه کرده اند. درخت ما میوه بد نمی دهد. ما شجره طیبه هستیم. می فرمایند دروغ گفته است کسی که فکر می کند شیعه ما است و به شاخه ما چسبیده است و حال آنکه به درخت دیگران تعلق دارد. درخت ما میوه بد نمی دهد. اینها از ما نیستند و من هم از اینها نیستم.

اگر می خواهید به سعادت و خیر برسید حسابگر باشید. روز قیامت حساب خواهد شد، قبل از آن روز خودتان حساب کنید. باید ترس از روز حساب شعار ما باشد. اگر در دلمان ترسیدیم و در عمل هم پرهیز داشتیم، این درست است. بسیاری از ما گرفتار سوء خلق هستیم. با خانواده هم بد خلق هستیم. یک مسلمان در خانواده خودش، بدخلق باشد گناه کرده است. گناه تنها ترک نماز نیست.

حضرت صادق(ع)می فرماید:«کونوا دُعاةَ النّاسِ بِغَیرِ اَلسِنَتِکُم»8 ای کسانی که مردم را موعظه می کنید با غیر زبانتان دعوت کنید. مردم با چشم باید ببینند تو واقعا به آن چیزی که می گویی عمل می کنی. مردم گوش می دهند ولی عمل را نمی بینند.

برای ولادت امام رضا علیه السلام مانند سیل می رویم ولی در بین این سیل چند نفر عمل می کنند؟ باید راستی اهل عمل کردن باشیم.

/11021001304

آیت الله ضیاءآبادی : اگر می خواهید به سعادت و خیر برسید حسابگر باشید


پی نوشت: 

1.    سوره مومنون آیه 44

2.    سوره الشرح آیه 4

3.    سوره اسراء آیه 88

4.    سوره ابراهيم آیه 37

5.    سوره مریم آیه 96

6.    سوره آل عمران آیه 31

7.    بحار الأنوار، ج‏24، ص 304

8.    اصول کافی،دارالکتب الاسلامیه،تهران، 1365، ج 2،ص 78