مراسم سیاهپوشان در هیئت ابناالحسین (ع) برگزار شد + گزارش تصویری

شیعه امامیه همواره مورد تهاجم بوده است. علامه امینی¹ در کتاب «سیرتنا و سنتنا» اشاره به این دارد که محی مجالس امام حسین علیه السلام خود پیامبر صلی الله علیه و آله بوده اند. ام سلمه نقل می کند: روزی پیامبر در یکی از هجره های خانه اش نشسته بود و هیچکسی در کنار ایشان نبود. پیغمبر صلی الله علیه و آله نشسته بودند و انتظار می کشیدند، دیدند امام حسین علیه السلام وارد شدند. ام سلمه می گوید من صدای گریه و هق هق رسول خدا صلی الله علیه و آله را می شنیدم. همین که می خواستم بروم ببینم که رسول خدا صلی الله علیه و آله برای چه گریه می کنند؟ دیدم ایشان پیشانی امام حسین علیه السلام را می بوسند و گریه می کنند. عرض کردم من از ورود ایشان آگاه نشدم. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: جبرئیل علیه السلام الان با من است. می گوید: تحبونه؟ آیا حسین را دوست داری؟ پیغمبر خدا فرمودند: به اندازه دنیا دوستش دارم. جبرئیل فرمود: امت تو فرزندت را به زودی در زمینی به نام کربلا شهیدش می کنند. جناب جبرائیل علیه السلام قبضه ای از خاک کربلا را آورد و در ید پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داد. تا پیغمبر صلی الله علیه و آله دید گریه کرد.

اقامه عزای سیدالشهدا علیه السلام بر همه واجب است. تا جایی که بزرگان ما بالاترین وسیله قرب به خدا را روضه برای امام حسین علیه السلام می دانستند.

در روایتی است که دعبل خزاعی² بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شد و حضرت امام علی بن موسی الرضاعلیه السلام مشغول گریه بودند. حتی می گوید من صدای هق هق ایشان را شنیدم. فرمودند: یک مرثیه ای برای جدم سیدالشهدا علیه السلام بخوان. او می گوید: تا خواندم فرمودند: دستت درد نکنه که با دست و زبان و قلمت ما را یاری کردی. 

ورود به مجالس امام حسین علیه السلام، ثمره و خروجی اش چیست؟

امام رضا علیه السلام در روایتی می فرمایند: آن مجلسی را بنشینید که احیای امر ما بود و قلبش زنده شد. مقام معظم رهبری یک سخنی فرموده اند که بهترین دانشگاه تربیتی هیئت و روضه است. فرمودند: هیئتی هیئت است که دو عنصر را در ما زنده کند: معرفت زا و بصیرت زا باشد. اگر شناختمان بالا نرود به دردی نمی خورد. بصیرتی که پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمایند منظور این است که بصیرتی باشد که بتواند نقش دینی ما را تغییر بدهد و آگاهی ما را بالا ببرد بصیرت است.

دشمن می خواهد اجتماع حسینی را با الفبای حسینی بودن به تحریف بکشاند. مجلسی که نتواند معرفت و بصیرت را حاصل کند مجلس ارزشمندی نیست.

افزایش معرفت و بصیرت

اگر هیئت می آییم کاری کنیم که ابا عبدالله علیه السلام به ما افتخار کند و بگویند بهتر از این اصحاب ندارم. امروز سیاه پوش مجلس امام حسین علیه السلام باید دنبال این باشد که ببیند امامش از او راضی است یا نه؟ ناصر الحسین باید خروجی اش را با معرفت و بصیرتی که به دست آورده است نشان بدهد. در زیارت اربعین می خوانیم مجلس امام حسین علیه السلام باید مانند صاحبش رفع گمراهی کند. نباید بگذاریم انحراف به وجود بیاید. بعضی ها می گویند روضه می رویم و گناه هم هست، مگر می شود این دو جمع شوند؟ اینها اصلا جمع ندارند. باید خودمان را تطهیر کنیم. اگر مجلس ابا عبدالله الحسین علیه السلام جهالت زدایی از جامعه شیعی نکند سودی ندارد. خدا نکند سیاه پوشیدن و هیئت رفتن برای ما عادت شده باشد. اگر با این مقدمه شروع کردیم به ما مزه می دهد و برایمان تکراری نمی شود.

شور و شعور با هم شرط است

در مجالس امام حسین علیه السلام یک نکته ای که مطرح می شود این است که اصل قضیه شور است و اینکه شعور هم باشد خوب است. می گویند همین که سیاهی لشگر امام حسین علیه السلام هستیم کافی است! یک پرنده با دو بال متوازن پرواز می کند. مجلس امام حسین وقتی اثرگذار است که هم بال شور را داشته باشد و هم بال شعور را. به مقتضیات زمان هم اندیشه فرق می کند.

ممکن است ما در مجالس امام حسین علیه السلام کج فهمی ببینیم وظیفه ما در مقابل آن چیست؟ باید به منطق قرآن برخورد کنیم خدا در قرآن به پیامبرش می فرماید: با نفهم ترین مردم هم با قول لین و کلام نرم سخن بگویید. قول لین به تعبیری، تذکر با روشنگری و ادبیات عالی می گویند. سعی کنیم تذکراتمان جهت ارشادی داشته باشد. نکته دیگر این است که در مجالس امام حسین علیه السلام باید در مقابل بدعت ها بایستیم. وجود مقدس رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: آن چیزهایی که با اصول دین خوانندگی ندارد، وظیفه عالم و درس خوانده این است که بیاید و مقابله و مبارزه کند.

/1102101304

پی نوشت:

1.    

عبدالحسین امینی نجفی مشهور به علامه امینی (متولد: ۱۳۲۰ هجری قمری در تبریز واقع در آذربایجان، وفات: ۲۸ ربیع‌الثانی ۱۳۹۰ هجری قمری یا ۱۲ تیر ۱۳۴۹ شمسی در تهران که در نجف مدفون شد.)، از مراجع بنام شیعه و نویسنده کتاب دائرةالمعارفی الغدیر است.

2.    

دِعبِل خُزاعی (زاده ۱۴۸-درگذشته ۲۴۵ قمری) با نام کامل ابوعلی، دعبل بن علی بن رزین بن عثمان بن عبدالله بن بُدیل بن ورقاء خزاعی کوفی، شاعر، ادیب و عالم شیعی که مدیحه‌سرا و ذاکر فضایل اهل بیت بود. مرقد این شاعر در شهر شوش دانیال از توابع استان خوزستان است.