شبهه پیرامون حضرت عباس (ع)

طبق نقل كتب مقتل ابتداء دست راست ایشان به هنگام تلاش برای حمل آب قطع شد ه است . و این بیت معروف  منسوب به ایشان هم مربوط به همین جا است كه :

«سوگند به خدا اگر دست راستم را بریدند, باز تا ابد از دین خود پیشوای راستگو ی خود بجای تردید حمایت كنم , آن امامی كه نواده پیامبر و پاك است» برای كسب اطلاع بیشتر به كتبی چون لهوف اثر سید بن طاوس  و نفس المهموم شیخ عباس قمی مراجعه كنید .

بی تردید حضرت عباس(ع) یكی از شجاع‏ترین انسان‏ها بود. از این رو دشمن از او وحشت داشت. داده‏های تاریخ نشان از آن دارد كه نیروهای دشمن برای به شهادت رساندن حضرت در پشت نخل‏ها كمین كرده و در فرصت مناسب به او حمله می كردند. در یكی از فرصت‏ها كسی كه پشت نخل كمین كرده بود، با ضربتی دست راست حضرت و سپس شخص دیگر در لحظه‏ای غافلگیرانه، دست چپ حضرت را قطع كردند.

همچنین اگر دشمنان تن به تن با ابوالفضل(ع) می جنگیدند، هیچ كدام از آنان توان مقابله با حضرت را نداشتند. بر این اساس بین قظع دست‏های حضرت توسط دشمن و شجاعت او منافات نیست، زیرا در جنگ هایی كه دشمن به صورت دسته جمعی حمله می كند، شجاع‏ترین انسان‏ها هم كشته می شود و دست‏های آن‏ها قطع می گردد.

از متون تاریخی استفاده می شود حضرت عباس(ع) به منظور آوردن آب به شط فرات رفته بود؛ از این رو این احتمال وجود دارد كه حضرت عَلَم در دست نداشت تا پرسش شما مطرح شود.

مقصود از این كه عباس(ع) عَلَم دار بود، آن است كه وی فرمانده لشكر امام بود و نیروها را سازماندهی می كرد و پرچم لشكر هنگام حمله گروهی در دست ایشان بود. معنای علمدار بودن آن نیست كه حتی در هنگام آب آوردن عَلَم بر دست داشته است. از سوی دیگر در بعضی جنگ‏ها سواركاران ماهر دهنه اسب را به دست نمی‏گرفتند؛ مضافاً بر این كه برخی از اسب‏های تربیت شده می توانستند به سمت و سویی حركت كنند كه مدّ نظر سوار كار بود.

برخی عقیده دارند كه او چهار فرزند به نام های : ابراهیم، فضل، محمد و عبیدالله داشت.(1)

و برخی دیگر نیز برای او دو فرزند به نام های عبیدالله و فضل ذكر كرده اند.(2)

همچنین برخی دو پسر دیگر به نام های محمد و قاسم برای حضرت عباس (ع) ذكر كرده اند.(3)

.................................................

پی نوشت ها :

1 - دایرةالمعارف الشیعة العامة، ج12، ص 63.

2 - فرهنگ عاشورا، محمد جواد محدثی، ص 293.

3 - همان، ص 293.

 آن حضرت در سی و چهار سالگی در كربلا به شهادت رسیدند (المجالس السّنیّه ص 104، المعارف الشّیعیّة، ج 12 و منتهی‏الآمال)

 حضرت عباس ‏بن علی(ع) متأهل بود.(منتهی‏ الآمال و مآخذ تاریخی دیگر) نام همسر آن حضرت، «لبابه» و دختر عبداللّه‏ بن عباس بن عبدالمطلب بود. (زندگانی حضرت ابی‏الفضل العباس،نوشته عماد زاده).

ازدواج آن جناب بین سالهای 40 و 45 صورت گرفت (همان)

 حضرت ابوالفضل سیمائی دلربا، چهره‏ای شكوفا، صورتی خندان، بدنی قوی و بازوان ستبری داشت. (بحارالانوار، ج 45، ص 39؛ سردار كربلا، سیدعبدالرزاق مقرّم، ترجمه ناصر پاك‏پرور، ص 43،چاپ اول، 1411؛ المجالس السّنیّه، ص 104؛ منتهی ‏الآمال و زندگانی ابی‏الفضل العباس، عمادزاده، چاپ اول، 1341)

آن حضرت پنج فرزند داشت: عبیداللّه‏، حسن، فضل، قاسم و یك فرزند دختر و نسل آن جناب با عبیداللّه‏ ادامه یافت. (سردار كربلا، ص 341 و منتهی‏الآمال، نسل حضرت عباس(ع) دردو ورقه جداگانه تقدیم دانشجوی گرامی صاحب سؤال می‏گردد)

 

 آن جناب اولین و بزرگترین فرزند ام البنین است و در سال 26 هجری قمری متولد شد. (تنقیح المقال، ج 2، ص 128، چاپ رحلی سه مجلّدی؛ المجالس السّنیّه، ص 105، بحارالانوار، ج 45،ص 39)

  فاطمه بنت حزام بن خالد بن ربیعه (بحارالانوار، ج 45، ص 39؛ المعارف الشیعیّة، ج 12 و سردار كربلا ص 153؛ نسب كامل مادر آن حضرت چنین است: فاطمة بنت حزامبن خالد بن ربیعة بن كعب بن عامر بن كلاب بن ربیعة بن عامر بن صعصعة بن معاویة بن بكر بن هوازن كه همه این مردها از شجاعان عرب بودند)؛

 بهترین راه توسل به آن حضرت، زیارتی است كه در «كامل الزیاره» ص 256 باب 85 آمده است و شیخ عباس قمی آن زیارت را در مفاتیح الجنان در فصل هفتم در باب زیارت امام حسین(ع)، ص 714، یك مجلدی آورده است.

راه دیگر توسل به آن حضرت این است كه روز جمعه پس از نماز 133 بار بگویی:   یا كاشفَ الكرب عَن وجه الحسین! اكشف لی كربی بحق اخیك الحسین  ؛ عدد 133، عددحروف كلمه عباس به حساب ابجد است.

 برادرانش از ام ‏البنین عبداللّه‏، عثمان و جعفر است كه هر سه در كربلا شهید شدند و برادران دیگرش عبارتند از حضرت امام حسن، امام حسین(ع) و دیگر فرزندان ذكور حضرت علی(ع).

 در قتل آن حضرت دهها نفر شركت داشتند و اسامی آنان مشخص نیست. نام دو نفر از قاتلان آن حضرت، در تاریخ ثبت است: زید بن ورقاء و حكیم بن طفیل (بحارالانوار، ج 45، ص 40، تنقیح المقال، ج 2، ص 128،المجالس السّنیّة، ص 105)

 در دهم ماه محرم سال 61 هجری قمری در كربلا.

فرزندان حضرت عباس بدون نسل از دنیا رفتند و تنها عبیداللّه‏ دارای نسل بود و نسل حضرت ابوالفضل با این عبیداللّه‏ باقی ماند و ادامه یافت.

تولد آن حضرت به هجری قمری  چهار شعبان سال 26 -  به شمسی دوازده تیر سال25 می باشد.

حضرت ابوالفضل العباس(ع) درسال 26 هجری متولد و در سال 61 هجری در كربلا به شهادت رسید.[4] او با لبابه، دختر عبیدالله بن عباس ازدواج نمود.[5] برخی عقیده دارند كه او چهار فرزند به نام های: ابراهیم،‌ فضل، محمد و عبیدالله داشت.[6] و برخی دیگر نیز برای او دو فرزند به نام های عبیدالله و فضل ذكر كرده اند.[7] همچنین برخی دو پسر دیگر به نام های محمد و قاسم برای حضرت عباس(ع) ذكر كرده اند.[8]

به نظر می رسد كه زن و فرزندان حضرت ابوالفضل العباس(ع) در كربلا حضور نداشته اند.

.......................................................................

[4]اعیان الشیعه، ج 11، ص 476؛ دائره المعارف الشیعه العامه، ج 12، ص 62_ 63.

[5]جواد محدثی،‌ فرهنگ عاشورا، ص 293.

[6]دایره المعارف الشیعه العمامه، ج 12، ص 63.

[7]جواد محدثی،‌ همان.

[8]همان.

برخی از انسان‏ها به رغم آن كه امام نیستند، ولی جایگاه و مقام بلندی دارند، كه این جایگاه را به خاطر قابلیت‏ها و اعمال خود كسب كرده‏اند. حضرت عباس (ع) حضرت زینب (س) و حضرت معصومه (س) از این انسان‏ها هستند كه جایگاه و مقامی بس بلند دارند. امام سجاد (ع) در ترسیم جایگاه ابوالفضل (ع) فرمود: "رحم الله الله عمی العباس فلقد آثر و أبلی وفدا أخاه بنفسه حتی قطعت یداه فأبدله الله عزوجل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل جعفر بن ابی طالب. و انّ العباس عند الله تبارك و تعالی منزلةّ یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة؛ خدا رحمت كند عمویم عباس را كه در آن مقام ایثار، گذشت، فداكاری، جانبازی، قطع شدن دستانش و یافتن بال پرواز در بهشت با جعفر طیار و فرشتگان مطرح است. عمویم عباس نزد خدا مقامی دارد كه روز قیامت، همه شهیدان به آن غبطه می‏خورند و رشك می‏برند".

حضرت زینب (س) نیز از فضایل و مناقب بسیاری برخوردار بود آن حضرت راوی حدیث از حضرت فاطمه زهرا (س) و اسماء بنت عمیس بود و در برخی از علوم دیگر مانند علوم قرآن و تفسیر مرتبه‏ی بالایی داشت. یك سال از مدت اقامت علی (ع) در كوفه می‏گذشت كه گروهی از بانوان خردمند كوفه، شوهران خود را به حضور علی (ع) فرستادند و پیغام دادند كه حضرت زینب از دانش فراوانی برخوردار است. اگر اجازه دهید برای بهره‏برداری از خرمن دانش او به حضور وی مشرف شویم. حضرت علی (ع) موافقت نمود خطبه‏های‏ ریاحین الشریعه، ج 3، ص 75، به نقل از احمد اردستانی، زینب قهرمان، ص 101.

زینب در كوفه و شام شاهد جایگاه علمی آن بانو است، از این رو امام سجاد (ع) خطاب به حضرت زینب (س) فرمود: "یا عمة أنت بحمد الله عالمة غیر معلّمة، و فهمة غیر مفهّمة؛ عمه جان! تو عالمه‏ای هستی بدون این كه‏ بحارالانوار، ج 45، ص 64؛ سفینة البحار، ج 1، ص 558.

معلم داشته باشی و تو فهمیده‏ای هستی بی آن كه كسی مطالب را به تو فهمانده باشد".

یكی از فضایل دیگر حضرت زینب (س) در معنویت گرایی و عبادت او ظهور می‏كند. امام سجاد (ع) در سفر كربلا همسفر زینب (س) بوده است و می‏گوید: "عمه‏ام زینب (س) در طول سفر اسارت از كوفه تا شام، پیوسته نمازهای واجب و مستحب خود را انجام می‏داد، و رنج‏های سفر و مشكلات پرستاری كودكان یتیم و دلداری زنان داغدار، او را از ادای مناجات و تهجد باز نداشت". عبادت و شب زنده داری حضرت  ریاحین الشریعه، ج 3، ص 62، به نقل از صادق اردستانی، پیشین، ص 106.

زینب (س) به جایی رسیده بود كه امام حسین (ع) از وی می‏خواهد او را در نماز شب از دعا فراموش نكند.

اعلام النساء المؤمنات، ص 381.

به راز و نیاز و به سوز و گداز

تو گویی كه، زهرا بود در نماز حضرت زینب (س) هنگامی كه متولد شد، رسول اكرم (ص) او را خواست و بوسید و فرمود: "به همه حاضران و غائبان امت خود توصیه می‏كنم كه این دختر را محترم بدارند، زیرا به خدیجه كبری شباهت دارد".

ستارگان درخشان، ج 2، ص 134.

در فضایل حضرت معصومه همین بس كه در برخی روایات تصریح شده است كه: "هر كس وی را در قم زیارت كند، بهشت بر او واجب می‏شود". همین عبارت از امام جواد نیز نقل شده است.

ثواب الاعمال، ص 98.

همان.

امام صادق (ع) از حرم حضرت معصومه (س) به عنوان حرم اهل بیت (ع) یاد كرده است كه حكایت از فضیلت و جایگاه آن حضرت دارد: "ان للّه حرماً و هو مكة و لرسوله حرماً و هو المدینة و لأمیرالمؤمنین حرماً هو الكوفة و لنا حرماً و هو قم و ستدفن فیه امرأة من ولدی تسمّی فاطمة. من زارها وجبت له الجنة؛ برای خدا حرمی است كه آن مكه معظمه است، و برای رسول خدا نیز حرمی است كه مدینه است، برای علی (ع) حرمی است كه كوفه می‏باشد، و برای ما (ائمه) حرمی است كه در شهر قم است. به زودی در آن شهر خانمی از فرزندانم دفن خواهد شد كه نام او فاطمه است. اگر كسی او را زیارت كند، بهشت بر او واجب می‏شود". هم چنین برای زیارت قبر او از طرف امام معصوم، آداب زیارت و زیادت نافه نقل شده، در حالی كه برای بانوی دیگری غیر از حضرت فاطمه (س) چنین چیزی نقل نشده و یا به دست ما نرسیده است.