قرائت قرآن حداقل است و مومن نباید به حداقل ها اکتفا کند

در حالی که در قرائت دعای پیش از تلاوت قرآن از امام جعفرصادق(ع) روایت شده: و قرائتم را قرائت بی‌تدبر قرار ندهی، بلکه مرا چنان قرار ده که در آیات و احکام تو تدبر کنم و جذب کننده شریعت تو باشم، و قرار مده نگاهم را در قرآن غفلت و قرائتم را بیهوده همانا تو با رأفت و مهربانی.

حمیدرضا جعفری، حافظ کل قرآن کریم و دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا گفت: برای یک قاری قرآن باید علاوه بر نحوه قرائت و تلاوت توجه به معانی مد نظر باشد.

وی ادامه داد: با توجه به روایات معصومین قرائتی که زیاد باشد و هیچ بار معنوی نداشته باشد خیری در آن نیست و هیچ عملی را به دنبال ندارد.

این حافظ قرآن با اشاره به اینکه یک قاری باید مفاهیم و معانی قرآن را بداند، اظهار کرد: تلاوت کننده قرآن تنها نباید به دنبال آن باشد که آهنگ خوش تلاوتش را در معرض تحسین دیگران قرار دهد

جعفری با اشاره به روایتی از پیامبراکرم(ص) که فرمودند: چه بسا کسی که قرآن می‌خواند و قرآن او را لعنت می‌کند، عنوان کرد: در صورتی است که خواننده قرآن عمل و رفتارش ضد قرآن باشد قرآن او را لعنت می‌کند و در حقیقت این یک قرائت بیهوده است.

قرائت قرآن گرچه ثواب دارد اما برای یادگیری این کتاب یک حداقل است

وی افزود: قرائت ساده قرآن گرچه ثواب دارد اما برای یادگیری این کتاب آسمانی یک حداقل است و انسان نباید به این حداقل‌ها اکتفا کند بلکه هر کاری باید به نحو احسن انجام داد حتی در یادگیری.

یوسف سالاری، حافظ کل قرآن اهل سنت هم‌چنین اظهار کرد: قرائت همراه با توجه به معانی آیات، یک تغییر و تحول در فرد ایجاد می‌کند بنابراین فرد نباید به یک روخوانی تنها اکتفا کند چراکه قرآن کتاب زندگی است.

وی در ادامه گفت: از آنجا که قرآن به زبان عربی نازل شده فهم آن برای افرادی که به این زبان آشنایی ندارند سخت است لذا باید معانی آن را هنگام قرائت عربی خواند تا متوجه شد.

سالاری با اشاره به اینکه یادگیری قرآن مراحلی دارد، عنوان کرد: قرائت قرآن و فهم از آن بستگی به مرحله‌ای دارد که فرد در آن متوقف شده باشد.

این حافظ کل قرآن اهل سنت یادآور شد: زمانی قرائت ساده قرآن و بیهوده است که خواننده قرآن از کنار آن بی‌تفاوت عبور کند و به معنی آن توجه نکند.

/1102101305