اذان و اقامه قبل از نماز

روایتی در کافی نقل شده است که بدین شرح است:

«وقتی جبرئیل برای ابلاغ حکم اذان و اقامه آمد، سر مبارک رسول الله (ص) در دامان علی (ع) بود و یا به عبارتی حضرت رسول در دامان علی بن ابی‌طالب (ع خواب بودند. جبرئیل آمد، اذان گفت، اقامه گفت. پیامبر و حضرت علی (ع) شنیدند.

حضرت رسول (ص) سؤال کردند: یا علی! آیا صدای اذان و اقامه را شنیدی؟ پاسخ دادند: بله. فرمودند: آیا حفظ کردی؟ عرض کرد: بلی یا رسول الله. فرمودند: اکنون بلال را بخواه و به او اذان و اقامه را بیامزو. حضرت علی (ع) هم به بلال، اذان و اقامه را آموزش دادند».[۱] و از این پس بلال به مقام مؤذنی حضرت رسول (ص) نائل شد و تا آخر حیات و زندگانی پیامبر اکرم (ص)، این افتخار را برای خود حفظ نمود.

باز در فضیلت اذان و اقامه در کافی باب اذان و اقامه روایت خوبی آمده است که فرمودند: «وقتی پیغمبر خدا (ص) به معراج رفتند، هنگامی که به بیت المأمور رسیدند، وقت اذان شده بود. جبرئیل اذان گفت، اقامه گفت. پیامبر (ص) به نماز ایستادند. در این حال جبرئیل، ملائکه و پیامبرانی که روحشان آن‌جا حاضر بود، همه به رسول الله (ص) اقتدا کردند».[۲]

إن‌شاء‌الله وقت اذان که می‌شود خودمان را آماده کنیم، برای نماز و بدانیم همان‌گونه که جبرئیل در شب معراج اذان گفت و پیامبر (ص) هم نماز خواند، ما هم حتّی المقدور موقع اذان، به نحو شایسته اذان بگوییم.

اگر جایی است که نمی‌شود بلند اذان گفت، آهسته و آرام آرام و اگر جایی است که امکان دارد با صورت زیبا و بلند اذان بگوییم، این کار را انجام دهیم زیرا اذان شعار اسلام است.

کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام