خوبان عالم همیشه با هم هستند
وارث: یکی از چیزهایی که در آن شکی نیست، این است که خوبان عالم همیشه با هم هستند، وقتی انسان «عَيْنَهُ نَاظِرَةً» بشود، صددرصد همیشه فکر و ذکرشان، «عَيْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ» است. دیدید روحیّات ما این‌گونه است دیگر، هر کسی که یک روحیّه دارد، معمولاً دوست دارد با کسی باشد که همان روحیه خودش را دارد. آن کسانی که عین ناظره الهی هستند، دوست دارند همیشه به یاد «عَيْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ» باشند.
مگر میشود کسی قلب خالصی داشته باشد امّا وجودش دائم به ذکر مولا نباشد؟! طبیعی است قلب مخلصین، مظهر خوبی‌هاست و بالاترین خوبی‌ها هم مولاست. لذا مولایمان آنها را می‌پذیرد و به یاد آنها خواهد بود. این‌گونه است دیگر، عالم، عالم اثر و مؤثّر است. آنها یاد آقا را در وجود خود دارند و آقا هم به یاد آنهاست.
برای همین است موقعی که می‌خواهند بخوابند به یاد آقا هستند. همین که بلند می‌شوند، بعد از حمد پروردگار عالم - که خدا مجدّد اجازه قیام از خواب را داد - جمله ای که بیان می‌کنند، این است: «السلام علیک یا مولای یا صاحب العصر و الزمان» است. همیشه به یاد او هستند.
لذا برای این که قلب مقدّس آن حضرت را به دست بیاورند - این کارهایی است که بعضی از اولیاء خدا انجام دادند و من این‌ها را نقل قول می‌کنم - همین که بلند می‌شوند، بعد از سلام، یک فاتحه برای مادرشان، حضرت نرجس خاتون(علیها الصّلوة و السّلام)، می‌خوانند.
آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) خیلی امامزادهها را دوست داشتند. میفرمودند: همین که منتسب هستند، کفایت می‌کند - عین این جمله را آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) هم میفرمودند - منتها میفرمودند: من با علاقه به دیدار این امامزادهها می‌روم که هم فرزندان رسول‌الله(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) را تجلیل کنم و هم ثواب زیارتم را به مولایم می‌دهم که مولایم هم مرا نگاهی کند و این‌ها هم سفارش من را به مولایم کنند.
حتّی زیارت مخلصین عالم هم دیگر برای آقا میشود، مدام یاد آقا هستند و ثواب زیارتشان را هم به آقا می‌دهند. صبح، ظهر و شبی نیست که ذکر آقا از زبان این‌ها بیافتد، چون این ذکر از قلبشان جاری میشود، نه این که لقلقه زبان باشد.
بارها گفتم، شب‌ها، آخر شب، موقع خواب، وقتی دیگر برق‌ها را خاموش کردیم و تنها شدیم، با آقا حرف بزنیم. امشب موقعی که می‌خواهیم حرف بزنیم، بگوییم: آقاجان! میشود ما هم قلبمان دائم به ذکر و فکر شما باشد؟
یعنی میشود ما هم این‌طور شویم؟! آن‌وقت انسان هرجا می‌رود، رخ زیبای معشوق را می‌بیند. وقتی انسان به فکر کسی است، همینطور میشود. مثلاً اگر کسی گمشده‌ای داشته باشد، هرجا می‌رود گاهی صدای او را می‌شنود، رویش را برمیگرداند که نکند این گمشده من است که دارد من را صدا می‌زند. گاهی در جمعیّت نگاه می‌کند، به خصوص در جاهای شلوغ یا زیارت که می‌رود، شبیه آن گمشده‌اش را می‌بیند، فکر می‌کند اوست و به سمتش می‌دود و ... تا شاید یک روز نشانه‌ای از گمشده‌اش ببینید.
بعضی از این خانواده‌های مفقودالأثرها این‌طور هستند. هر جنازه‌ای که از شهدای عظیم‌الشّأن می‌آید، می‌روند ببینند شاید اثری از فرزندان خودشان باشد، چون دلشان با آنهاست. آیا دل و من و تو هم با آقا هست؟ دل مخلصین این‌طور است و دائم یاد آقا هستند و همه جا صدای او را می‌شنوند.
«السلام علیک یا مولای یا صاحب العصر و الزمان»
منبع: وب سایت حوزه علمیه امام مهدی(عج)
/1102001307
مگر میشود کسی قلب خالصی داشته باشد امّا وجودش دائم به ذکر مولا نباشد؟! طبیعی است قلب مخلصین، مظهر خوبی‌هاست و بالاترین خوبی‌ها هم مولاست. لذا مولایمان آنها را می‌پذیرد و به یاد آنها خواهد بود. این‌گونه است دیگر، عالم، عالم اثر و مؤثّر است. آنها یاد آقا را در وجود خود دارند و آقا هم به یاد آنهاست.
برای همین است موقعی که می‌خواهند بخوابند به یاد آقا هستند. همین که بلند می‌شوند، بعد از حمد پروردگار عالم - که خدا مجدّد اجازه قیام از خواب را داد - جمله ای که بیان می‌کنند، این است: «السلام علیک یا مولای یا صاحب العصر و الزمان» است. همیشه به یاد او هستند.
لذا برای این که قلب مقدّس آن حضرت را به دست بیاورند - این کارهایی است که بعضی از اولیاء خدا انجام دادند و من این‌ها را نقل قول می‌کنم - همین که بلند می‌شوند، بعد از سلام، یک فاتحه برای مادرشان، حضرت نرجس خاتون(علیها الصّلوة و السّلام)، می‌خوانند.
آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) خیلی امامزادهها را دوست داشتند. میفرمودند: همین که منتسب هستند، کفایت می‌کند - عین این جمله را آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) هم میفرمودند - منتها میفرمودند: من با علاقه به دیدار این امامزادهها می‌روم که هم فرزندان رسول‌الله(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) را تجلیل کنم و هم ثواب زیارتم را به مولایم می‌دهم که مولایم هم مرا نگاهی کند و این‌ها هم سفارش من را به مولایم کنند.
حتّی زیارت مخلصین عالم هم دیگر برای آقا میشود، مدام یاد آقا هستند و ثواب زیارتشان را هم به آقا می‌دهند. صبح، ظهر و شبی نیست که ذکر آقا از زبان این‌ها بیافتد، چون این ذکر از قلبشان جاری میشود، نه این که لقلقه زبان باشد.
بارها گفتم، شب‌ها، آخر شب، موقع خواب، وقتی دیگر برق‌ها را خاموش کردیم و تنها شدیم، با آقا حرف بزنیم. امشب موقعی که می‌خواهیم حرف بزنیم، بگوییم: آقاجان! میشود ما هم قلبمان دائم به ذکر و فکر شما باشد؟
یعنی میشود ما هم این‌طور شویم؟! آن‌وقت انسان هرجا می‌رود، رخ زیبای معشوق را می‌بیند. وقتی انسان به فکر کسی است، همینطور میشود. مثلاً اگر کسی گمشده‌ای داشته باشد، هرجا می‌رود گاهی صدای او را می‌شنود، رویش را برمیگرداند که نکند این گمشده من است که دارد من را صدا می‌زند. گاهی در جمعیّت نگاه می‌کند، به خصوص در جاهای شلوغ یا زیارت که می‌رود، شبیه آن گمشده‌اش را می‌بیند، فکر می‌کند اوست و به سمتش می‌دود و ... تا شاید یک روز نشانه‌ای از گمشده‌اش ببینید.
بعضی از این خانواده‌های مفقودالأثرها این‌طور هستند. هر جنازه‌ای که از شهدای عظیم‌الشّأن می‌آید، می‌روند ببینند شاید اثری از فرزندان خودشان باشد، چون دلشان با آنهاست. آیا دل و من و تو هم با آقا هست؟ دل مخلصین این‌طور است و دائم یاد آقا هستند و همه جا صدای او را می‌شنوند.
«السلام علیک یا مولای یا صاحب العصر و الزمان»
منبع: وب سایت حوزه علمیه امام مهدی(عج)
/1102001307