حجت الاسلام رفیعی : مهاجر واقعی کسی است که از گناه و معصیت هجرت کند
رجزها و شعارهای یاران امام حسین علیه السلام برای این است که از آنها درس بگیریم. این رجزها در زندگی آنها جاری بوده است و به آن عمل کرده اند. یک کتابی چاپ شده است که از فرمایشات مقام معظم رهبری است به نام "آفتاب در مصاف" تمام سخنان ایشان در این 30 سال درباره قیام عاشورا در این کتاب گردآوری شده است. می فرماید: اگر این جوانان امروز ما بودند ابی عبدالله علیه السلام تنها نمی ماندند. تمام ائمه علیهم السلام غیر از ابی عبدالله علیه السلام از اصحابشان و از سپاهشان گله کرده اند.
امیرالمومنین علیه السلام بارها در نهج البلاغه فرموده اند که من امام شما نیستم. ولی یک جایی نمی بینیم امام خمینی رحمت الله علیه از این شهدا گله کنند. این امنیت و استقلالی که هست به برکت خون این عزیزان است.
رجز یزید بن زیاد مهاجر
یکی از اصحاب ابی عبدالله علیه السلام به نام یزید بن زیاد مهاجر1 آمد به میدان و بیت اولش این بود: «يا رب إني للحسين ناصر» خدایا من حسین علیه السلام را یاری می کنم. از پسر سعد جدا می شوم و هجرت می کنم.
انواع هجرت
ما 4 نوع هجرت داریم. 15 مرتبه کلمه هجرت در قرآن آمده است. هجرت به معنای "دوری" است. اگر دو نفر با هم قهر کنند از کلمه هجرت استفاده می شود. نزدیک 8 مرتبه اش درباره کلمه جهاد است.
1.هجرت جغرافیایی
اولین هجرت، هجرت جغرافیایی است. در مدینه شرایط سخت بود و به مکه آمدند. یک عده ای هم مثل جعفر بن ابی طالب به حبشه رفتند به این ها هم مهاجر می گویند. مهاجر کسی است که از منطقه ای به منطقه دیگر هجرت کند. امروز هم هجرت جغرافیایی داریم. ما در یک محلی زندگی می کنیم که به گناه می افتیم و خانه مان را عوض می کنیم. هجرت جغرافیایی یعنی انتقال از شهری به جای دیگر.
2.هجرت عقیدتی
دومین هجرت، هجرت عقیدتی است. آدم بفهمد یک عقیده باطلی دارد و اصلاحش کند. امروز ما در دنیا با این مسئله مشکل داریم. خیلی ها با حق آشنا هستند ولی جرات برگشت از عقیده باطل خودشان را ندارند. عکرمه بن ابی جهل2 21 سال داشت و کافر بود. پدرش هم ابوجهل بود که بسیار بد بود. فرعون زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله بود. بعد از 21 سال پشیمان شد. تا مسلمان شد پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمودند: آفرین بر تو که فهمیدی عقیده ات اشکال دارد و آن را کنار گذاشتی. فراوان در مناظرات ائمه علیهم السلام با مردم بحث کرده اند و آنها با عقیده باطلشان شکست خورده اند. یک شخصی در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله به نام عروه بن مسعود3 بود که رئیس قبیله طائف بود. طائفی ها آخرین گروهی بودند که مسلمان شدند. خیلی بازی در آوردند تا مسلمان شدند. رئیس اینها عروه بن مسعود پیش پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت من می خواهم مسلمان شوم و خودم می روم و مردم را به اسلام دعوت می کنم. به طائف آمد و اولین بار بر بالای بام رفت و اذان گفت. او را پایین آوردند و به شهادت رساندند. پیامبر صلی الله علیه و آله خیلی متاثر شدند و فرمودند این مانند همان شهید آل یاسین است که در قرآن آمده است. باید سعی کنیم این هجرت عقیدتی دیر نشود.
امیر المومنین علیه السلام در کتاب نهج البلاغه خطبه 189 فرمود: «لاَ يَقَعُ اِسْمُ اَلْهِجْرَةِ عَلَى أَحَدٍ إِلاَّ بِمَعْرِفَةِ اَلْحُجَّةِ فِي اَلْأَرْضِ» یکی از بزرگ ترین هجرت ها این است که انسان امام زمانش را بشناسد. امام شناسی خودش بزرگ ترین هجرت است.
3.هجرت اخلاقی
سومین مورد هجرت اخلاقی است. اگر کسی یک اخلاق زشتی دارد کنار بگذارد. ائمه ما خیلی روی این مورد کار کرده اند و تذکر داده اند که افراد ویژگی بدشان را کنار بگذارند. صفات اخلاقی ارثی نیست. باید تصمیم بگیریم که عوض شویم. یک اراده قوی می خواهد که از این معصیت هجرت کنیم. مهاجر واقعی کسی است که از گناه و معصیت هجرت کند. امام هادی علیه السلام دیدند چند جوان دارند شوخی ناپسند می کنند. به آنها تذکر دادند و فرمودند: کنار بگذارید. در قیامت افراد اهل تمسخر خسارت می بینند. خودتان بنشینید فکر کنید که مشکل اخلاقیتان چه چیزی است.
4.هجرت سیاسی
چهارمین مورد از هجرت، هجرت سیاسی است. انسان عاقل موضع سیاسی دارد. نمی شود خاکستری باشد. باید موضع داشته باشد. اگر تشخیص داد یک جایی باطل است هجرت کند. اگر کسی فهمید کسی دارد ظلم می کند ولو اینکه پدرش باشد باید هجرت کند. آخر سوره مجادله می فرماید: ولو پدر یا خویشتان باشد اگر در موضع سیاسی دیدید که طرف ستمگر است از او جدا شوید. در همین داستان کربلا نوشته اند دو جوان برادر بودند یکی سعد بن حارث و یکی حتوف بن حارث بود. هر دو در لشگر عمر سعد هستند و قبلا هم در بین خوارج بودند و سابقه خوبی نداشتند. اسلام بن بست ندارد. یک مثل است که ما در اسلام نداریم که «آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب»! ما در اسلام داریم که کوچه گناه فقط بن بست است. مرحوم مجلسی روایت کرده است عصر عاشورا که حضرت سیدالشهدا علیه السلام فرمودند: «هل من ناصر ینصرنی» آن دو جوان گفتند برویم و آقا را یاری کنیم. از سپاه عمر سعد جدا شدند و به امام پیوستند.
دوری از دشمن
قرآن کریم می فرماید: دشمن 4 چیز را خیلی دوست دارد، مواظب باشید. دشمن شناسی یک هنر است. کلمه "وُد" یعنی دوست داشتن. می فرماید: دشمن 4 چیز را دوست دارد که هر کدام را موفق شود بهتر است. اولینش این است که می فرماید: «وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ کَما کَفَرُوا»4 اولین آرزوی دشمن این است که شما کافر شوید. این اولین انتظارش است. اگر نشد دومین مورد این است: «وَدَّ الَّذِینَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ»5 دومین آرزویش این است که از قدرت نظامی غافل شوید. یعنی ضعیف بالا بیائید. اگر قدرت نظامی نداشته باشید راحت می تواند بر شما حاکمیت پیدا کند. سومین آرزوی دشمن « وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ»6 است. یعنی اگر آن دو مورد نشد دوست دارند از موضعتان عقب نشینی کنید. اگر این هم نشد: « وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ»7 دوست دارد شما به زحمت بیفتید. تحریم و مانع تراشی کند. دشمن را بشناسیم. در روایت داریم که می فرماید: دشمن را کوچک نشمارید ولو ضعیف باشد.
قرآن کریم می فرماید: در میان دشمنان دو دشمن از همه خطرناک تر است. شیطان و یهود. نص صریح قرآن است که خطرناک ترین دشمن، یهود است. همین صهیونیست هایی که تمام قاره های دنیا را تصرف کرده اند.
/1102101304
پی نوشت:
1.
ابوالشعثاء، ابوالببغاء، یزید بن زیاد مهاصر بن نعمان كِنْدِی از اصحاب امام حسین علیه السلام و شهیدان کربلا است. برخى آورده‌اند كه وى از محدثان بوده است.
2.
مخزومی قرشی از طایفه‌ی بنی مخزوم و از تبار قریش بود. پدرش ابوجهل از سرسخت‌ترین دشمنان اسلام و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، و مادرش ام مجالد هلالی از طایفه‌ی بنی عامر بود. عکرمه نیز همانند پدرش از دشمنان سرسخت اسلام بوده و در جنگ‌های بدر، احد و خندق بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شرکت داشت و از فرماندهان و گردانندگان آن نبردها بوده است و در جنگ احد به همراه خالد بن ولید با عبور از کوه عینین باعث شهادت هفتاد تن از مسلمانان در آن صحنه شد. هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مکه را فتح کرد، همه‌ی مردم مکه را امان داد و عفو عمومی اعلام فرمود و تنها چند تن -که مجسمه فسق و فساد و گرداندگان اصلی حرکت های قریش بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و یا از مرتدان بودند- را از لیست امان و عفو عمومی استثنا نمود که عکرمه از زمره ی آنان بوده است.
3.
عروة بن مسعود بن معتّب بن ثقيف، از صحابه ى پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله)، اهل طائف و رئيس و بزرگ اين شهر بود، و نه تنها در طائف بزرگ و محترم بود بلكه بيشتر مردم حجاز او را به بزرگى مى شناختند; لذا وقتى كه مشركان مكه پيامبرى پيامبر(صلى الله عليه وآله) را باور نكردند، گفتند: چرا خداوند قرآن را به بزرگ مكه وليد بن مغيره ى مخزومى و يا بزرگ طائف، عروة بن مسعود ثقفى نفرستاد.
4.
سوره نساء آیه 89
5.
آیه 102 سوره نساء
6.
سوره قلم آیه 9
7.
سوره آل عمران آیه 118
تمام حقوق مادی و معنوی این خبر متعلق به سایت وارث می باشد و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع شرعاً اشکال دارد.